Είτε λατρεύετε τις φάρσες είτε τις μισείτε, είναι δύσκολο να αποφύγετε την κοροϊδία την 1η του Απριλίου. Μια μέρα αφιερωμένη στην εξαπάτηση και τις φάρσες, η Πρωταπριλιά ενθαρρύνει τους τρίκστερ ανάμεσά μας να ονειρεύονται έξυπνους τρόπους για να ξεπεράσουν τους ευκολόπιστους.
Εάν δεν έχετε πέσει ποτέ θύμα, είναι θέμα χρόνου…
Ακόμη κι αν είστε φαρσέρ που κάνει αστεία σε ανυποψίαστους φίλους, συγγενείς και συναδέλφους ή το «θήραμα», μπορεί να είστε περίεργοι για την προέλευση της Πρωταπριλιάς και το νόημα πίσω από όλη αυτή τη σκόπιμη αταξία.
Σε πόσους αρέσει πραγματικά η Πρωταπριλιά;
Όλοι έχουμε μια έμφυτη επιθυμία να είμαστε άτακτοι. Είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης μας. Και η Πρωταπριλιά δίνει έναν τρόπο να κάνουμε μια φάρσα σε κάποιον ή ένα αστείο χωρίς να τον βλάψουμε.
Αν και μπορεί να είναι καλοπροαίρετο, δεν εκτιμούν όλοι ένα αστείο. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του 2021, το 47% των Αμερικανών που ρωτήθηκαν είπαν ότι βρίσκουν τα πρακτικά αστεία ενοχλητικά, ενώ το 45% είπε ότι ήταν αστεία.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες προτίμησαν να είναι οι φαρσέρ παρά να δέχονται αστεία εις βάρος τους. Όταν εμπιστευόμαστε τα λόγια κάποιου, αισθανόμαστε ανόητοι όταν μας κοροϊδεύουν. Κάτι που είναι αντίθετο από αυτό που έχει σκοπό να κάνει ένα πραγματικό αστείο.
Δεδομένου ότι υπάρχει μια υποβόσκουσα πονηριά στην καρδιά της φάρσας, γιατί τις κάνουμε; Και γιατί ειδικά την 1η Απριλίου;
Πώς ξεκίνησε το έθιμο
Σύμφωνα με το The Museum of Hoaxes, μια δημοφιλής θεωρία χρονολογείται στη Γαλλία του 16ου αιώνα, όταν οι Γάλλοι άλλαξαν το ημερολόγιό τους, μεταφέροντας την έναρξη του νέου έτους από τον Μάρτιο στην 1η Ιανουαρίου.
Αρνούμενοι να υιοθετήσουν το νέο ημερολόγιο, οι σταθεροί υποστηρικτές του παλαιού συστήματος χλευάζονταν για την απροθυμία τους να δεχτούν την πρόοδο και γίνονταν στόχος φάρσας ως αποτέλεσμα της ξεροκεφαλιάς τους.
Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι η Πρωταπριλιά είναι απόγονος της γιορτής «Hilaria«, μιας αρχαίας ρωμαϊκής γιορτής που γινόταν κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου για να γιορτάσει την εαρινή ισημερία και τη θεά Κυβέλη.
Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου σημειώνει ότι η πρώτη επίσημη αναφορά στην πονηρή γιορτή προέρχεται από ένα ποίημα του 1561 του Eduard De Dene, ενός φλαμανδού ποιητή.
Εκείνος έγραφε για το πόσο διασκεδαστικό είναι να στέλνει τον υπηρέτη του σε μια σειρά από περιττές εργασίες, κάτι που ίσως αναγνωρίσετε ως την προέλευση του όρου «fools errands». Σχεδόν 500 χρόνια αργότερα, παρόμοιες συμπεριφορές περιγράφονται σε ένα άρθρο εφημερίδας του 1902 στο Άκρον του Οχάιο ως ένας δημοφιλής τρόπος για να γιορτάσει κανείς την 1η Απριλίου.
Το πραγματικό μυστήριο είναι το πώς επεκτάθηκε η έννοια της Πρωταπριλιάς σε τόσες πολλές διαφορετικές χώρες. Ανεξάρτητα από αυτό, είναι σαφές ότι κάνουμε φάρσες στους ανυποψίαστους συνομηλίκους μας εδώ και αιώνες και ενώ, ναι, συχνά είναι εις βάρος κάποιου άλλου, εξακολουθούμε να μην μπορούμε να κρατηθούμε.
