Η Τσικνοπέμπτη είναι αναφαίρετο δικαίωμα του Έλληνα. Και κανένας χορτοφάγος, καρδιολόγος, ψαράς δεν θα μας την στερήσει.
Όπως κάθε χρόνο, πολλοί από εμάς ετοιμάζονται για ένα τραπέζι που εφάμιλλό του μόνο το Γαλατικό χωριό έχει δει. Μόνο που κάθε χρονιά κάνεις τα ίδια και τα ίδια λάθη. Έχεις τις γνωστές παραλείψεις, τις αιώνιες γκρίνιες και την ατέρμονη ζαλάδα για τα σωστά κρέατα, “εκείνον τον κρεοπώλη που σου έλεγα να πας και δεν πήγες” και όλα αυτά.
Παρακάτω καταγράφονται μερικά από αυτά τα… προβλήματα, αλλά με οικουμενικές αλήθειες και αξιώματα για αυτό το τραπέζι.
Κάποιος πρέπει να είναι υπεύθυνος μόνο για την πατάτα την τηγανητή
Μην το γελάς γιατί είναι σοβαρή αρμοδιότητα. Κι αν δεν το φροντίσεις θα καταλήξεις να τρως κρύες προτηγανισμένες από delivery. Πρέπει ένας από την παρέα να αναλάβει: καθάρισμα, κόψιμο, τηγάνισμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Να υπάρχει μονίμως ζεστή τηγανητή πατάτα σε πιατέλα τόσο κατά το ψήσιμο του κρέατος όσο και στο τραπέζι μετά. Μην του βάλεις κι άλλες δουλειές. Αυτό είναι σοβαρό από μόνο του.
Η σειρά της… κατανάλωσης
Τα λουκάνικα τρώγονται πρώτα. Τα παϊδάκια αμέσως μετά. Τα μπιφτέκια και οι μπριζόλες ακολουθούν.
Κάνε τον ταξιθέτη της σχάρας σου. Κλασικό λάθος να βάζεις πρώτα πάνω τα λουκάνικα, άντε και τα καλαμάκια και να αφήνεις τα “βαριά χαρτιά” για το τέλος. Πρέπει στη μισή σχάρα να έχεις τα γρήγορα και στην άλλη μισή τα αργής καύσης. Ώστε και να τσιμπάτε κατά το ψήσιμο και να ετοιμαστούν οι μπριζόλες και τα μπιφτέκια την σωστή ώρα.
Τραπέζι τσικνοπέμπτης με λιγότερα από 5 άτομα δεν γίνεται σωστά.
Δύο στο ψήσιμο, ένας στις σαλάτες και τις σάλτσες, ένας στις πατάτες και ένας να ανοίγει τις μπίρες και τα κρασιά.
Ναι στην πίτα, ναι στο ψωμί
Η πιτούλα, αν είναι και καλά λαδωμένη, θα φύγει πάρα πολύ γρήγορα στο τραπέζι και θα δεις και αρκετούς να στουμπώνουν κρέας στην πίτα για να φτιάξουν σουβλάκια λες και δεν έφαγαν προχθές. Αλλά μην υποτιμήσεις το ψωμί. Ελάχιστο καψάλισμα, λάδι, ρίγανη, τέλος του κόσμου.
Οι πανσέτες μαρινάρονται σε μπίρα
Εντάξει. Μπορεί να είσαι από αυτούς που δεν μαρινάρουν το κρέας. Αλλά για άσε τις πανσέτες από το πρωί της Πέμπτης μέσα σε μπίρα με μουστάρδα και θυμάρι ή δενδρολίβανο και θα με θυμηθείς όταν θα τα κόβεις με το δάχτυλο μετά τη θράκα.
Δεν κάνουμε εκπτώσεις στο σκόρδο στο τζατζίκι
Το τζατζίκι σημασία έχει να είναι σκορδάτο. Όχι για να καλύπτει τη γεύση του κρέατος αλλά για να την συνοδεύει ιδανικά, είτε αποφασίσεις να τυλίξεις κανένα μπριζολάκι μέσα σε πίτα για το δικό σου αυτοσχέδιο σουβλάκι είτε απλά το έχεις για να βουτάς.
Θέλεις έμπειρο ψήστη
Δόξα τω Θεώ τέτοιους έχουμε πάρα πολλούς σε αυτή τη χώρα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ψυχική σας υγεία σε όλη τη βραδιά, εκείνος που θα κάτσει πάνω από τα κάρβουνα όχι μόνο να ξέρει τι να κάνει αλλά και να ξέρει βαθιά μέσα του ότι δεν πρέπει να εγκαταλείψει τη φωτιά. Βασικά οι πιο πολλοί το παίρνουν πατριωτικά οπότε δεν θα δυσκολευτείς να βρεις έναν. Μην ξεχνάτε να τον επαινείτε, με μια απλή φράση: “Μπράβο στον ψήστη!”.
Κέτσαπ, μουστάρδα, μαγιονέζα
Κέτσαπ για τις πατάτες, μουστάρδα για το κρέας, μαγιονέζα για όλα.
Τρεις σαλάτες. Όχι μία
Η σαλάτα είναι χρήσιμη για το ψητό. Ίσως ακόμα πιο χρήσιμη και από τα υπόλοιπα συνοδευτικά. Η τριπλέτα της επιτυχίας είναι: α) χωριάτικη με ένα βουνό φέτα από πάνω και άπειρο κρεμμύδι. β) Μαρουλοσαλάτα έτσι για τη δροσιά της φάσης. γ) Ένα λάχανο (άντε και καρότο) με λαδόξυδο.
Μην περιμένεις να έρθουν όλοι για να ανάψεις θράκα
Ναι, χαζή συμβουλή. Ωραία. Έχω περάσει δύο Τσικνοπέμπτες με τα πρώτα χοιρινά καλαμάκια να βγαίνουν στις 12 το βράδυ. Όχι κύριοι. Έχουμε και δουλειά το πρωί.
Λευτεριά στα κίτρινα τυριά
Μαζί με το λουκάνικο και την πανσέτα, ένα ωραίο αλμυρό τυρί, πέρα από την φέτα, ταιριάζει απόλυτα να υπάρχει κομμένα σε μικρά κομμάτια για το τσίμπημα.
