Να μπει τέλος στη «σφαγή» των ελαιοπαραγωγών που εδώ και πολλά χρόνια συντελείται μέσα από τα κοινοτικά καθεστώτα των αγροτικών ενισχύσεων, την ώρα που επωφελούνται τα… βαμβάκια και τα καπνά(!), απαιτεί με τεκμηριωμένα στοιχεία, από την κυβέρνηση, η διοίκηση του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, μέσω υπομνήματος που φέρει το όνομα του προέδρου του ΣΕΔΗΚ και δημάρχου Ρεθύμνου, Γιώργου Μαρινάκη.
Το υπόμνημα καταλήγει μεν με τις προτάσεις του φορέα, αρχίζει δε, όμως, με την υπογράμμιση των σοβαρών πληγμάτων που δέχτηκε ο κλάδος της ελαιοκομίας από την ισχύουσα Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Τα πλήγματα
Αναλυτικότερα, με βάση αυτά τα πλήγματα που εντοπίζει ο ΣΕΔΗΚ:
- Oι ελαιώνες, ενώ δεν αποτελούν μια απλή εδαφική έκταση, αλλά μια μόνιμη επένδυση, η οποία απαιτεί μόχθους γενεών για να υπάρξει, εντάχθηκαν αδικαιολόγητα στην περιφέρεια “Δενδρώδεις καλλιέργειες” και ενισχύονται με βάση την έκταση του εδάφους που καταλαμβάνουν και όχι με την πραγματική δική τους αξία, η οποία είναι πολλαπλάσια της αξίας του εδάφους.
- Οι ενισχύσεις που προβλέπονται για τους ελαιοπαραγωγούς είναι αντιστρόφως ανάλογες με τον συνολικό αριθμό τους. Αυτό φαίνεται καθαρά από στοιχεία του ΟΣΔΕ, σύμφωνα με τα οποία οι ελαιοκομικές εκμεταλλεύσεις, ενώ αποτελούν το 40% περίπου του συνόλου των γεωργικών εκμεταλλεύσεων της χώρας, απολαμβάνουν μόνο το 20% περίπου του συνόλου των ενισχύσεων.
- Οι ενισχύσεις των περίπου 550 εκατ. ευρώ, που επί δεκαετίες παρέχονταν μόνο στους ελαιώνες, αφού μειώθηκαν αρχικά σε μόνο 470 εκατ. ευρώ, κατανεμήθηκαν στη συνέχεια σε σειρά άλλων δενδρωδών καλλιεργειών, με αποτέλεσμα η ανά στρέμμα αναλογούσα ενίσχυση να μειωθεί μέχρι και 70%.
- Η απόφαση του αποκλεισμού από ενισχύσεις των εκμεταλλεύσεων που έχουν εκτάσεις κάτω από 4 στρ. ή λαμβάνουν ενισχύσεις χαμηλότερες των 250 ευρώ, η όποια – με δεδομένο ότι η μέση έκταση ελαιώνων ανά ελαιοπαραγωγό στην Κρήτη είναι μόλις 11 στρ.
- σίγουρα συνετέλεσε ώστε χιλιάδες ελαιοπαραγωγοί, πιθανόν 30% και άνω του συνόλου, να τεθούν εκτός ενισχύσεων.
«Θαρραλέα στρατηγική»
Σύμφωνα με το υπόμνημα, «η χώρα μας πρέπει να χαράξει μια θαρραλέα “ελληνική ελαιοκομική στρατηγική”». Και συνεχίζει αναφέροντας πως αυτή η πολιτική θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη, μεταξύ των άλλων, τα εξής:
«Οι ελαιώνες της χώρας και ιδιαίτερα της Κρήτης, όπου καλύπτουν το 25% της επιφάνειας του νησιού και το 70% της γεωργικής γης του, λειτουργούν ως ένα φυσικό δάσος, που με το αειθαλές φύλλωμά τους αποτελούν ένα μόνιμο και ανέξοδο απορροφητήρα CO2, που λειτουργεί σε ετήσια βάση, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην αποτροπή της κλιματικής κρίσης.
Οι ελαιώνες, ιδίως αυτοί των επικλινών περιοχών, φιλοξενούν στο φύλλωμά τους αλλά και στη φυσική βλάστηση που φύεται στις αναβαθμίδες και τα πυκνά και επιμήκη (λόγω του καθεστώτος των μικρο-ιδιοκτησιών) κτηματικά όριά τους πολυάριθμα είδη χλωρίδας και πανίδας, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη διατήρηση της “βιοποικιλότητας”.
Ωστόσο, το υψηλότερο κόστος καλλιέργειας και η χαμηλή παραγωγικότητα των παραδοσιακών ελαιώνων οδηγεί σε συνεχή εγκατάλειψη και ακαλλιέργειά τους. Έτσι, αυτοί που δεν καλλιεργούνται καταλαμβάνονται από ζιζάνια που λειτουργούν ως προσάναμμα για την καταστροφή τους από πυρκαγιές, με οδυνηρές συνέπειες στο περιβάλλον, το κλίμα και τη διάβρωση του εδάφους! Αντίθετα, όσοι καλλιεργούνται αποφεύγουν τις πυρκαγιές και συνεχίζουν να διατηρούνται.
– Τα προϊόντα των ελαιώνων, ελαιόλαδο και επιτραπέζιες ελιές, με τα μέσα και συστήματα που σήμερα παράγονται, διαθέτουν διεθνώς αναγνωρισμένη με πολυάριθμες έγκυρες επιστημονικές μελέτες ύψιστη υγιεινή και διατροφική αξία και κατά συνέπεια συμβάλουν σημαντικά στην υγιεινή και ασφαλή διατροφή, αποτελώντας βασικά όπλα της στρατηγικής “από το χωράφι στο τραπέζι”».
Τι ζητάει ο ΣΕΔΗΚ
Και το υπόμνημα καταλήγει με τις εξής προτάσεις για τη νέα ΚΑΠ:
- «Ένταξη της ελαιοκαλλιέργειας σε χωριστή ειδική “κατηγορία” ή “αγρονομική περιφέρεια”, μέσα στην οποία οι άμεσες ενισχύσεις θα πρέπει να διατηρηθούν και, αν χρειαστεί, να τεθούν σε πλαίσια μόνο αγρονομικής περιφερειακής σύγκλισης.
- Οι παραδοσιακοί ελαιώνες που βρίσκονται σε δύσβατες επικλινείς περιοχές για λόγους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς πρέπει να υποστηριχτούν ιδιαίτερα, εντασσόμενοι είτε στις συνδεδεμένες είτε στις αναδιανεμητικές ενισχύσεις.
- Οι μικροί ελαιοπαραγωγοί με ελαιώνες κάτω των 4 στρ. και ενισχύσεις κάτω από 250 ευρώ, που έχουν εξαιρεθεί με την ισχύουσα ΚΑΠ, πρέπει να αποκατασταθούν και να υπαχθούν στο μέτρο των ενισχύσεων των 1.250 € που προτείνεται από θεσμούς της Ε.Ε. για μικρούς παραγωγούς».
Και καταλήγει προτείνοντας στο πλαίσιο της εθνικής ελαϊκής πολιτικής: «Η διάθεση του ελαιολάδου θα πρέπει να εξυγιανθεί με θέσπιση μέτρων για τη διάθεση του χύμα με πλειοδοτικούς διαγωνισμούς, αλλά και υποστηρικτικών μέτρων για τη δημιουργία μεγάλων βιώσιμων μονάδων τυποποίησης και εξαγωγών.
*Η “Συλλογική Δολωματική Δακοκτονία”, η οποία αποτελεί μέθοδο με υψηλή περιβαλλοντική και διατροφική ασφάλεια, πρέπει να ενταχθεί στις φιλοπεριβαλλοντικές δράσεις και η εφαρμογή της να τύχει πλήρους και έγκαιρης οικονομικής και επιστημονικής υποστήριξης.
*Οι ζημιές από καύσωνες στους ελαιώνες κατά την άνθιση-καρπόδεση θα πρέπει να τύχουν ασφαλιστικής κάλυψης από τον ΕΛΓΑ, διότι η εξαίρεσή τους με τον ισχύοντα κανονισμό είναι άδικη και δεν έχει καμία επιστημονική ή αγρονομική βάση».
#pgnews
