Δίχως τέλος τα μεροκάματα του τρόμου στη χώρα, αφού από την αρχή της χρονιάς έως και τα τέλη Μαΐου 71 άνθρωποι (!) έχασαν τη ζωή τους εν ώρα εργασίας. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και μαρτυρούν πως τα τελευταία χρόνια τα εργατικά δυστυχήματα ακολουθούν αυξητική πορεία.
Είναι ένας θλιβερός αριθμός, εάν αναλογιστεί κάποιος πως αυτοί οι πολίτες θα είχαν σωθεί εάν τηρούνταν οι επιθεωρήσεις ή λαμβάνοντας τα απαιτούμενα μέτρα είτε από την Πολιτεία είτε από την εργοδοσία. Όπως διαμηνύουν εκπρόσωποι των σωματείων και πρόεδροι των εργατικών κέντρων, το πρόβλημα είναι μεγάλο και απαιτείται από την πλευρά της Πολιτείας να δώσει την απαιτούμενη έμφαση, για να μη διογκωθεί η “μαύρη” λίστα.
Ειδικότερα, το neakriti.gr έχει αναδείξει μέσα από τα ρεπορτάζ της την αναγκαιότητα να τηρούνται οι εργασιακές ρυθμίσεις, αλλά και να υπάρχει επαγρύπνηση σε χώρους εργασίας που είναι πολυπληθείς και υπάρχει ευρεία χρήση μηχανών. Ο κίνδυνος για τη σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων είναι μεγάλος. Μάλιστα, σε κλάδους όπως ο κατασκευαστικός, το εργατικό ατύχημα δεν είναι μεμονωμένη αλλά συχνή περίπτωση.
Ο θάνατος 71 συνανθρώπων μας σε χρονικό διάστημα 5 μηνών, όπως ανέφερε το μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Γιώργος Τσιγγένης, προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό.
Στο πλαίσιο αυτό, το neakriti.gr επικοινώνησε με εκπροσώπους των εργατικών σωματείων και προέδρους εργατικών κέντρων για το «τις πταίει» ή διαφορετικά «ποιος ευθύνεται». Οι απόψεις, όπως θα παρατηρήσετε, συγκλίνουν.
«Δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί»
Το μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου και επικεφαλής των οικοδόμων της ΔΗΣΥΕ Γιώργος Τσιγγένη, μιλώντας αποκλειστικά στο neakriti.gr, ανέφερε: «Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν αρκετά και σοβαρά προβλήματα. Δεν είναι συγκεντρωμένοι στην εργασία τους και επιχειρούν με γρήγορο τρόπο να αποδίδουν τα μέγιστα δυνατά. Το αποτέλεσμα είναι να συμβαίνουν ατυχήματα που ενδεχομένως κάποιες φορές να έχουν απρόσμενη εξέλιξη και να φτάνουν στον θάνατο. Πολλά εργατικά ατυχήματα συμβαίνουν στον κατασκευαστικό κλάδο. Το στενάχωρο είναι πως η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών είναι μεγάλη, με άμεση συνέπεια να υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για αρκετούς εργαζόμενους που δουλεύουν στις οικοδομές, στα εργοστάσια κ.λπ. Μόνο στην Κρήτη υπάρχουν 4 εργαζόμενοι στην Επιθεώρηση Εργασίας, πράγμα που κάνει το έργο τους αρκετά δύσκολο».
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου Στέλιος Βοργιάς είπε: «Ευθύνεται πάντα εκείνος που βάζει τους όρους του παιχνιδιού. Ευθύνες αναλογούν και στην Πολιτεία, που δεν παρέχει το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο ώστε ο εργαζόμενος να νιώθει ασφάλεια στον χώρο εργασίας του. Επίσης, οι εργοδότες, όταν δεν παρέχουν ασφάλεια, ουσιαστικά ασελγούν εις βάρος των εργαζομένων. Χάνονται ζωές και οι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει με αίμα το εργασιακό καθεστώς στο οποίο υπάγονται. Επίσης, δεν υπάρχει στην Ελλάδα η κουλτούρα εργασιακής προστασίας των εργαζομένων. Και δυστυχώς ο “Γολγοθάς” για τις οικογένειες των θυμάτων δεν ξεκινάει με τον θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων, αλλά συνεχίζει και μετά στις δικαστικές αίθουσες, όπου ταλαιπωρούνται για τα νόμιμα».
Δεκατρείς άνθρωποι έχασαν πέρυσι τη ζωή τους στην Κρήτη
Ο κ. Στέλιος Βοργιάς μίλησε για το νησί μας, τονίζοντας ότι «και στην Κρήτη έχουμε θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα και μάλιστα πέρυσι έφυγαν από τη ζωή 13 νέοι άνθρωποι στους χώρους εργασίας τους».
«Τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα οφείλονται κατά κύριο λόγο στην έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών και έπειτα ακολουθεί η υπερεντατικοποίηση της εργασίας και τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας από τις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, στον κατασκευαστικό κλάδος ο εργαζόμενος πρέπει να φοράει παπούτσια, κράνος και γιλέκο και η σκάλα πρέπει να έχει κιγκλιδώματα. Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε πως υπάρχουν εργαζόμενοι που ανεβαίνουν στη σκάλα ακόμα και με σαγιονάρα και χωρίς τον προστατευτικό εξοπλισμό», υποστήριξε από την πλευρά του ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου στο Ρέθυμνο, Κωνσταντίνος Νικολιδάκης.
Το μέλος της διοίκησης του ΕΚΗ και αντιπρόεδρος στην Επιτροπή του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Αναστάσιος Ξενάκης, είπε: «Υπάρχει ραγδαία αύξηση των εργατικών δυστυχημάτων. Είναι μια μάστιγα για τους εργαζόμενους. Σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, που είναι υποστελεχωμένοι και λιγότερο το ανθρώπινο. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να υπάρξουν πιο ουσιαστικοί και εντατικοί έλεγχοι. Να ελέγχεται το προϊόν, αλλά και ο ίδιος ο εργαζόμενος».
Πηγή: neakriti.gr
