«Η ζωντάνια που μου δίνει η θάλασσα και ο αγώνας είναι αυτά που με κρατάνε στην ιστιοπλοΐα», δηλώνει στα “Χ.ν.” ο Κωνσταντίνος Μανιουδάκης που παρότι πλησιάζει τα 90 (γεννήθηκε το 1931) συμμετείχε πριν από λίγες ημέρες για 35η συνεχή χρονιά στο “Ράλι Αιγαίου”, τον μεγαλύτερο ιστιοπλοϊκό αγώνα κερδίζοντας την 4η θέση με το σκάφος του “Κορμοράνος”!
Ανθρωπος του υγρού στοιχείου από παιδί ο κ. Μανιουδάκης μάς εξηγεί: «με τραβούσε πάντα η θάλασσα γι’ αυτό και μπήκα στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων από μικρός την τετάρτη εξαταξίου τότε!». Υπηρέτησε 35 χρόνια σε μάχιμες θέσεις σε επιτελεία, σχολές αλλά κυρίως σε αντιτορπιλικά και άλλα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού. Όταν αποστρατεύτηκε επέστρεψε στον τόπο καταγωγής του στα Χανιά και άφησε το στίγμα του με τη δουλειά του σε κρίσιμα πόστα.
Η εργασία του στον ΝΟΧ όπου διατέλεσε πρόεδρος για 20 χρόνια και συνέδεσε το όνομα του με το “γιγάντωμα” του Ομίλου σε όλα τα επίπεδα είναι γνωστή στην τοπική κοινωνία, ενώ διατέλεσε και πρόεδρος στο Ναυτικό Μουσείο Κρήτης για 28 χρόνια, όπου επίσης πρόσφερε τα μέγιστα. «Στο Ναυτικό Μουσείο μού δόθηκε η ευκαιρία εκτός του να αναπτύξω το Μουσείο σε εκθέματα και χώρους να υλοποιήσω δύο όνειρα ζωής. Τη Μουσειακή Εκπαίδευση για να προσφέρουμε στα παιδιά ό,τι ποιοτικότερο μπορούμε και βέβαια τη ναυπήγηση του Μινωικού πλοίου που αποτελεί βασικό έκθεμα στην έκθεση παραδοσιακής ναυπηγικής».
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ
Μετά την αποστρατεία του ασχολήθηκε πιο έντονα με τη μεγάλη του αγάπη την ιστιοπλοΐα.
«Η ιστιοπλοΐα κρουαζιέρας είναι ήπια και σου προσφέρει μόνο χαρές. Σε εμένα αρέσει πολύ η αγωνιστική ιστιοπλοΐα, στην οποία υπάρχει η ομορφιά του ρίσκου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μας στους κανόνες της ψυχρής λογικής. Όταν ρισκάρεις, όταν αγωνίζεσαι νιώθεις μια μοναδική χαρά. Υπάρχει μια ρήση του Θουκυδίδη ότι “αγωνίζεσθαι παρὰ δύναμιν τολμηταὶ καὶ παρὰ γνώμην κινδυνευταὶ καὶ ἐν τοῖς δεινοῖς εὐέλπιδες”, που σημαίνει τολμούμε πέρα από τις δυνάμεις μας, κινδυνεύουμε πέρα από τις αρχές της λογικής και τα δεινά τα αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία. Αυτό το ρητό εκφράζει και το πλήρωμα και εμένα. Συμμετέχω τόσα χρόνια στο ράλι του Αιγαίου. Γιατί; Γιατί το Αιγαίο για μένα είναι αυτό που λέει ο Καζαντζάκης “χαράς στον άνθρωπο που αξιώθηκε πριν πεθάνει να αρμενίσει το Αιγαίο, να σκίζει το πέλαγος τούτο, ψιθυρίζοντας τα ονόματα των νησιών του…”. Είναι η θάλασσα που έχουν διασχίσει οι ρότες των προγόνων μας για να κυριαρχήσουν σε αυτό και έχεις την αίσθηση ότι έστω και ελάχιστα συμβάλλεις και εσύ σε αυτό. Επίσης γιατί το “Ράλι του Αιγαίου” είναι ένας σκληρός αγώνας που δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων που μετέχουν σε αυτό. Όταν έχεις ένα πλήρωμα που λειτουργεί με απόλυτη συλλογικότητα και όλοι οι συμμετέχοντες είναι άνθρωποι με τους οποίους κάθε χρόνο αγωνίζεσαι μαζί τους, πίνοντας ή το “πικρό” ποτήρι των αποτυχιών ή το γλυκό πιοτό της επιτυχίας τότε δημιουργούνται σχέσεις και δεσμοί που είναι ανίκητοι στο χρόνο!», απαντάει ο συνομιλητής μας.
Για πολύ κόσμο η ιστιοπλοΐα είναι το άθλημα των πλουσίων, αυτών που έχουν την οικονομική δύναμη. «Είναι κάτι που ισχύει»; ρωτάμε τον ναύαρχο. «Προσωπικά κινούμαι μέσα στις δυνατότητές μου να έχω ένα σκάφος και να το συντηρώ μόνος μου με τις μικρές δυνάμεις μου και δεν επεκτείνομαι σε πολυτέλειες που έτσι αλλιώς δεν μπορώ να έχω. Δεν είναι ακριβό σπορ γιατί ο σκοπός μου δεν είναι να κυριαρχήσω, να “χτυπήσω “κύπελλα και πρωτιές, ο βασικός μου σκοπός είναι ο αγώνας για τη νίκη. Ο αγώνας για τη νίκη και όχι αυτοσκοπός η νίκη. Και στον ΝΟΧ αυτήν τη νοοτροπία είχα προωθήσει. Το παν είναι ο αγώνας για τη νίκη, όχι η ίδια η νίκη. Για μας τους ιστιοπλόους τα σκάφη μας είναι ζωντανοί οργανισμοί. Αληθινά πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που μπαίνει κόσμος σε αυτά παίρνουν ψυχή, ζωντανεύουν. Τόσα χρόνια στο Πολεμικό Ναυτικό θυμάμαι ότι όταν έφευγα από μια υπηρεσία ξηράς στενοχωριόμουν γιατί έφευγα από φίλους, αλλά όταν φεύγεις από πλοίο νιώθεις σαν να χάνεις ένα δικό σου άνθρωπο, ένα πολύ αγαπητό πρόσωπο. Αισθάνεσαι το πλοίο να πονάει σε μια θαλασσοταραχή, να ανακουφίζεται όταν το πηγαίνεις κάπου απάνεμα, να χαίρεται όταν το ταξιδεύεις στη θάλασσα. Από την ώρα που ακουμπάς το χέρι σου στα σχοινιά ή στο τιμόνι η ψυχή σου περνάει μέσα στο σκάφος». Παρ’ ότι η νίκη δεν είναι αυτοσκοπός, όλα αυτά τα χρόνια το πλήρωμα του “Κορμοράνου” με τον κ. Μανιουδάκη κυβερνήτη έχει πετύχει πολύ σημαντικές νίκες στο “Ράλι Αιγαίου”. Ωστόσο, για τον ίδιο κάθε ταξίδι είναι διαφορετικό, κάθε προπόνηση ένα νέο μάθημα. «Γυρίζουμε από μια προπόνηση στ’ ανοιχτά των Χανίων και λέμε πόσα νέα πράγματα μάθαμε σήμερα. Κάθε ταξίδι και ένα διαφορετικό μάθημα». σημειώνει.
Όσο για το αν θα συνεχίζει να αγωνίζεται σε ιστιοπλοΐκούς αγώνες η απάντηση από τον κ. Μανιουδάκη έρχεται μέσα από τα γραπτά του μεγάλου Κρητικού συγγραφέα. «Λέει ο Καζαντζάκης “Μια αστραπή είναι η ζωή, αλλά προλαβαίνουμε”. Έτσι και εγώ προλαβαίνω και δίνω συμμετοχή για τον επόμενο αγώνα, το επόμενο “Ράλι Αιγαίου”» καταλήγει.
Το πλήρωμα του “Κορμοράνος”
Πιστοί θαλάσσιοι σύντροφοι του κ. Μανιουδάκη τα τελευταία τρία χρόνια το πλήρωμα του “Κορμοράνος”, που αποτελείται κυρίως από φοιτητές του Πολυτεχνείου λάτρεις της θάλασσας.
«Μέσα από τις σχολές ανοικτής θάλασσας γνώρισα τα παιδιά. Δουλεύοντας με απόλυτη συλλογικότητα πραγματικά χαιρόμαστε για ό,τι κάνουμε», λέει χαρακτηριστικά. Το πλήρωμα του “Κορμοράνος” την τελευταία τριετία είναι πέρα από τον Κ. Μανιουδάκης (κυβερνήτης). Κωνσταντίνος Πλανάκης (ύπαρχος) Κωνσταντίνος Λουκάκης, Νίκος Περβάνας, Γιώργος Αναστασόπουλος, Αθανάσιος Πελεκάνος.
Σημειώνεται ότι στο “56ο Ράλι Αιγαίου” φέτος ο κ. Κώστας Μανιουδάκης δεν ήταν ο μεγαλύτερος διαγωνιζόμενος, αφού στον αγώνα μετείχε και ο φίλος του και κατά ένα χρόνο μεγαλύτερος Στέλιος Μπόνας.
ΠΗΓΗ: Χανιώτικα Νέα
