Πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας, ακτιβιστής για δικαιώματα μειονοτήτων, φανατικός φωτογράφος και οπερατέρ. Οι ιδιότητες του Σταύρου Θεοδωράκη πολλαπλασιάζονται όσο περνούν τα χρόνια και ο ίδιος δεν δείχνει διατεθειμένος να σταματήσει να δοκιμάζει καινούργιες.
Γεννημένος το 1963 στον Δραπανιά Χανίων, ένα χωριό κοντά στο Καστέλι Κισσάμου, ο σημερινός επικεφαλής του Ποταμιού μετακομίζει στην ηλικία των τεσσάρων ετών με τους φτωχούς γονείς του στην Αθήνα, στην υποβαθμισμένη τότε συνοικία της Αγίας Βαρβάρας, κοντά στους πρόποδες του όρους Αιγάλεω.
Μεγαλώνει σε μια δύσκολη γειτονιά, όπου έμεναν κυρίως μετανάστες εσωτερικού -Κρητικοί, Πόντιοι- αλλά και Ρομά. Στη «λαϊκή επιμόρφωση» των τελευταίων θα εργαστεί μερικά χρόνια αργότερα.
Στο σχολείο της περιοχής είχε δασκάλους τούς «ανεπιθύμητους» του τότε καθεστώτος, όπως π.χ. τον θεολόγο Αργύρη Τσακαλία, θείο των αδελφών Ξηρών της 17Ν, και την Ευτυχία Καρύδη, τελευταία σύντροφο του ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ, Γρηγόρη Φαράκου.
Κακός μαθητής ο ίδιος, ειδικά στην έκθεση, αργότερα θα ανακαλύψει ότι αυτό οφείλεται στη δυσλεξία. Γι’ αυτό άλλωστε ακόμη και σήμερα κρατά σημειώσεις πάντα με κεφαλαία γράμματα και όχι πεζά. Ο πατέρας του, Παναγιώτης, δούλευε ως κουλουρτζής στον α’ όροφο των δικαστηρίων στο κτίριο του Αρσακείου επί της οδού Πανεπιστημίου.
Εκεί πήγαινε μετά το σχολείο και ο μικρός Σταύρος για να βοηθήσει τον πατέρα του και ακόμη θυμάται τον εαυτό του να μοιράζει κουλούρια σε δικαστές και εισαγγελείς. Αυτό που θα του κάνει εντύπωση είναι οι τραβεστί, που τους συνελάμβανε το Ηθών το Σάββατο και τους έσερναν στα δικαστήρια κάθε Δευτέρα. Ο σπόρος για τη θεματολογία της επερχόμενης δημοσιογραφικής του καριέρας είχε ήδη μπει.
Φανατικός με τα μηχανάκια (σ.σ. με μια βέσπα κυκλοφορεί και σήμερα), πέρασε την περίοδο του «ατίθασου νιάτου» με τσιγάρα, ποτά, ξενύχτια και ελεύθερο κάμπινγκ σε Σαμοθράκη, Αντίπαρο και Λειψούς. Δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο με τη σημερινή εικόνα, όπου έχει υιοθετήσει έναν απολύτως υγιεινό τρόπο ζωής, με διακοπή του τσιγάρου, μεσογειακή διατροφή και στο τσακίρ κέφι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.
Αυτό που δεν έχει αλλάξει πάντως είναι το πάθος του με τη φωτογραφία, οπουδήποτε και αν βρίσκεται, ενώ φοράει πάντα ένα δαχτυλίδι, συνήθεια που «κληρονόμησε» από τον πατέρα του.
Σημαντικό ρόλο στη ζωή του παίζει η μητέρα του Αργυρώ, η οποία φέρνει ακόμη και σήμερα ταπεράκια με κρητικές λιχουδιές στα γραφεία της οδού Σεβαστουπόλεως, ενώ πηγαίνει «κρυφά» και στις ομιλίες του Σταύρου Θεοδωράκη στην Αθήνα. Η κόρη που έχει αποκτήσει με τη σύζυγό του Νίκη (ήταν συμμαθητές στο σχολείο και παντρεύτηκαν πριν από 20 χρόνια) έχει το όνομά της. Η 20χρονη Αργυρώ είναι σήμερα φοιτήτρια Φιλοσοφικής στην Αθήνα και ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός.
Στις προσωπικές του σχέσεις ο Σταύρος Θεοδωράκης λειτουργεί πιο «παραδοσιακά» και διατηρεί ακόμη τις φιλίες του από το σχολείο, ενώ όποιες Κυριακές δεν περιοδεύει στην επαρχία, προτιμά τα «πλούσια» οικογενειακά τραπέζια στο σπίτι. Μέλος από νεαρός στη νεολαία ΠΑΣΟΚ, διαγράφεται το 1982 ως αριστεριστής, καθώς κατήγγειλε την κυβέρνηση της «αλλαγής» ότι συμβιβάστηκε και δεν προχώρησε σε ρήξη με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.
Οπως λέει, «μας διέγραψε τότε ο Τζουμάκας στο όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου», αλλά σήμερα, ως φανατικός υπέρμαχος της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας, μάλλον νιώθει ικανοποιημένος για τον «συμβιβασμό».
Η αρχή στη δημοσιογραφική του πορεία γίνεται το 1985 με το Κανάλι 15, την πρώτη προσπάθεια ελεύθερης ραδιοφωνίας και αργότερα ακολουθεί η κρατική ραδιοφωνία, η εφημερίδα «Πρώτη», η «Μεσημβρινή» και πληθώρα μέσων (902, ΣΚΑΪ, «Καθημερινή», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και «ΝΕΑ»).
Το 2000 ξεκινά τους «Πρωταγωνιστές» στην ΕΡΤ και αργότερα στο Mega, που διήρκεσαν έως το 2014. Ανάμεσα στις εκπομπές που ξεχωρίζει είναι εκείνες για την υπόθεση της νυν ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντίνας Κούνεβα, την τραγωδία της Μαρφίν και την επίσκεψη στην Κούβα. Ωστόσο η εκπομπή με τη συνέντευξη του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου θα αποτελέσει αντικείμενο σφοδρής κριτικής.
Παράλληλα με τη δημοσιογραφία, αποφασίζει να ανοίξει το δικό του εστιατόριο, το περίφημο «Αλάτσι» πίσω από το ξενοδοχείο Χίλτον το 2005. Εκεί θα εργαστεί και η σύζυγός του Νίκη, ενώ η κουζίνα ακολουθεί πιστά τις συνταγές της μητέρας του, πέρα από τις οδηγίες του σεφ Δημήτρη Σκαρμούτσου. Η επιχείρηση, που είναι κλειστή από τον περασμένο Δεκέμβριο, πουλήθηκε πρόσφατα.
Με τους «Πρωταγωνιστές» να βρίσκονται στο απόγειό τους, δραστηριοποιείται ταυτόχρονα και στο Διαδίκτυο ιδρύοντας το 2010 την ιστοσελίδα protagon.gr μαζί με μια ομάδα δημοσιογράφων – επιχείρηση που πούλησε πριν ξεκινήσει το Ποτάμι και σήμερα είναι ιδιοκτησίας του πρώην διευθυντή των «ΝΕΩΝ» Χρήστου Μεμή.
Η τελευταία μεγάλη αλλαγή στην πορεία του έρχεται το 2014, όταν ξαφνικά στις 26 Φεβρουαρίου ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοινώνει ότι σταματά τη δημοσιογραφία και προχωρεί στην ίδρυση πολιτικού κόμματος με το όνομα «Το Ποτάμι». Την απόφαση ανακοίνωσε ο ίδιος σε μια έκτακτη σύσκεψη του protagon, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η μητέρα του την πληροφορήθηκε από την τηλεόραση.
