Τη Μεγάλη Πέμπτη, κάνανε το ανθόνερο που ράντιζαν τον επιτάφιο και έβαζαν στα καλιτσούνια.
Οι κοπελιές, γύριζαν το χωριό, έκοβαν τα πιο μυρωδάτα λουλούδια, λεμονανθούς και νεραντζόφυλλα, ρόδα και μαντζουράνα. Τα έβαζαν στο τσουκάλι, και πρόσθεταν νερό ,μέχρι να τα καλύψει. Τοποθετούσαν από πάνω ένα βαρύ αντικείμενο (ίσως βαρύ λεκανάκι) . Στη συνέχεια , βάζανε μια λεκάνη (όχι πλαστική) με κρύο νερό , ως σκέπασμα του τσουκαλιού. Kλείνανε αεροστεγώς το μέρος που ακουμπά η λεκάνη με το τσουκάλι για να μη φύγει ο ατμός. Άναβαν φωτιά, σιγανή, ώστε όταν κοχλάζει να μην μπαίνει κάτι στο δεκανίκι. Όταν ο ατμός φτάνει στον κρύο πάτο της λεκάνης που έχουμε σκεπάσει το τσουκάλι, υγροποιείται και γυρίζει και πέφτει στο λεκανάκι!
Αυτό είναι το ανθόνερο!!
Η μετατροπή του νερού σε ανθόνερο και ροδόνερο παραπέμπει στα μύρα που φέρνουν οι μυροφόρες για να ράνουν μ’ αυτά το σώμα του Χριστού, στον Επιτάφιο θρήνο: “Έραναν τον τάφο, αι μυροφόραι μύρα λίαν πρωί ελθούσαι”.
