Πως σκέφτεται ένα παιδί για τον πατέρα του!

Όταν ήμουν παιδί, φορούσα τα παπούτσια του πατέρα μου και περπατούσα με δυσκολία λόγω του μεγάλου μεγέθους που είχαν, εγώ αισθανόμουν μεγάλος, ήθελα πολύ να του μοιάζω..

Έβαζα τα γυαλιά του και ένιωθα υπέροχα ..

Φορούσα το πουκάμισό του και ένιωθα κύρος ..

Κάτι μου ερχόταν στο μυαλό, και του το ζητούσα .. Το δεχόταν και μου το έφερνε ..

Ερχόταν σπίτι και με αγκάλιαζε γελώντας, χωρίς να γνωρίζουμε πώς πέρασε τη μέρα του και πόσο υπέφερε στη δουλειά ..

…………..

Εγώ μεγάλωσα και ο πατέρας μου γέρασε.

Δεν φοράω πλέον τα παπούτσια του, είναι παλιά .. !!

Περιφρονώ τα παλιά ρούχα του γιατί δεν είναι στη μόδα .. !!

Τα λόγια και οι ερωτήσεις του για μένα έχουν γίνει παρέμβαση στις υποθέσεις μου και δεν μου αρέσουν .. !!

Η γέρικη οσμή του με κάνει να τον σιχαίνομαι .. !!

Αν καθυστερήσω ανησυχεί, νιώθω ότι με καταπιέζει και εύχομαι να μην ήταν εκεί για να είχα την ησυχία μου… !!

Του μιλούσα με δυνατή φωνή γιατί με εκνεύριζαν τα λόγια του .. αυτός σιωπηλά με κοιτούσε όχι από φόβο, αλλά από αγάπη .. !!

Περπατούσε πλάι μου με δυσκολία .. και δεν είχα την υπομονή να ακολουθώ το βήμα του κρατώντας το χέρι του για να τον βοηθήσω.. !!

Έχανε τα λόγια του και εγώ γελούσα,,, χαμογελώντας δεχόταν το γέλιο μου .. !!

Και άρχισε να με κουράζει όταν τυφλώθηκε και έμεινε κατάκοιτος λόγω των γηρατειών του.. !!

Τώρα συνειδητοποίησα πόσο πολύ με αγαπούσε, αλλά τώρα είναι αργά .. ο πατέρας μου δεν κουράστηκε ποτέ μαζί μου, ήταν πάντα κοντά μου, με ανιδιοτελή αγάπη, πάντα με προστάτευε … στα παιδικά μου χρόνια … στην άγνοιά μου … στις ανοησίες μου … στις σπουδές μου … στις στενοχώριες μου … στην εφηβεία μου …. στα πάντα .. Κι εγώ τι έκανα για αυτόν; απολύτως τίποτα.

Όταν γεράσουν οι γονείς σας να είστε καλοί μαζί τους ……. Γιατί οταν φύγουν από τη ζωή όλοι θα επιθυμούσατε να τους ξαναδείτε.

Όπως εγώ, γράφει ο φοιτητής,,, θα έδινα τα πάντα για να ξαναδώ τον πατέρα μου, και να του ζητούσα να με συγχωρέσει!

“Συγνώμη Πατέρα”

—————————-

(Via: Σωτήρης Καλκατζάκος)

#pgnews