Ανησυχία και προβληματισμό φαίνεται ότι έχει προκαλέσει στην Τουρκία η απόκτηση των μαχητικών αεροσκαφών Rafale, αλλά και η επικείμενη απόκτηση F-35. Σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ, στο σημερινό πρωτοσέλιδο της τουρκικής εφημερίδας “Μillyet” αναγράφεται χαρακτηριστικά “Ντρίπλα το σχέδιο της Ελλάδας για τα F-35”. Ειδικότερα, η τουρκική εφημερίδα αναφέρει ότι «η Τουρκία σχεδιάζει να παραλάβει 40 Eurofighter δύο χρόνια πριν τα ελληνικά F-16 και θα σταματήσει το σχέδιο της αεροπορικής υπεροχής της Ελλάδας με Rafale και F-35».
«Αναλυτές εδώ λένε ότι η στροφή στα Eurofighter σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ελπίδες για τα F-16 (εκσυγχρονισμός παλαιών – και κυρίως απόκτηση νέων)», σχολίασε ο ανταποκριτής του ΣΚΑΪ στην Τουρκία.
Στόχος και η Κρήτη
Στόχος η ηπειρωτική Ελλάδα και η Κρήτη, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ. Όπως λένε αναλυτές στόχος της Τουρκίας είναι η Συρία και η Ελλάδα, ενώ η πρώτη γραμμή άμυνας είναι στη Λιβύη και το Καραμπάχ. Όπως ισχυρίζονται, η περιοχή Καραμπουρνάκι απέχει μόλις 154 χιλιόμετρα από την ηπειρωτική Ελλάδα.
«Αν εκτοξεύσουμε από την Κύπρο ή από τη Μούγλα θα πλήξουμε την Κρήτη. Φτάνει μέχρι και 1.000 χιλιόμετρα», λένε οι Τούρκοι αναλυτές.
Τι συζητάς με όποιον σε αμφισβητεί;
Με ενδιαφέρον ακούσαμε χθες στον 98,4 το νομικό και διδάκτορα Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης στο ΑΠΘ, Θέμη Τζήμα. Εξήγησε γιατί η Ελλάδα εμφανίζεται ως μια από τις ελάχιστες χώρες που συζητά απροϋπόθετα με μια χώρα, όπως η Τουρκία, που με τη δεδηλωμένη αναθεωρητική της ατζέντα αμφισβητεί ευθέως το δικαίωμα της χώρας μας να ασκεί εθνική κυριαρχία και να υπερασπίζεται τα κυριαρχικά της δικαιώματα σε όλη την επικράτειά της. Όπως είπε, πίσω από τους υποστηρικτές στην ελληνική σκηνή της δημόσιας συζήτησης του επιχειρήματος «ο διάλογος δεν είναι υποχώρηση και είναι καλό να υπάρχει με μια χώρα που κατά καιρούς δημιουργεί εντάσεις, ώστε αυτές να αποφεύγονται» κρύβεται η ουσία ότι η συζήτηση αυτή γίνεται με μια χώρα που δεν αυξομειώνει απλώς τις εντάσεις στο πεδίο, αλλά που διαχρονικά αμφισβητεί το δικαίωμά σου να ασκείς εθνική κυριαρχία στην επικράτειά σου. Στην τελική, όπως είπε, η επίσκεψη Ερντογάν στις 7 Δεκεμβρίου στην Αθήνα και η συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, ανεξάρτητα από τις δημόσιες δηλώσεις, δε δικαιολογείται για θέματα πεδίου χαμηλής πολιτικής. Άρα το πιθανότερο είναι ότι στέλνουμε “σήμα” και διπλωματικά, ότι ανεξάρτητα του τι λέμε, η Τουρκία μπορεί να θέτει όποια θέματα της στρατηγικής της αναθεωρητικής ατζέντας στο τραπέζι του διαλόγου κι όλα αυτά για να μην οδηγήσουμε, υποτίθεται, σε νέα όξυνση της στάσης της στο πεδίο της τακτικής.
Οι νησίδες πρώην αποικιοκρατών
Τη σκυτάλη στον 98,4 έλαβε ο Αναστάσιος Λαυρέντζος, που διδάσκει Διαχείριση Κινδύνων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με αφορμή άρθρο του στο slpress.gr με τίτλο “Γιατί οι πρώην αποικιοκράτες κράτησαν χαμένες στους ωκεανούς νησίδες”. Εξήγησε πώς η εμμονή των παλαιών αποικιοκρατικών δυνάμεων να διατηρούν αυτά τα απομονωμένα νησιά υπό τον έλεγχό τους δείχνει πόσο σημαντικό είναι να κατέχεις ξηρά μέσα στη θάλασσα. Γιατί μέσω αυτής, όπως εξηγεί, αποκτάς τον έλεγχο εκμετάλλευσης μιας τεράστιας θαλάσσιας έκτασης, η οποία κατά περίπτωση μπορεί να κρύβει μεγάλες εκπλήξεις. Αν λοιπόν στα καθ’ ημάς ακούσετε κάποιον να σας λέει ότι «η συνεκμετάλλευση δεν είναι ταμπού», ας του επισημάνετε τι ακριβώς κάνουν οι πρώην αποικιοκράτες, οι οποίοι κάθε άλλο παρά είναι “κουτόφραγκοι”.
Τονίζει, μάλιστα, ότι η Ελλάδα διαχρονικά με το πολιτικό της σύστημα εμφανίζει μια αταραξία, ως αποτέλεσμα ενός φοβικού κατευνασμού, έναντι της Τουρκίας, με την αυταπάτη ότι παραχωρήσεις σε κυριαρχικά δικαιώματα, όπως αυτά της ΑΟΖ, θα «αγοράσουν χρόνο ηρεμίας» χωρίς αποδεδειγμένα ακόμη και σε αυτή τη μειωμένη μας αξιοπιστία η Τουρκία να δεσμεύεται ακόμη και με μια ενδεχόμενη υπογραφή της, με τέτοια ανταλλάγματα που δυστυχώς στο εσωτερικό μας συζητάμε περίπου με βεβαιότητα.
