Αγαπημένε σύντροφε μου, δάσκαλε μου, χαραμοιρασάρη μου και ψυχολαξευτή μου Ρόκο.
Εγώ σου μιλώ και καταλαβαίνεις ίντα σου λέω.
Εσύ μου μιλείς, μα δεν καταλαβαίνω, όσο κι αν γαυγίζεις, όσο κι αν κουνείς την ουρά σου, όσο κι αν με ξανοίγεις στα βάθυτα των αμαθιών μου, όσο κι αν τρίβεις τη μουσούδα σου στην εδική μου, όσο κι αν κυλιέσαι ανάσκελα και παραδίνεσαι.
Για να μάθω τη γλώσσα σου, θα πρέπει να διαβούνε χιλιάδες χρόνοι και να εξελιχτώ για να σε φτάξω.
Για να μοιάσει η ψυχή μου τση ψυχής σου, εκατομμύρια χρόνοι πρέπει να διαβούνε, για να καταφέρω να θεοποιηθώ και να γενώ σαν και σένα.
Σήμερο, Ρόκο, γιορτάζεις, γιατί ‘ναι η Παγκόσμια Ημέρα του Σκύλου.
Καραγκιοζλίκια, αγόρι μου, αλλά πάλι καλά να λέμε.
Άμα ο άθρωπος εκαταλάβαινε την ψυχή, τη σκέψη και τη γλώσσα σου, όχι μια, αλλά 365 Παγκόσμιες Ημέρες του Σκύλου το χρόνο θα ‘χε καθιερώσει να γιορτάζει.
Αλλά ίσαμε να γενεί ετούτονα, μοναχά η μια μέρα θα σου ανήκει και οι ποδέλοιπες 364 θ’ ανήκουνε στση φόλες, στα μαρτύρια, στην εγκατάλειψη, στση σκοτωμούς και στην εκμετάλεψη σου από κάποιους τάχα μου δήθεν «φιλόζωους» απού σε χρησιμοποιούνε για να κουκουλώσουνε τη μισαθρωπιά τους.
Γιάντα με ξανοίγεις ετσά, καμάρι μου;
Άδικο έχω;
Ναι, κατέχω το πώς στεναχωράσαι κάθε που με γροικάς να μιλώ άσκημα για τσ’ αθρώπους.
Για τούτο δε σου λέω κι άλλα.
Μόνο σταμάτα να με ξανοίγεις με παράπονο, γιατί κι εγώ στενοχωρούμαι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ
#pgnews
