Είναι κάποιες φορές που τα δημοσιογραφικά κλισέ (συγκλονιστικό, σοκαριστικό κ.λπ.) δεν αρκούν για να περιγράψουν τα απύθμενα βάθη της ανθρώπινης διαστροφής. Σε ένα τέτοιο «αδιέξοδο» βρίσκονται οι δημοσιογράφοι στα τέλη της δεκαετίας του ’50, όταν στα γραφεία τους φτάνει η παρακάτω είδηση του αστυνομικού δελτίου: «Ανήλικη στη Ζάκυνθο δολοφονεί με δηλητήριο πατέρα, αδελφό, το ίδιο επιχειρεί και στη μητέρα της, επειδή έχει συνάψει σχέση με τον υπερήλικα παππού της». Η είδηση είναι απίστευτη αλλά πραγματική.
Τι έχει συμβεί;
Ολα ξεκινούν όταν η γιαγιά, από την πλευρά του πατέρα, της μικρής Μαρίας ξαναπαντρεύεται και ζει με τον νέο της σύζυγο κοντά στο σπίτι των παιδιών και των εγγονών της σε χωριό βόρεια της Ζακύνθου. Παρότι η οικογένεια έχει και ένα δεύτερο παιδί, τον μικρό Δημήτρη, ο θετός παππούς δείχνει ιδιαίτερη συμπάθεια στη Μαρία, περνούν αρκετή ώρα μαζί, την πηγαινοφέρνει στο νυχτερινό δημοτικό σχολείο, ενώ μετά τους σεισμούς, τον Αύγουστο του 1953, που ισοπεδώνουν το νησί, ουσιαστικά συμβιώνουν όλοι μαζί.
Σύμφωνα με την ίδια, είναι μόλις 13 ετών, όταν δέχεται για πρώτη φορά σεξουαλική κακοποίηση από τον παππού της, η οποία στη συνέχεια εξελίσσεται σε ερωτική σχέση. Ο αρρωστημένος δεσμός συνεχίζεται, όταν πριν από την ενηλικίωσή της ο ηλικιωμένος επιχειρεί να τη θέσει υπό τον έλεγχό του με άλλο τρόπο. Ζητά από τους γονείς της να παντρευτεί τον εγγονό του αδελφού του, αλλά ο πατέρας αρνείται, γιατί ο τελευταίος κατηγορείται για απόπειρα δολοφονίας.
Η πατρική άρνηση για γάμο, τα πρώτα σχόλια πίσω από τις κλειστές πόρτες στο χωριό για το είδος της σχέσης παππού-εγγονής και ο φόβος ότι αυτά αργά ή γρήγορα θα φτάσουν στον πατέρα, που οπλοφορεί, οδηγούν τον ηλικιωμένο στο επόμενο σχέδιο. Πείθει τη Μαρία ότι, αν απαλλαγεί από την οικογένειά της, θα παντρευτεί το συγγενικό του πρόσωπο, θα ζήσουν και οι τρεις μαζί, ενώ θα της γράψει και την περιουσία του…
Ετσι, τον Ιούλιο του 1957, η κόρη ρίχνει δύο φορές αρσενικούχο νάτριο (φάρμακο κατά του δάκου της ελιάς) στο φαγητό του 45χρονου πατέρα της, ο οποίος την πρώτη φορά γλιτώνει, αλλά τη δεύτερη πεθαίνει μέσα σε φρικτούς πόνους. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους κάνει το ίδιο στο φαγητό του 17χρονου αδελφού της, με αντίστοιχο τραγικό αποτέλεσμα, ενώ τρεις μήνες μετά επιχειρεί το ίδιο και στη μητέρα της.
Αυτήν τη φορά όμως παρεμβαίνει ο αδελφός της 42χρονης μητέρας, Γιώργος, ο οποίος, αφού πρώτα τη μεταφέρει σε νοσοκομείο της Πάτρας, όπου έπειτα από μηνιαία νοσηλεία διασώζεται, εν συνεχεία αναφέρει τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά στην Ασφάλεια Πατρών. Οι αντίστοιχες Αρχές της Ζακύνθου ανακρίνουν την, ενήλικη πια, Μαρία, που αρχικά αρνείται τα πάντα, αλλά εν συνεχεία οι χωροφύλακες τη βλέπουν να πετά ένα δέμα από το παράθυρο του σπιτιού της. Ανοίγοντάς το ο χωροφύλακας που την παρακολουθεί διαπιστώνει ότι πρόκειται για φυτοφάρμακο κατά του δάκου. Το κουβάρι της φρίκης αρχίζει να ξετυλίγεται…
