Κραυγή απόγνωσης από τη μητέρα της Μυρτούς, του κοριτσιού που είναι πλέον τετραπληγική συγκλονίζοντας με όσα λέει. Με αφορμή την επίσκεψη στη θάλασσα που έκανε η Μυρτώ μετά από επτά χρόνια η κ. Μαρία Κοτρώτσιου αναφέρεται στις δυσκολίες που περνάει διαβαίνοντας έναν πραγματικό Γολγοθά. Οι αντιξοότητες είναι πολλές, αλλά παλεύει με νύχια και με δόντια προκειμένου να βλέπει την κόρη να κάνει ένα νεύμα ικανοποίησης και να χαμογελά.
«Μετά από επτά χρόνια έκανε ξανά μπάνιο στη θάλασσα. Για να μπει στη θάλασσα τη βοήθησαν τέσσερα άτομα λουόμενοι που ήταν στην περιοχή. Είναι αδύνατον ένας τετραπληγικός να μπει στη θάλασσα με τη βοήθεια μόνο της μητέρας του.Ήταν κάτι που την ευχαρίστησε γιατί τόσο καιρό μόνο βλέπαμε τη θάλασσα. Ήταν ένα βήμα, όχι μεγάλο, Είναι όμως από τα βήματα που κάνει η Μυρτώ τα τελευταία χρόνια», είπε μιλώντας στον ΑΝΤ1.
Όσο για το πως βίωσε όλα αυτά τα χρόνια την κατάσταση με την κόρη της μετά την επίθεση ανέφερε: «Σταματάει η ζωή σου και τα πάντα. Ζεις μόνο για την κάθε μέρα και αυτό δεν έχει σταματήσει από τότε. Η επιστήμη ακόμα δεν έχει φτάσει στον εγκέφαλο. Δεν μου έχουν δώσει κάποια ελπίδα. Ο θεός και μόνο σε αυτόν ελπίζω. Ξέρω πως δεν θα τη δω όπως ήταν, αλλά θα τη βλέπω να γελάει να μπορώ να δω κάποια πράγματα που κάνει. Βέβαια αυτό που σκέφτομαι είναι τι θα γίνει όταν φύγω εγώ. Το κακό είναι ότι σε εμάς γεννήθηκε έτσι… Ήταν μια δολοφονική επίθεση και αυτό πάντα θα με πονάει πολύ. Πηγαίνουμε σε δύο κέντρα αποκατάστασης και σε νοσοκομεία. Βλέπω κάποια μικρά σημάδια βελτίωσης».
«Αν δεν μας βοηθούσαν άνθρωποι δεν θα ζούσαμε»
Εκφράζει, ωστόσο, την απόγνωσή της διότι δεν υπάρχει καμιά βοήθεια από το κράτος με συνέπεια, να έχει γίνει ζητιάνοι, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. «Το κράτος δεν βοηθά στο παραμικρό. Θλίβομαι όταν ακούω για επιδόματα σε κάποιες ομάδες ανθρώπων. Δεν δίνεται το παραμικρό ούτε το επίδομα για τον άνθρωπο που τη βοηθάει. Χρειάζεται άτομα γιατί δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Υπάρχει ένα επίδομα και μέσα από αυτό κάνουμε τα πάντα. Θεραπείες, και φάρμακα, αλλά να σημειώσω δεν παίρνει γενόσημα αλλά πρωτότυπα. Τα έξοδα φτάνουν στα 3000 ευρώ τον μήνα. Μας δίνουν μόνο 730 ευρώ. Πήρα αναγκάστηκα σύνταξη γιατί δεν μπορούσα να δουλέψω. Αν δεν υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι να μας βοηθήσουν δεν υπήρχε περίπτωση να ζούμε. Πάω βήμα βήμα αυτό που ίσως κάνω. Ισως πάει Ρωσία ή Γερμανία για κάποιες ιδιαίτερες θεραπείες. Έχουμε γίνει «ζητιάνοι». Το κράτος αποβλέπει μόνο στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Είναι δύσκολο για μένα γιατί στη ζωή μου είχα μάθε να στηρίζομαι μόνο στα πόδια μου».
Τέλος αναφέρθηκε στο πως ένιωσε η Μυρτώ όταν μπήκε στη θάλασσα. «Το γέλιο της είναι η αλήθεια μου δίνει ζωή, δύναμη και ελπίδα,. Αυτό δεν το έχει χάσει. Γελάει συνειδητά. Όταν το βλέπω είναι ό,τι καλύτερο. Πολλές φορές μας «κοροϊδευει». Στην αρχή την πείραξε λίγο το κρύο νερό άλλα στη συνέχεια ήταν πάρα πολύ ευχαριστημένη και γελούσε με όλη της την ψυχή. Μετά από επτά χρόνια κάνουμε διακοπές. Μας φιλοξενεί ένα ζευγάρι και έχουν ένα σπίτι στην Μύκονο. Πήγαμε σε μια παραλία οικογενειακή που ο δρόμος φτάνει μέχρι τη θάλασσα γιατί υπάρχει δυσκολία με το καρότσι. Όλοι ήρθαν να μας βοηθήσουν. Υπάρχει και ένα βιβλίο που έχει τυπωθεί με ιδιωτική πρωτοβουλία με σκοπό να μας βοηθήσουν για να καλυφθούν κάποια έξοδα για τη Ρωσία. Εύχομαι το κράτος να σκύψει πάνω σε τέτοιες περιπτώσεις. Σε όσους είναι σε τέτοια κατάσταση. Αυτά τα παιδιά έχουν δικαιώματα και το κράτος να τα σκεφτεί. Να ζουν αξιοπρεπώς».
