Πες μας λίγα λόγια για σένα.
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1997 και είμαι τελειόφοιτος Μεταλλειολόγος Μηχανικός στο ΕΜΠ. Ασχολούμαι επαγγελματικά με την κατασκευή των ξύλινων ψαροτούφεκων «SECTUS» τα τελευταία 8 χρόνια, ενώ παράλληλα είμαι αθλητής ελεύθερης κατάδυσης από το 2018. Σε αυτά τα 5 χρόνια έχω κατακτήσει 22 πανελλήνια ρεκόρ σε πισίνα και θάλασσα, ενώ η πιο σημαντική διάκριση για μένα ήταν η 3η & 5η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα βάθους το 2021, στην Τουρκία. Η βαθύτερη προπονητική μου βουτιά με σταθερά βάρη είναι -120 μέτρα, ενώ επίσημα είναι -117 μέτρα.
Ποιά ήταν η πρώτη σου επαφή με την θάλασσα. Πως «κόλλησες» μαζί της;
Η πρώτη μου επαφή με την θάλασσα ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, καθώς από 3 χρονών περνούσα τα καλοκαίρια μου στην Κρήτη με τον παππού μου. Ο παππούς μου, ήταν και εκείνος λάτρης της θάλασσας και του ψαρέματος και με είχε εξοπλίσει αρχικά με μάσκες και έπειτα με απόχες, καμάκια, και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό από μικρή ηλικία. Ταυτόχρονα, 4 ετών ξεκίνησα την κολύμβηση, πράγμα το οποίο μου εξασφάλισε μεγάλη άνεση και οικειότητα με το νερό γενικότερα. Κάπως έτσι, θα μπορούσε να πει κανείς, πως στα παιδικά μου χρόνια περνούσα περισσότερο χρόνο «εντός» νερού, παρά «εκτός».
Θυμάσαι το πρώτο κράτημα της ανάσας σου;
Το πρώτο κράτημα της ανάσας μου πρέπει να ήταν σε ηλικία 3-4 ετών. Τότε που περνούσα τα καλοκαίρια μου στην Κρήτη και προσπαθούσα να ψαρέψω με την απόχη. Φυσικά τα αποτελέσματα της τότε άπνοιας δεν είναι τα ίδια με τα σημερινά, αλλά και πάλι παραμένουν εξίσου σημαντικά για μένα.
Ποια πιστεύεις πρέπει να είναι η ιδανικότερη σχέση μεταξύ του αθλητή και του προπονητή του;
Η σχέση μεταξύ αθλητή και προπονητή αποτελεί αναμφίβολα σημαντικό κριτήριο στην εξέλιξη του αθλητή. Η βάση της σχέσης, πιστεύω ότι πρέπει να στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, εμπιστοσύνη και σωστή επικοινωνία. Ο προπονητής πρέπει να στέκεται δίπλα στον αθλητή και να θέτουν μαζί στόχους, έτσι ώστε να υπάρχει κοινή πορεία. Ο αθλητής από μεριάς του, πρέπει να εμπιστεύεται τις συμβουλές και τη διαδικασία προπόνησης που ορίζει ο προπονητής. Σημαντικό για μένα, είναι να υπάρχει και φιλική σχέση μεταξύ των δύο, χωρίς αυτό να στέκεται εμπόδιο στην προπονητική διαδικασία. Ωστόσο, κάθε αθλητής, ως διαφορετική προσωπικότητα, μπορεί να χρειάζεται διαφορετική προσέγγιση από τον προπονητή του.
Πώς σπάει το ψυχολογικό φράγμα του φόβου ώστε ένας αθλητής να κατακτήσει τέτοια βάθη;
Η λέξη κλειδί είναι «προπόνηση», τόσο σωματική όσο και νοητική. Μέσω της προπόνησης και της σταδιακής αύξησης επιδόσεων και βάθους αποκτά κανείς αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Επίσης, σημαντική είναι και η εμπιστοσύνη προς την ομάδα ασφάλειας που σε περιβάλλει σε κάθε βουτιά. Έτσι, έχοντας «λύσει» το άγχος για το θέμα της ασφάλειας, μπορεί κανείς να εστιάσει αποκλειστικά στον εαυτό του και να αυξήσει τις επιδόσεις του προοδευτικά. Βέβαια, τα βάθη, οι στόχοι και το ψυχολογικό φράγμα για τον κάθε αθλητή είναι διαφορετικά και μεταβάλλονται με την προπόνηση και την εμπειρία. Αναφέρομαι συχνά στην προπονητική διαδικασία, καθώς πραγματικά πιστεύω ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να ξεπεράσει κάποιος τον εαυτό του και να καταδυθεί βαθύτερα.
Ποια πρέπει να είναι η πνευματική κατάσταση του αθλητή πριν από έναν αγώνα;
Ιδανικά, ο αθλητής πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος χωρίς να επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες (άλλους αθλητές, οικογένεια, φίλους, εξωτερικές συνθήκες κτλ). Επίσης θα πρέπει να επικεντρώνεται αποκλειστικά στη βουτιά του και όχι στον περιβάλλοντα χώρο ή ανθρώπους, τα οποία πιθανόν να διαφέρουν σε σύγκριση με μια βουτιά προπόνησης.
Επίσης, το άγχος είναι περιοριστικός παράγοντας, καθώς ένας αγχωμένος αθλητής κάνει λάθη. Στην περίπτωση της ελεύθερης κατάδυσης, τις περισσότερες φορές, τα λάθη αυτά οδηγούν είτε στη μη επίτευξη του στόχου, είτε σε ακύρωση της προσπάθειας. Το άγχος ακόμη, μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένη διαχείριση των αναπνοών πριν τη βουτιά (υπεραερισμός), αλλά και σε λάθη κατά τη διάρκεια της, που μπορεί να οδηγήσουν σε υποξία ή και τραυματισμό. Η ικανότητα συγκέντρωσης και αποβολής του άγχους κατακτάται μέσω της εμπειρίας, της προπόνησης και με την συμμετοχή σε αγώνες.
Ποιες συνήθειες πριν των αγώνα επηρεάζουν είτε αρνητικά είτε θετικά μια βουτιά;
Ο σημαντικότερος παράγοντας κατά τη γνώμη μου είναι ο ύπνος. Το να έχει κοιμηθεί κάποιος καλά είναι πολύ θετικό, ενώ το αντίθετο μπορεί να επηρεάσει αρκετά αρνητικά την εξέλιξη μιας βουτιάς. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η διατροφή, η οποία όμως επηρεάζει διαφορετικά κάθε άτομο. Προσωπικά δεν έχω παρατηρήσει καμία διαφορά στις επιδόσεις μου με ότι κι αν τραφώ την προηγούμενη μέρα, ωστόσο όμως υπάρχουν συναθλητές/τριες μου, που χρειάζονται συγκεκριμένες τροφές-ποσότητες στη διατροφή τους. Κάτι που βοηθάει τους περισσότερους αθλητές, είναι ένα καθημερινό πρόγραμμα διατάσεων, που ειδικά στα αγωνίσματα βάθους είναι απαραίτητο. Βέβαια, για όλα τα παραπάνω πρέπει να υπάρχει περιοδικότητα, καθώς το να κάνει κάποιος τα παραπάνω μόνο την προηγούμενη μέρα της βουτιάς, δεν πετυχαίνει κάτι.
Ποιο ήταν το κίνητρο που σε έκανε να ασχοληθείς με την ελεύθερη κατάδυση σε αγωνιστικό επίπεδο;
Από πολύ μικρή ηλικία μέχρι και τα 21 μου χρόνια, συμμετείχα τακτικά σε αγώνες κολύμβησης. Έτσι όταν είχα την πρώτη μου επαφή με την ελεύθερη κατάδυση, αμέσως θεώρησα φυσικό επακόλουθο να εξελιχθεί η πορεία μου σε αγωνιστικό επίπεδο.
Ποιες είναι οι προσωπικές βλέψεις σου για την ελεύθερη κατάδυση σε αγωνιστικό επίπεδο;
Θα ήθελα καταρχάς, να μπορώ να αγωνίζομαι αρκετά χρονιά ακόμα, άλλωστε η ελεύθερη κατάδυση δεν έχει ηλικία. Από εκεί και πέρα, ιδανικά, θα ήθελα να βαθύνω κι άλλο, και γιατί όχι, κάποια στιγμή να καταφέρω και κάποιο παγκόσμιο ρεκόρ. Στο άμεσο μέλλον στόχος μου είναι να κατακτήσω το εθνικό ρεκόρ στα σταθερά βάρη χωρίς πέδιλα, όπου είναι και το μόνο ρεκόρ βάθους που δεν είναι στη κατοχή μου. Φυσικά οι στόχοι συνεχώς αλλάζουν και αναδιαμορφώνονται στη διάρκεια μιας αγωνιστικής σεζόν. Εδώ βέβαια, θα ήθελα να αναφέρω ότι σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο, για να μπορέσουν να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να υπάρχει και η ανάλογη στήριξη. Τέτοιες βουτιές απαιτούν πολύ χρόνο προετοιμασίας, πολλές φορές σε άλλη πόλη, με ότι αυτό συνεπάγεται. Οπότε σίγουρα η έλλειψη στήριξης από τον κρατικό παράγοντα αποτελεί πολλές φορές «φρένο» στους στόχους και στις επιδόσεις.
Πώς έγινε η αρχή να γίνεις κατασκευαστής ξύλινων ψαροτούφεκων;
Από μικρή ηλικία, 10-11 χρονών, τότε που έκανα και τα πρώτα μου βήματα σαν ψαροτουφεκάς, θαύμαζα στα περιοδικά και στις εκθέσεις τα ξύλινα ψαροτούφεκα. Από τότε λοιπόν, το πήρα απόφαση ότι κάποια στιγμή θα φτιάχνω τα δικά μου ξύλινα όπλα. Τα χρόνια περνούσαν και μέχρι 15 χρονών στον ελεύθερο μου χρόνο, ασχολούμουν με διάφορες κατασκευές, σχεδίαζα ψαροτούφεκα ή τμήματα αυτών. Κάποια στιγμή στο τέλος της τρίτης γυμνασίου, ένας οικογενειακός φίλος μου έκανε δώρο ένα μονοκόμματο κομμάτι Teak. Έτσι έγινε η αρχή, διαμόρφωσα αυτό το κομμάτι όσο καλύτερα μπορούσα, με τα λίγα εργαλεία που είχα στο τραπέζι της κουζίνας και του προσάρμοσα μια λαβή από αλουμινένιο ψαροτούφεκο. Το πρώτο μου ξύλινο ψαροτούφεκο ήταν έτοιμο και πλήρως λειτουργικό. Με το συγκεκριμένο κατάφερα στην πρώτη του βολή να πάρω και τον πρώτο μου ροφό, οπότε η χαρά μου ήταν τεράστια. Μέχρι να τελειώσει ο σχολικός κύκλος, είχα ήδη κατασκευάσει αρκετά ξύλινα ψαροτούφεκα και με την εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο, διαμόρφωσα και το πρώτο μου εργαστήριο. Από τότε, η συνεχής εξέλιξη τόσο στο κομμάτι της ποιότητας – επιδόσεων, όσο και στο κομμάτι της παραγωγής-κατασκευής, αποτελεί τον βασικό προσωπικό μου στόχο σε επαγγελματικό επίπεδο.
Τι σου αρέσει και τι όχι στον ελληνικό χώρο του ψαροτούφεκου;
Από τα πιο ωραία κομμάτια του ψαροτούφεκα θα έλεγα ότι είναι η κοινότητα που έχει δημιουργηθεί και οι ωραίες στιγμές που μοιραζόμαστε μεταξύ μας. Λέγοντας κοινότητα, εννοώ από το ζευγάρι το καθενός μας στο ψάρεμα, μέχρι και όλους τους λάτρεις του ψαροτούφεκου, που βρισκόμαστε κάθε φορά σε εκθέσεις, εκδηλώσεις ή και στο διαδίκτυο και συζητάμε ανταλλάσσοντας απόψεις και εμπειρίες. Μέσα σε αυτή τη κοινότητα, τα περισσότερα άτομα σέβονται και εκτιμούν τη δουλειά μου, εμένα σαν άνθρωπο και προσπαθούν με πολλούς τρόπους να με στηρίξουν και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις, δημιουργούν εντάσεις και οπαδισμό. Τέτοιες συμπεριφορές πιστεύω δεν χωράνε στον χώρο, καθώς το ψαροτούφεκο βάλλεται από παντού και θα έπρεπε όλοι να είμαστε ενωμένοι, ώστε αυτό το χόμπι να συνεχιστεί και στις επόμενες γενιές. Τέλος, για μένα ίσως το πιο άσχημο κομμάτι στον χώρο μας, είναι η έλλειψη γνώσης και η ύπαρξη λανθασμένων προτύπων, τόσο σε αρχάριους, όσο και σε έμπειρους ψαροτουφεκάδες. Το παραπάνω προκαλεί κάθε χρόνο όλο και περισσότερους πνιγμούς νέων ανθρώπων. Κανένα ψάρι δεν αξίζει τη ζωή μας, ΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΖΕΥΓΑΡΙ!
Ποιες διάφορες έχει ένας αθλητής ελεύθερης με έναν ψαροτούφεκα;
Εδώ πρέπει να αναφέρω πως αθλητικά δεν έχω ασχοληθεί με το κομμάτι του ψαροτούφεκου, οπότε η απάντηση μου έχει να κάνει με την οπτική μου ως ελεύθερος δύτης και χομπίστας ψαροτουφεκάς. Αρχικά στο κομμάτι της προπόνησης, ο ψαροτουφεκάς πρέπει να προπονηθεί με σκοπό να μπορεί να καταδυθεί πολλές φορές την ίδια μέρα σε μικρότερα βάθη, ενώ ο ελεύθερος δύτης πρέπει να προπονηθεί για μία βουτιά σε μεγάλο βάθος. Αυτή η μία βουτιά, εκτός από πολύ απαιτητική απνεϊστικά, θα πρέπει να είναι και τέλεια τεχνικά, διότι το παραμικρό λάθος στοιχίζει σε τέτοιες βουτιές, στη καλύτερη τον περιπτώσεων το αποτέλεσμα. Ο ελεύθερος δύτης στους αγώνες έχει μόνο μια ευκαιρία να πετύχει την βουτιά-στόχο, σε αντίθεση με τον ψαροντουφεκά, που αν πάει κάτι στραβά μπορεί να ξαναδοκιμάσει να καταδυθεί όσες φορές χρειαστεί. Τέλος, υπάρχει σημαντική διαφορά στον παράγοντα «τύχη». Ένας ελεύθερος δύτης δεν θα βουτήξει ποτέ βαθιά επειδή έτυχε. Στο ψαροτούφεκο πολλές φορές η τύχη παίζει σημαντικό ρόλο. Από το να βρεις κάποιο ψάρι μέχρι να καταφέρεις να το περάσεις στη ψαροβελόνα, πολλά μπορούν να επηρεαστούν από τη «τύχη», είτε θετικά, είτε αρνητικά. Ωστόσο, το ψαροτούφεκο απαιτεί τεχνικές και μεγάλη εμπειρία στη προσέγγιση των ψαριών, πράγμα το οποίο απαιτεί υδροβιότητα και συνεχή προπόνηση.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου θήραμα;
Το αγαπημένο μου θήραμα τόσο γευστικά, αλλά και όσον αφορά τη τεχνική σύλληψης του, είναι το λαβράκι.
Ποιο είναι το στυλ ψαρέματος που αρέσει;
Κάνω όλα τα είδη ψαρέματος, ρηχά, βαθιά και με όλες τις τεχνικές. Ωστόσο το καρτέρι είτε στατικό είτε δυναμικό, αποτελεί την αγαπημένη μου τεχνική ψαρέματος.
Τι σε βοηθάει στο να έχεις καλύτερες άπνοιες;
Τα βασικά στοιχεία που με βοηθούν ώστε να έχω καλύτερες άπνοιες, είναι ύπνος, προπόνηση, αυτοπεποίθηση, συγκέντρωση και χαλάρωση. Όσο περισσότερο προπονούμαι, τόσο βελτιώνομαι στο κομμάτι της άπνοιας και φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει και η αύξηση της αυτοπεποίθησης, η οποία όμως έρχεται μέσω της συνεχής βελτίωσης στην προπόνηση. Πολύ σημαντική επίσης για μεγάλες άπνοιες, είναι η ικανότητα χαλάρωσης και διατήρηση αυτής ακόμα και στο κομμάτι της δυσφορίας στη βουτιά.
Πόσο μπορεί να ωφελήσει έναν ψαροκυνηγό αν παρακολουθήσει ένα πρόγραμμα στατικής άπνοιας από έναν εκπαιδευτή και αν πιστεύεις ότι είναι απαραίτητο να συμβεί;
Σίγουρα ένα πρόγραμμα στατικής άπνοιας μπορεί να βοηθήσει έναν ψαροκυνηγό, ωστόσο η μεγάλη βελτίωση θεωρώ πως μπορεί να έρθει μόνο με ένα συνδυαστικό πρόγραμμα δυναμικών και στατικών απνοιών. Σημαντικό για μένα είναι, ότι αν κάποιος ψαροκυνηγός θελήσει να ξεκινήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, να επιλέξει έναν εκπαιδευτή-πτυχιούχο προπονητή. Η επιλογή αυτή έχει να κάνει, με το ότι ένας τέτοιος επιστήμονας είναι σε θέση να «διαβάσει» τις ανάγκες και τις δυνατότητες του καθενός και στη συνέχεια να φτιάξει ένα σωστό εξατομικευμένο πρόγραμμα.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό πριν τους αγώνες της στατικής άπνοιας;
Η αλήθεια είναι, πως τις μεγαλύτερες μου επιδόσεις τις έχω κάνει με μελομακάρονο λίγο πριν την προσπάθεια. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι ιδανικό και δεν θα το πρότεινα. Πλέον, επιλέγω σε οποιαδήποτε μορφή άπνοιας, είτε στατικής είτε δυναμικής να βουτάω με άδειο στομάχι. Άλλωστε δεν είναι και η εποχή ακόμη για μελομακάρονα…
