Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς έχει κάνει πολλά εντυπωσιακά κόλπα στην πάροδο των χρόνων, αλλά αντικειμενικά το καλύτερο του, ήταν το γεγονός ότι κατάφερε να πείσει κάποιους ποδοσφαιρόφιλους ότι είναι ένας από τους κορυφαίους του κόσμου. Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας από τους πιο προικισμένους ποδοσφαιριστές με ταλέντο και σωματική δύναμη, ο Ιμπραΐμοβιτς πάντα παρέμενε πολύ μακριά από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Λιονέλ Μέσι και πολλούς άλλους αυτής της εποχής.
Προσπαθείστε, όμως, να το πείτε αυτό στους οπαδούς του… Μετά την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του, I Am Zlatan, το 2011 (ένα βιβλίο, ο συγγραφέας του οποίου παραδέχθηκε αργότερα ότι «νομίζω πως δεν έχω καμία πραγματική ατάκα του»), μια… βιομηχανία οπαδών του, έχει ξεσηκωθεί με στόχο να λατρεύει τον Ιμπρα. Εχει γίνει, έτσι, ένας διαχωρισμός ανάμεσα στον μύθο του Ζλάταν και την πραγματικότητα του Ιμπραΐμοβιτς, με τη διαδικτυακή συζήτηση να κυριαρχείται από στατιστικά στοιχεία και από ατάκες που λέει ο ίδιος για να αποθεώσει τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο.
Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία για την επιτυχία του ως σκόρερ, ο Ιμπραΐμοβιτς υπολείπεται τελικά όταν τίθεται στον ίδιο έλεγχο με τους κορυφαίους της σύγχρονης εποχής. Σε μια άλλη εποχή, όσα έκανε ο Ιμπραΐμοβιτς στην Ιταλία θα αρκούσαν από μόνα τους για να τον βάλουν στη λίστα με τους σπουδαίους του αθλήματος, αλλά ο Ζλάταν δεν είναι Ντιέγκο Μαραντόνα ή Γκαμπριέλ Μπατιστούτα. Αντί να παίξει σε μια cult ομάδα, όπως η Νάπολι ή η Φιορεντίνα, ο Ζλάταν έπαιξε για τα τρία μεγαλύτερα κλαμπ της Ιταλίας, σε χρόνια που το καθένα κυριαρχούσε. Η ανέλιξη του, επίσης, ήρθε σε μια εποχή που η Serie A αντικειμενικά ήταν στο πιο χαμηλό επίπεδο της τις τελευταίες δεκαετίες, λόγω οικονομικών προβλημάτων και της κατάστασης που επικρατούσε μετά το Calciopoli.
Η Γιουβέντους κυριαρχούσε πριν καν πάει σε αυτή ο Ζλάταν, ενώ στη συνέχεια πήγε στην Ιντερ, οι δύο μεγαλύτεροι αντίπαλοι της οποίας είτε ήταν στη Serie B είτε έπαιζαν με αφαίρεση βαθμών λόγω των αποφάσεων του Calciopoli. Οταν επέστρεψε στην Ιταλία, το 2010, για να φορέσει τη φανέλα της Μίλαν, η δυνατή της υπόθεσης ήταν αυτή πλέον. Οι Ροσονέρι κυριαρχούσαν υπό τις οδηγίες του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, ο οποίος ανέβαινε γρήγορα ως ο καλύτερος προπονητής της Serie A, ενώ η Ιντερ ήταν σε μια δύσκολη κατάσταση στη μετά Μουρίνιο εποχή. Παρά τα γκολ, τα scudetti και όλες τις μαγικές εμφανίσεις που έκαναν τους οπαδούς να τον ονομάσουν “Ibracadabra” όμως, το ιταλικό ποδόσφαιρο ήταν πολύ πίσω από τη δεκαετία του ’90. Και αυτό αποδεικνυόταν ξεκάθαρα στην Ευρώπη.
Σε πέντε συνεχόμενες σεζόν, πρώτα με τη Γιουβέντους και μετά με την Ιντερ, ο Ζλάταν δεν έκανε κάτι στο Champions League, πετυχαίνοντας μόλις 9 γκολ σε 41 αγώνες. Σε μια εποχή που κυριαρχούσε η Premier League, κάτι λέει και το γεγονός ότι ο Ιμπραΐμοβιτς, ο οποίος είπε κάποτε στον Αρσέν Βενγκέρ ότι «δεν περνάω από δοκιμαστικά», δεν έκανε τίποτα απέναντι σε αγγλικές ομάδες. Στις τέσσερις από αυτές τις πέντε χρονιές που πανηγύριζε πρωταθλήματα, οι ομάδες του Ζλάταν αποκλείστηκαν στο Champions League από αγγλικές ομάδες, τις Αρσεναλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ (δύο φορές), με τον Σουηδό να έχει 450 λεπτά χωρίς γκολ σε νοκ-άουτ αγώνες.
Οσο καλός ποδοσφαιριστής κι αν ήταν, το legacy του Ιμπρα, το οποίο βασιζόταν στην άποψη ότι ήταν serial winner, πάντα κάπου έχανε… Ποτέ δεν κατέκτησε το Champions League, ποτέ δεν πλησίαζε στη δόξα με την εθνική Σουηδίας σε μεγάλες διοργανώσεις: Σε τρία τουρνουά από το 2002 ως το 2006 αποκλείστηκαν στο πρώτο νοκ-άουτ ματς μετά τους ομίλους, στο Euro 2008 και 2012 αποκλείστηκαν στον όμιλο, στο Μουντιάλ του 2010 και του 2014 δεν προκρίθηκαν καν. Οι αποτυχίες του Ιμπραΐμοβιτς στο Champions League αυξήθηκαν με τις Μίλαν και Παρί Σεν Ζερμέν, δύο ομάδες με τις οποίες επίσης θριάμβευσε εντός των συνόρων αλλά ήταν δραματικός εκτός συνόρων. Σε έξι χρόνια σε αυτές τις δύο δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει πιο μακριά από τους “8” του Champions League, έχοντας αποκλειστεί άλλες τρεις φορές από αγγλικές ομάδες.
Δεν είναι όμως μόνο το γεγονός ότι απέτυχε να λάμψει στην Ευρώπη, αλλά και το γεγονός ότι συχνά οι ομάδες πήγαιναν καλύτερα όταν έφευγε από αυτές το τεράστιο “εγώ” του. Μετά την πώληση του στην Μπαρτσελόνα το 2009, σε ένα deal το οποίο επέτρεψε στους Σαμουέλ Ετό και Ντιέγκο Μιλίτο να πάνε στο Μιλάνο, η Ιντερ κατέκτησε το μεγαλύτερο τρόπαιο της Ευρώπης, με τους νεοαποκτηθέντες να βάζουν κρίσιμα γκολ όταν έπρεπε. Ο Ιμπραΐμοβιτς, από την άλλη πλευρά, πέρασε δύσκολα στη Μπάρτσα. Παρά το γεγονός ότι κατέκτησε το πρωτάθλημα και είχε μια καλή επίδοση στο σκοράρισμα, δεν κατάφερε να αφήσει το στίγμα του και τελικά κατηγόρησε τον Πεπ Γκουαρδιόλα και την επίδραση του Λιονέλ Μέσι. Θα πρέπει να πόνεσε τον Σουηδό -ο οποίος έφυγε για τη Μίλαν έπειτα από μόλις ένα χρόνο στη Βαρκελώνη- το γεγονός ότι οι Μπλαουγκράνα επέστρεψαν στην κορυφή της Ευρώπης, νικώντας στον τελικό τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αμέσως μετά την αποχώρηση του.
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται σε όσα έκανε μόνο στα πρωταθλήματα, όμως. Ο Ιμπραΐμοβιτς είναι ο πρώτος σκόρερ της εθνικής Σουηδίας με 62 γκολ και κάποτε είπε ότι «ένα Μουντιάλ χωρίς εμένα δεν αξίζει να το παρακολουθήσεις». Ποτέ, όμως, δεν σκόραρε σε επτά συμμετοχές σε αγώνες Παγκοσμίου Κυπέλλου… Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι μετά την αποχώρηση του από την εθνική, η Σουηδία όχι μόνο προκρίθηκε στο Μουντιάλ 2018 αποκλείοντας την Ιταλία, αλλά έφτασε και ως τους “8”, κάνοντας την καλύτερη πορεία της μετά το 1994.
Η καλύτερη εμφάνιση του Ιμπραΐμοβιτς με τη Σουηδία ήταν αναμφίβολη αυτή στη νίκη με 4-2 επί της Αγγλίας τον Νοέμβριο του 2012. Ενα ματς στο οποίο σκόραρε τέσσερις φορές, τη μία μάλιστα με ένα εξωφρενικό ανάποδο ψαλίδι από πολύ μακριά. Ακόμη και σε αυτό, όμως, υπάρχουν αστερίσκοι. Πρώτον, ήταν ένα φιλικό ματς -για την Αγγλία έπαιζαν για παράδειγμα οι Κόλκερ, Οσμάν, Σόουκρος, Τζένκινσον- και δεύτερον, η γκολάρα του Ζλάταν στο 91ο λεπτό ήρθε και επειδή ο Τζο Χαρτ αντέδρασε σαν… Αυτό δεν μπορούσε να επαναληφθεί όμως ένα χρόνο μετά, στο Euro 2012, όταν η Αγγλία απέκλεισε τη Σουηδία στα νοκ-άουτ ματς.
Ακόμη και όσα έκανε με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, “μεγάλωσαν” περισσότερο από όσο έπρεπε. Αν και ο απολογισμός των 28 γκολ στην πρώτη του σεζόν στο Old Trafford δείχνει ότι μπορούσε να κυριαρχήσει στην Premier League, θα πρέπει να σημειωθεί ότι περισσότερα από το 1/4 αυτών των γκολ ήρθαν στο Europa League και στο League Cup. Τα γκολ που έβαλε στο πρωτάθλημα, δεν απέτρεψαν την απογοητευτική 6η θέση της Γιουνάιτεντ. Η κατάκτηση του Community Shield, του League Cup και του Europa League μπορεί θεωρητικά να μετρήσει σαν treble (αν είσαι ο Ζοσέ Μουρίνιο), αλλά ακόμη και οι φανατικοί του Ζλάταν θα δυσκολευτούν να το πλασάρουν αυτό σαν ένα από τα πιο εντυπωσιακά κατορθώματα του.
Στο MLS πλέον με τους LA Galaxy, ο Ιμπραΐμοβιτς φαίνεται ότι έχει αρχίσει να κάνει ξανά αυτά που κάνει καλύτερα – να βάζει θεαματικά γκολ σε κατώτερους αντιπάλους και σε ματς χωρίς μεγάλη πίεση. Ακόμη, βέβαια, δεν έχει κατακτήσει κάποιο τρόπαιο, αλλά ο Ζλάταν έχει κερδίσει πολλούς οπαδούς με το να είναι κυρίως ο εαυτός του.
Ο Ιμπραΐμοβιτς είναι το τέλειο ποδοσφαιρικό icon για τη γενιά των social media και η υπερβολικά φουσκωμένη αίσθηση της αυτοεκτίμησης, τα εντυπωσιακά προσωπικά στατιστικά, μάλλον θα εξασφαλίσουν ότι το cult status του θα παραμείνει ανέπαφο για πάντα. Αντικειμενικά, το καλύτερο τέχνασμα του…
ΠΗΓΗ: FourFourTwo
