Μια συγκινητική φωτογραφία και συνάμα νοσταλγική για τους παλαιότερους, αλλά και εκπαιδευτική για τους νεότερους, ανάρτησε και μοιράστηκε με τους φίλους της στο διαδίκτυο η Ρεθυμνιώτισσα Εβελίνα Λίτινα.
Όταν δεν υπήρχαν tablet και smartphones μια καλή λύση για να περνάς την ώρα σου, αλλά και να ακονίζεις το μυαλό σου ταυτόχρονα, ήταν να… κεντήσεις από το ελληνικό και λατινικό αλφάβητο, μέχρι αριθμούς και όμορφα διακοσμητικά μοτίβα.
Το αλφάβητο εννοείται και στα κεφαλαία και στα μικρά, γιατί η Μαριγώ Γ. Σαπουντζάκη ήταν δεξιοτέχνης του είδους στο μακρινό… 1881!
Η ανάρτηση για του λόγου το αληθές συνοδεύεται από την εξής λεζάντα:
“Μαριγώ Γ. Σαπουντζάκη
Εν Ρεθύμνω τη… 1881″
(από ιδιωτική συλλογή)
Έτσι λοιπόν η Μαριγώ έχει περάσει στην αιωνιότητα μιας εποχής που ήθελε γαλλικά και πιάνο για τις κοπέλες του Ρεθύμνου με καλή ανατροφή, όπως και… κέντημα βεβαίως, βεβαίως!
Πώς άλλαξαν οι εποχές θα μου πείτε; Και τώρα, αντί να ψάχνουμε πράγματα που μας κάνουν πιο επιδέξιους και να μας ηρεμούν ταυτόχρονα, μάλλον κυνηγάμε το αντίθετο. Κι ορίστε τότε μια εντελώς χειροποίητη και μη ψηφιακή γραμματοσειρά με καμβά το πανί και μελάνι ούτε ψηφιακό, ούτε κανονικό… αλλά την κλωστή και με εικαστική τέχνη και τεχνική ταυτόχρονα.
Στην εποχή της άκρατης ψηφιοποίησης, ποιo είναι πια το βίωμα της νέας γενιάς; Τι θα θυμούνται, αφού τα ψηφιακά gadgets που χρησιμοποιούν είναι αναλώσιμα και οδηγούνται στον κάλαθο των αχρήστων ανά τακτά χρονικά διαστήματα ή στην ανακύκλωση στην καλύτερη των περιπτώσεων; Τι θα σωματοποιηθεί απάνω τους ως δεξιότητα;
Καλή η εξέλιξη και η πρόοδος, αλλά να μένει και κάτι…
