Ιδιαίτερα ανησυχητική για το σήμερα, αλλά κυρίως για το αύριο είναι η νέα έκθεση του ΟΟΣΑ για τον καρκίνο, που δόθηκε στην δημοσιότητα και αποτυπώνει το δράμα που ζουν οι καρκινοπαθείς στην Ελλάδα.
Η έκθεση σημειώνει ότι η χώρα μας δεν ανέπτυξε τα προηγούμενα χρόνια, ολοκληρωμένα προγράμματα προσυμπτωματικού ελέγχου του καρκίνου και έτσι η συντριπτική πλειονότητα των προληπτικών εξετάσεων γίνεται σε ευκαιριακή βάση, με ένα μεγάλο μέρος του κόστους να πληρώνεται από την τσέπη των πολιτών.
Οι χρόνοι αναμονής είναι μεγάλοι και οι καθυστερήσεις ωθούν τους ασθενείς προς τον ιδιωτικό τομέα, με δικά τους έξοδα.
Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο πρώτος σε θνησιμότητα και στην Κρήτη για παράδειγμα, τα στοιχεία δείχνουν ότι η χρηματοπιστωτική κρίση οδήγησε σε σημαντική αύξηση του καρκίνου του πνεύμονα και των συναφών παραγόντων κινδύνου.
Σύμφωνα με την έκθεση, η πρόσβαση στην φροντίδα του καρκίνου στην Ελλάδα περιορίζεται από πολλούς παράγοντες.
Μεταξύ τους βρίσκονται η συρρίκνωση του ΕΣΥ τα τελευταία χρόνια μετά από τις διαδοχικές δημοσιονομικές περικοπές λόγω των μέτρων λιτότητας, η απουσία εθνικής στρατηγικής για τον καρκίνο και εθνικού μητρώου καρκίνου, η έλλειψη εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού και τα κενά στην ιατρική εκπαίδευση στην ογκολογία.
(Ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής και Προγραμματισμού Υγείας κ. Τάσος Φιλαλήθης εκτιμά ότι τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των περιστατικών καρκίνου θα εκτοξευτεί)
Ανεπαρκής είναι και ο αριθμός γιατρών και νοσηλευτών, αλλά και τα υλικά που απαιτούνται για την άρτια παροχή υπηρεσιών ογκολογίας.
Παράλληλα, δεν εφαρμόζονται μηχανισμοί επιτήρησης, δεν διατίθενται άμεσα τα καινοτόμα φάρμακα, ενώ τα δεδομένα σχετικά με την ποιότητα της περίθαλψης είναι ελάχιστα.
Ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής και Προγραμματισμού Υγείας κ. Τάσος Φιλαλήθης, είπε ότι τα επόμενα χρόνια ο αριθμός των περιστατικών καρκίνου θα «εκτοξευθεί» αν δεν εφαρμοστούν πολιτικές για την πρόληψη και την έγκαιρη ανίχνευση των ογκολογικών περιστατικών, ενώ τόνισε ότι η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που δεν έχουν Εθνικό Μητρώο για τον Καρκίνο ώστε να ξέρουμε που ακριβώς βρισκόμαστε και πως θα διαχειριστούμε αυτή τη μάστιγα.
