Με τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αλησμόνητου και αξιαγάπητου για όσους τον είχαν γνωρίσει από κοντά, Υποστράτηγου Υγειονομικού Σπύρου Καστανάκη, η γενέτειρά του, ο Πλάτανος και η περιοχή μας γενικότερα τίμησε έναν ευπατρίδη της Στρατιωτικής Ιατρικής και της κοινωνικής ζωής της Θεσσαλονίκης, όπου έζησε περισσότερο, αλλά και των Χανίων αργότερα. Υπερήφανος στρατιωτικός, κόσμησε και εκείνος με τη σειρά του, τόσο την γενναία παράδοση της ευάνδρου οικογένειάς του, όσο και την μακραίωνη Ιστορία του Τόπου του.
Ύστερα από διαδοχικές υπεύθυνες θέσεις, μεταξύ των οποίων και του επικεφαλής έκτακτης Ιατρικής Μονάδας στην Κύπρο κατά τον δίσεχτο χρόνο του 1974, λάμπρυνε για χρόνια τη θέση του Γενικού Διευθυντή του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης και τελευταία, πριν την αποστρατεία του και εκείνη του Γενικού Διευθυντή του ΝΙΜΙΤΣ στην Αθήνα. Άξιος θεράπων τού Ασκληπιού και του Ιπποκράτη, αγρυπνούσε για την άψογη περίθαλψη των νοσηλευόμενων στο Νοσοκομείο του. Αλλά και με το ζεστό και ταυτόχρονα ανθρώπινο ενδιαφέρον του, αναδείκνυε την κάθε περίπτωση ασθενούς, ως προσωπική του υπόθεση. Αν και έχουν περάσει 35 ολόκληρα χρόνια, δεν λησμονούμε την αδελφική του ιατρική και ανθρώπινη συμπαράσταση μέχρι τέλους, στην ασθένεια τότε, τού αείμνηστου πατέρα μας Γεωργίου Ροδουσάκη.
Αλλά εκτός από την στράτευσή του στην Υπηρεσία του Λειτουργήματός του και των τιμητικών Αξιωμάτων του, ο Σπύρος Καστανάκης δεν άφηνε ευκαιρία, από τα χρόνια της Θεσσαλονίκης, πού να μην εκδηλώνει το πάθος του για την Κρήτη, όπως και την αδυναμία του για την ιδιαίτερή του Κοινότητα. Σε αυτήν την Κοινότητα της Γενέτειράς του έδωσε τον καλύτερο Εαυτό του, κατά την ανάμιξή του στα αυτοδιοικητικά. Ως ανταπόδοση για την υπερηφάνεια με την οποία τον είχε προικοδοτήσει ο πανάρχαιος και ωραίος Τόπος του. Έτσι το έβλεπε. Ως ανταπόδοση και ευχαριστία.
Την αγάπη και ευαισθησία του για τον Πλάτανο και τα Μεσόγεια άφησε ο συναισθηματικός Σπύρος να ξεχειλίσει και στα αυτοβιογραφικά και με προσωπικά βιώματα βιβλία του, όπως: “Στον ίσκιο της Αμπεριάς” (Χανιά 1993), “Διάττοντες Μνήμης” (Χανιά 1996), “Η ράτσα του Καπετάν Μιχάλη” ( Χανιά 2000). Το δε βιβλίο του “Ημερολόγιο Στρατιωτικού Ιατρού Γεωργίου Εμ. Καστανάκη 1939-1950” (Χανιά 2007) που διασώζει το ημερολόγιο πορείας (1939 – 1950) του μεγαλύτερου ξαδέρφου του Σπύρου και προσωπικού του παραδείγματος, Στρατιωτικού Ιατρού Γεωργίου Εμ. Καστανάκη, αποτελεί πραγματική ιστορική μαρτυρία (Παραμονές Πολέμου, Αλβανικό Μέτωπο, Μάχη Κρήτης, Κατοχή στην Κρήτη (Μεσόγεια), διαφυγή στη Μέση Ανατολή, Μάχη Ρίμινι, Επιστροφή στην Ελλάδα). Στο ημερολόγιο αυτό περιλαμβάνεται και μια αυθεντική περιγραφή τού βομβαρδισμένου Καστελλιού στις αρχές Ιουνίου 1941, αμέσως μετά τη Μάχη της Κρήτης.
Στην αχώριστη αγαπημένη σύντροφο της ζωής τού Σπύρου Καστανάκη, αγαπητή μας Καίτη και στα αντάξια παιδιά του Ρούλα, Μιλτιάδη καί Φίλιππο, ευχόμαστε να ζουν με υγεία, να θυμούνται, μαζί με όλους τους φίλους του, τον αγαπημένο τους σύζυγο και πατέρα, με όλη τη βαθύτατη ικανοποίηση, ύστερα από την καθολική αναγνώριση της προσφοράς και της αγάπης τού αγνού πατριώτη και ανθρωπιστή Σπύρου, προς τον αγαπημένο τόπο του, και προς τον πάσχοντα άνθρωπο.
Κυριάκος Ροδουσάκης, Aθήνα 3/10/2022
