Έχουμε και λέμε… Τα τραγούδια που θα δούμε σήμερα τα έχουμε τραγουδήσει άπειρες φορές στη ζωή μας. Βασικά ψέματα, δεν τα έχουμε απλά τραγουδήσει, αλλά τα ‘χουμε ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΕΙ στα γλέντια μας!
Τους στίχους τους ξέρουμε απ’ έξω και ανακατωτά λες και είναι το «Πάτερ ημών» και το «Πιστεύω» και όποιος ισχυριστεί τ’ αντίθετο πίσω πάλι στο σχολείο για μάθημα.
Ωστόσο, εμείς δεν θα σου παρουσιάσουμε αυτά τα κομμάτια σκέτα, όπως τα γέννησε η μανούλα τους, αλλά λίγο «πειραγμένα». Διασκευασμένα αριστοτεχνικά, από ανθρώπους που αγαπούν το κρητικό τραγούδι και τo αποτέλεσμά τους το αποδεικνύει περίτρανα.
Δυνάμωσε τα ηχεία σου… επειδή ξεκινάμε!
1. Ο Αετός (Σε Ψηλό Βουνό) – Δημήτρης Μπόμπολας
Περίμενες ποτέ ν’ ακούσεις αυτό το παραδοσιακό ριζίτικο κομμάτι σε metal ρυθμούς; Όχι, έτσι; Ούτε εμείς, μέχρι που ψάξαμε και βρήκαμε αυτήν την υπέροχη εκτέλεση από τον Δημήτρη Μπόμπολα και μας ταρακούνησε μυαλά και πληκτρολόγια. Ένα κομμάτι που το μάθαμε με εκτελέσεις του Νίκου Ξυλούρη, αλλά και του Βασίλη Σκουλά, πλέον κυκλοφορεί στο YouTube και σαν metal και είναι σκέτο αριστούργημα.
2. Πετροπέρδικα – The Ash Band
Το πασίγνωστο τραγούδι του Ψαραντώνη «Θ’ ανέβω στον ουρανό» (σε στίχους του Ηλία Βασιλαρά) γνωστό σε όλους μας ως «Πετροπέρδικα«, το ‘χεις ακούσει, σωστά; Ένα Αυστριακό συγκρότημα, που λες, αποφάσισε να το μεταμορφώσει σε ροκ άσμα (με την προφορική, αλλά και γραπτή άδεια του Ψαραντώνη!) και να μας στείλει αδιάβαστους. Απόλαυση!
3. Ήτανε μια φορά – Μάνος Παπαδάκης / Μάριος Λούπασης
Τα λόγια είναι περιττά όταν μιλάμε γι’ αυτόν τον ύμνο, διάολε! Αν έχεις μισό λεπτό ρίξε κι εδώ μια ματιά για να θυμηθείς την ιστορία του τραγουδιού. 45 χρόνια μετά την πρώτη του συγκλονιστική εκτέλεση απ’ τον Νίκο Ξυλούρη, λοιπόν, ο Μάνος Παπαδάκης και ο Μάριος Λούπασης, με σεβασμό φυσικά στο έργο του Ξαρχάκου και του Φέρρη, το «πείραξαν» λιγάκι και στο τέλος έβαλαν και μια πινελιά από Iron Maiden και Deep Purple. Μήπως έκαναν πολύ καλά τα παλικάρια; Λέω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό…
4. Η Τίγρη – Γεωργία Νταγάκη
Η αλήθεια είναι ότι την «Τίγρη» απ’ τους Χαΐνηδες την έχει ερμηνεύσει όποιος μιλάει ελληνικά (και όχι μόνο…), ωστόσο μετά απ’ τις πολύ γνωστές (Μάλαμας, Χαρούλης, Ασλανίδου και πάει λέγοντας) εμένα μου αρέσει και αυτή της Γεωργίας Νταγάκη γιατί κάτι έχει ρε παίδες. Δεν το βλέπετε κι εσείς;
Υ.Γ: Και μη ξεχνάς, αν έχεις κι εσύ καμιά διασκευή που ξεχάσαμε περιμένουμε να την ρίξεις στα σχόλια.
Νίκος Παπανικολάου/Daynight.gr
