Παραδοσιακά ανήμερα της 25ης Μαρτίου σερβίρουμε στα οικογενειακά τραπέζια μπακαλιάρο -και δη με σκορδαλιά- ένα έθιμο που έλκει τις ρίζες του βαθιά ανά τους αιώνες.
Συγκεκριμένα η παράδοση του μπακαλιάρου συναντάται από τον 4ο αιώνα π.Χ ενώ στο ελληνικό τραπέζι έφτασε περί τον 15ο αιώνα.
Γιατί μπακαλιάρο;
Η εξήγηση είναι πολύ απλή. Η νηστεία της Σαρακοστής είναι μακράν η πιο αυστηρή του χριστιανισμού.
Για 40 ημέρες οι πιστοί αρκούνται στα απολύτως απαραίτητα αφού δεν επιτρέπεται να καταναλώνουν κρέας, ψάρι, γαλακτοκομικά προϊόντα ή ακόμα και το λάδι.
Όμως, καθώς ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου πέφτει πάντα μέσα σε αυτή την περίοδο δεν γίνεται παρά να εορταστεί καταλλήλως η μεγάλη αυτή γιορτή.
Έτσι η θρησκεία επιτρέπει μία εξαίρεση με το ψάρι, το κρασί και το λάδι να επιστρέφουν στο τραπέζι.
Οι κάτοικοι όμως της ενδοχώρας δεν είχαν άμεση – αλλά και οικονομική – πρόσβαση σε φρέσκο ψάρι.
Καθώς ο μπακαλιάρος συναντάται κυρίως στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού οι Έλληνες ξεκίνησαν να τον προμηθεύονται παστό, γεγονός που τον καθιστά ένα τρόφιμο φθηνό και εύκολο στη συντήρηση.
