Tα ζώα δεν διώχτηκαν ποτέ από τον Παράδεισο…, όμως έζησαν και ζουν αδιαλείπτως στην κόλαση της Γης. Τα ζώα διαμόρφωσαν χαρακτήρες ανθρώπων, σημάδεψαν με το πέρασμά τους οικογένειες και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν ανάγκες βασικές για τη ζωή των ανθρώπων, πρόσφεραν και προσφέρουν εκτός από το κρέας, το μαλλί, το δέρμα, το γάλα, ακόμα και την ψυχή τους για τους «αφέντες» τους. Και τα ζώα, κάποια ζώα, έγραψαν και τα δικά τους κεφάλαια στην Ιστορία των ανθρώπων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Ο Μόριτς, ήταν ο πίθηκος που δάγκωσε τον βασιλιά της Ελλάδας Αλέξανδρο σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας του τόπου και τον οδήγησε στο θάνατο. Η Λάικα ήταν το σκυλί που ταξίδεψε στο διάστημα με το διαστημικό σκάφος Sputnik και δεν γύρισε ποτέ. Ο Cher Ami, το ταχυδρομικό περιστέρι έσωσε 554 άνδρες από βέβαιο χαμό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο… Και πόσα άλλα…
Κι αν το πιο επικίνδυνο ζώο σ έναν ζωολογικό κήπο είναι αυτό που πλήρωσε εισιτήριο, στη ζούγκλα των ανθρώπων κάποια ζώα ξεπέρασαν τη φυλή τους και με τις πράξεις τους προκάλεσαν τον θαυμασμό κι αυτής της ίδιας της Ιστορίας… των ανθρώπων!
Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Cher Ami («Αγαπητός Φίλος» στα γαλλικά), ένα ταχυδρομικό περιστέρι «Black Cock», ήταν ένα από τα εκατοντάδες πουλιά που χρησιμοποίησε το Στρατιωτικό Σώμα των ΗΠΑ στη Γαλλία, για τη μεταφορά σημαντικών μηνυμάτων (τοποθετημένα σε ειδικά δαχτυλίδια που είναι προσαρτημένα στα πόδια των πουλιών) από διοικητές στο πεδίο της μάχης. Τον Οκτώβριο του 1918, ο Cher Ami απέδειξε πως ακόμα και ένα περιστέρι αν έχει ψυχή και πάθος μέσα του μπορεί να γίνει «αετός». Οι περίπου 600 άνδρες του Ταγματάρχη Τσαρλς Γουίτλσεϊ του 77ου τάγματος πεζικού, είχαν εγκλωβιστεί σε δύσβατη χαράδρα, στο Meuse-Argonne, σφυροκοπούμενοι από τα πυρά του εχθρού. Ο ταγματάρχης αποφάσισε να στείλει μήνυμα στη διοίκηση για το σημείο που βρίσκονταν ζητώντας άμεσα ενισχύσεις. Το πρώτο ταχυδρομικό περιστέρι που απογειώθηκε έπεσε νεκρό από τα πυρά των Γερμανών. Την ίδια τύχη είχε και το δεύτερο. Ο Cher Ami περίμενε τη σειρά του. Ήταν η τελευταία ελπίδα των Αμερικανών. Δέθηκε το μήνυμα στο πόδι του και απογειώθηκε. Τα πυρά των εχθρών το συνόδευσαν μέχρι τη μέση της χαράδρας, όπου και έπεσε χτυπημένο, όμως παρά τον τραυματισμό του μάζεψε όσες δυνάμεις είχε και πέταξε ξανά για τον προορισμό του.
Αν και οι Γερμανοί πυροβόλησαν και χτύπησαν ξανά το Cher Ami, ο φτερωτός πολεμιστής κατάφερε να επιστρέψει στη βάση του και να παραδώσει το μήνυμα που κατέγραφε την τοποθεσία των ανδρών. Το αποτέλεσμα ήταν να φθάσουν γρήγορα οι ενισχύσεις στο σημείο και να σωθούν εκατοντάδες άνδρες από βέβαιο θάνατο ή αιχμαλωσία. Ο Cher Ami βαριά τραυματισμένος παραδόθηκε στους χειρουργούς που αναγκάστηκαν να του ακρωτηριάσουν το πόδι, που κρεμόταν από τα πυρά που είχε δεχτεί. Ο Cher Ami άντεξε και έζησε για λίγο ακόμη ώστε να… απολαύσει την απονομή του παρασήμου «Croix de Guerre» από τη γαλλική κυβέρνηση. Τον Ιούνιο του 1919, το ηρωικό περιστέρι πέθανε και βαλσαμώθηκε, Σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας Smithsonian.
Μαρένγκο: Το άλογο που σήκωσε στην πλάτη του τον Μεγάλο Ναπολέοντα μέχρι το Βατερλώ
Το Μαρένγκο ήταν το περίφημο πολεμικό άλογο του Μεγάλου Ναπολέοντα. Το όνομά του το πήρε μετά τη Μάχη του Μαρένγκο, στην οποία παρείχε ασφάλεια στον θρυλικό αναβάτη του. Ο Μαρένγκο εισήχθη στη Γαλλία από την Αίγυπτο μετά τη Μάχη του Αμπουκίρ το 1799. Το γκρίζο αραβικό άτι εκτράφηκε στο περίφημο El Naseri Stud. Ο Μαρένγκο τραυματίστηκε οκτώ φορές στην πολεμική καριέρα του και σήκωσε στην πλάτη του τον Αυτοκράτορα στη Μάχη του Αούστερλιτς, στη Μάχη της Τζίνα – Άουστερντ , στη Μάχη του Γουαγκράμ και τέλος στο Βατερλώ. Ως ένας από τους 52 του Ναπολέοντα, Ο Μαρένγκο επιβίωσε από τη μεγάλη υποχώρηση του 1812, από τη Μόσχα. Ωστόσο, το σπουδαίο άλογο συνελήφθη το 1815 κατά τη διάρκεια της Μάχης του Βατερλώ από τον βαρώνο Ουίλιαμ Πετρ.
Ο Πετρ οδήγησε το άλογο στο Ηνωμένο Βασίλειο και το πούλησε στον αντισυνταγματάρχη Άνγκεστερν των Γρεναδιέρων. Ο πέθανε σε ηλικία 38 χρονών (περίπου 105 ανθρώπινα χρόνια) και ο σκελετός του (μείον δύο οπλές) διατηρήθηκε και αργότερα πέρασε στο το Royal United Services Institute και τώρα εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο Στρατού στο Τσέλσι του Λονδίνου. Μία από τις υπόλοιπες οπλές παραδόθηκε στους αξιωματικούς της Ταξιαρχίας των Φρουρών από τον John Julius Angerstein για χρησιμοποιηθεί σαν κουτί καπνού. Η τέταρτη οπλή χρησιμοποιήθηκε ως ασημένιο μελανοδοχείο. Ζητήθηκε κάποτε από τον Δούκα του Ουέλινγκτον (νικητή του Βατερλώ) να απομακρυνθεί το δικό του άλογο, η Κοπεγχάγη, που θα εκτίθεται πλάι με τον Μαρένγκο, αλλά οι υπεύθυνοι το αρνήθηκαν.
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
