Αργά το απόγευμα είναι, ενδεχομένως, η καλύτερη ώρα για να απολαύσεις την αίγλη της άλλοτε οικίας του Γάλλου προξένου στα Χανιά, η οποία και φιλοξενεί πλέον το Domus Blanc, ένα πεντάστερο μπουτίκ ξενοδοχείο. Είναι η ώρα που θα έρχονταν εδώ για τις βεγγέρες τους οι αριστοκράτες της Χαλέπας του 1900. Όταν ανάβουν τα φώτα, το ρομαντικό μπαλκόνι του πρώτου ορόφου, στηριγμένο επάνω σε λευκούς κίονες, μοιάζει με θεατρικό σκηνικό. Και στα τραπέζια του κήπου, δεξιά και αριστερά από τα μεγαλοπρεπή σκαλοπάτια, πληθαίνουν οι παρέες που δίνουν το ραντεβού τους για ένα ποτό. Μέρος της γοητείας της σημερινής όψης του κτιρίου οφείλεται στην προσοχή που έδωσαν στη λεπτομέρεια οι ιδιοκτήτριες Λίτσα και Άρια Παρασκευάκη και οι αρχιτέκτονες Γιώργος και Αριστομένης Βαρουδάκης. Αυτό αντιλαμβάνομαι όταν μου εξηγούν την προσπάθειά τους να αναπαραγάγουν ακόμα και το ζαφειρένιο χρώμα που είχαν αρχικά οι τοίχοι του γραφείου του προξένου στη σουίτα που βρίσκεται σήμερα στη θέση του.
Η αναπαλαίωση του κτιρίου ήταν μία απαιτητική διαδικασία που διήρκησε τέσσερα χρόνια. Το διακοσμητικό ύφος που χαρακτηρίζει τις 12 σουίτες του ξενοδοχείου είναι αυτό της αρ ντεκό, ενώ τα περισσότερα δωμάτια διαθέτουν το δικό τους εξωτερικό τζακούζι. Η μεγαλύτερη πρόκληση κατασκευαστικά ήταν η δημιουργία υπόγειου χώρου, κάτι που προϋπέθετε τη δημιουργία νέας θεμελίωσης. Όταν ρωτώ τη Λίτσα Παρασκευάκη πώς πήραν απόφαση να υποστούν την ταλαιπωρία της αποκατάστασης ενός διατηρητέου κτιρίου για τρίτη φορά, έχοντας ήδη στο ιστορικό τους εκείνη του ενετικού Domus Renier και του Domus Fresco στο παλιό λιμάνι των Χανίων, η απάντηση είναι αφοπλιστική: «Είναι σαν τη μητρότητα». Και, όπως προσθέτει η Άρια: «Η χαρά για τη δημιουργία και για το αποτέλεσμα σβήνει τις μνήμες της ταλαιπωρίας». Η σημερινή όψη του κομψού κτιρίου που έχτισε το 1870 ο μηχανικός Λεωνίδας Λυγκούνης σίγουρα δικαιώνει την προσπάθειά τους. Εκπέμπει μία ανάλαφρη μεγαλοπρέπεια και παραπέμπει στην κρητική εκδοχή της Μπελ Επόκ, όπως τη βίωσε η αριστοκρατία της Χαλέπας των Χανίων στις αρχές του 20ού αιώνα.
Στην οικία του Γάλλου προξένου
Πρώτος ιδιοκτήτης του σπιτιού, στον οποίον παραπέμπει και η ονομασία του ξενοδοχείου, ήταν ο Γάλλος πρόξενος Paul Blanc που έζησε στα Χανιά μέχρι το 1901. Όπως εξηγεί η ιστορικός και συγγραφέας Ζαχαρένια Σημανδηράκη, ο Blanc παντρεύτηκε Χανιώτισσα, ήταν στενός φίλος του Ελευθέριου Βενιζέλου και αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα στις πολιτικές και διπλωματικές εξελίξεις της εποχής. Δεν τον άφηναν αδιάφορο οι απολαύσεις της ζωής και το σπίτι του αποτελούσε σημείο συνάντησης τόσο της ντόπιας αφρόκρεμας όσο και της διεθνούς κοινότητας των Χανίων. Ο Blanc ασχολήθηκε επίσης με τη φωτογραφία και άφησε πίσω του ένα σημαντικό αρχείο με αποτυπώσεις τοπίων και ανθρώπων απ’ όλη την Κρήτη.
Κάποιες από τις φωτογραφίες αυτές παρουσιάζουν εκφάνσεις της έντονης πολιτιστικής δραστηριότητας στα Χανιά της εποχής εκείνης. Από το 1878, η πόλη διέθετε ήδη πολλαπλούς θεατρικούς συλλόγους και έναν λογοτεχνικό, ενώ φιλοξενούσε τακτικά διαλέξεις με σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, που δίνονταν μάλιστα με εισιτήριο.
Εκλεπτυσμένη και απελευθερωμένη ήταν και η καθημερινότητα που απολάμβανε ο αριστοκρατικός κύκλος της Χαλέπας. Η Άρια Παρασκευάκη αναφέρει ενδεικτικά ότι δεν ήταν σπάνιο για μία αριστοκράτισσα της εποχής να καπνίζει, να πίνει, να φλερτάρει ή ακόμα και να προχωρά σε δεύτερο γάμο. Ήταν απόλυτα αποδεκτό το να ενδίδεις στις απολαύσεις της ζωής και σε αυτήν ακριβώς τη διάθεση παραπέμπει και η διακόσμηση του μπιστρό «L’ Atelier», που λειτουργεί στον χώρο του άλλοτε φυλακίου των φρουρών του προξενείου. Το «L’ Atelier» σερβίρει πρωινό, brunch και βραδινά bites, τα οποία επιμελείται ο εκπαιδευμένος στη Γαλλία σεφ Ιωσήφ Πετρώφ. Όλα φέρουν θεματικές συνδέσεις με την εποχή του 1900 και με τις προσωπικότητες που συναναστρεφόταν ο Paul Blanc.
Η Χαλέπα ως κομψή εναλλακτική της παλιάς πόλης
Από τη δημιουργία του Domus Blanc προκύπτει ένα σημαντικό όφελος για την ευρύτερη περιοχή της Χαλέπας. Μαζί με τη γειτονική Οικία Βενιζέλου, που φιλοξενεί το ομώνυμο μουσείο, τα δύο ιστορικά κτίρια δημιουργούν ένα ισχυρό δίπολο που δικαιολογεί μια επίσκεψη στη συγκεκριμένη γειτονιά. Μάλιστα, στα τέλη του καλοκαιριού το μουσείο εγκαινίασε ένα υπαίθριο καφέ δίπλα στον αστικό αμπελώνα, την καλλιέργεια του οποίου επέβλεπε ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο καφές έρχεται με κέρασμα ένα «βενιζελικό», το φοντανάκι που είχαν φτιάξει οι γυναίκες της Λήμνου προς τιμήν του, ενώ ο προσεγμένος κατάλογος είναι πλούσιος σε γλυκίσματα και τοπικά αναψυκτικά. Ακριβώς δίπλα στο μουσείο βρίσκεται η εγκαταλελειμμένη θερινή κατοικία του πρίγκιπα Γεωργίου Β’, ενώ σε μικρή απόσταση είναι και η ιδιότυπης αρχιτεκτονικής Ρωσική εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής. Ένας απογευματινός περίπατος στην Χαλέπα αποτελεί ταξίδι στον χρόνο και φωτίζει μια εντελώς διαφορετική όψη των Χανίων.
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
