Παραδοσιακά η Ελλάδα και ο σαγηνευτικός ήλιος της ελκύει βεντέτες του παρελθόντος. Ποδοσφαιριστές που στα πρώτα -άντα, ενδεχομένως προχωρημένα προς τα 30φεύγα, έχουν ελάχιστες εναλλακτικές και προτιμούν να υπογράψουν σε ομάδες μ’ ένα οριοθετημένο status quo, εξασφαλίζοντας ρόλο, προβολή και (ανάλογα με την περίσταση) χρήμα, παρά να ψάξουν για δουλειά σε κλαμπς μικρότερης δυναμικής σ’ ένα από πέντε κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.
Ο Ματιέ Βαλμπουενά, που ανανέωσε ήδη το συμβόλαιό του με τον Ολυμπιακό για άλλον ένα χρόνο, είναι ένα τρανό παράδειγμα. Με την υποσημείωση πως ανταποδίδει ό,τι έχει αποκομίσει ως τώρα μέχρι το τελευταίο κέρμα. Πολύ πιθανό είναι η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς να μην έφτανε ποτέ στους ομίλους του Champions League, δεδομένης της απώλειας του Κώστα Φορτούνη, εφόσον ο μικρόσωμος Γιρονδίνος δεν είχε αποκτηθεί, διαγράφοντας με την απόδοσή του κάθε ένσταση που έφερε το άκουσμα της ηλικίας του (34 στα 35).
Βέβαια δεν είναι ο μοναδικός της ιστορίας. Η λίστα είναι αρκετά μεγάλη κι εμείς διαλέξαμε 11 εξ αυτών θυμίζοντας τα πεπραγμένα τους. Μην βιαστείς να κρίνεις πως οι Ριβάλντο, Ζιλμπέρτο Σίλβα ή Άλβαρο Ρεκόμπα δεν βρίσκονται ανάμεσα στους υπόλοιπους. Είναι ποδοσφαιριστές που συνέχισαν να παίζουν γι’ αρκετό καιρό ακόμα (και ποτέ δεν είχαν στο μυαλό τους ότι ίσως τελειώσουν την καριέρα τους στην Ελλάδα), κάτι που δεν συνέβη μ’ όσους συνέθεσαν το δικό μας ψηφιδωτό.
(*η σειρά παρουσίασης είναι αλφαβητική)
Αλιόσα Ασάνοβιτς (Παναθηναϊκός)
Στα 33 του ο αριστεροπόδαρος Κροάτης χαφ έψαχνε ένα απάγκιο για ν’αράξει έχοντας διαβεί από Χάιντουκ, Μετς, Κάννες, Μονπελιέ, Βαγιαδολίδ, Ντέρμπι Κάουντι και Νάπολι. Πληρώθηκε από την οικογένεια Βαρδινογιάννη για να βάλει τον Παναθηναϊκό στους ομίλους του Champions League, έκανε άριστα τη δουλειά του στα δύο παιχνίδια με τη Στεάουα Βουκουρεστίου, αλλά μετά έβγαλε την εξάντληση από τη σούπερ απόδοση που είχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία. Ως εφεδρικός στο σχέδιο του Γιάννη Κυράστα ήταν πολύ πιο χρήσιμος στο ‘τριφύλλι’ κατά τη δεύτερη σεζόν του και ποτέ δεν δημιούργησε πρόβλημα έως ότου το καλοκαίρι του 2000 αποχώρησε χωρίς επί της ουσίας να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο (4 ματς στην Αυστραλία). Δεν λες λίγες τις 61 συμμετοχές και τα 13 γκολ με αρκετά χτυπήματα φάουλ.
Πάμπλο Γκαρσία (ΠΑΟΚ, Ξάνθη)
Όταν στα 31 προς 32, το καλοκαίρι του 2008 δηλαδή, τέλειωσε οριστικά η θητεία του στο ισπανικό ποδόσφαιρο (Οσασούνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Θέλτα, Μούρθια), ο δυναμικός Ουρουγουανός χαφ έψαχνε να βρει ένα μέρος που να τον αγαπήσουν όπως ο ίδιος το ποδόσφαιρο: με εκτός ορίων πάθος. Η Τούμπα και το χαμηλότερου επιπέδου ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν η ιδανική συνθήκη για την ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία του, με αποτέλεσμα να γίνει ‘μπαντιέρα’ του ΠΑΟΚ σε όλους τους τομείς – εντός ή εκτός γηπέδου. Δεν συμβιβάστηκε με την ηλικία του, απαιτούσε να παίζει περισσότερο απ’ όσο αναλογούσε στις δυνάμεις του και προκαλούσε ρωγμές στ’ αποδυτήρια ως τη στιγμή που δεν υπήρχε γυρισμός (2013). Τα 3 παιχνίδια του στην Ξάνθη απλώς συμπλήρωσαν την καρτέλα του ‘Κομαντάντε’, ο οποίος επέστρεψε στον ‘Δικέφαλο’ για ν’ αναλάβει πόστο στα τμήματα υποδομής και πιθανόν στο μέλλον το κουμάντο της πρώτης ομάδας.
Έμερσον (Ξάνθη, ΑΕΚ)
Ένας Βραζιλιάνος χαφ που, πηγαίνοντας κόντρα στην καταγωγή του, έβγαζε πρώτα τσαγανό και μετά καλλιτεχνία. Είχε ήδη αγωνιστεί σε δέκα διαφορετικές ομάδες, οι πιο γνωστές εκ των οποίων η Πόρτο, η Λα Κορούνια, η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Ρέιντζερς, προτού τη σεζόν 2005-06 η Ξάνθη γίνει το 6μηνο διαβατήριό του για την ΑΕΚ. Στην Ένωση δεν λογάριασαν ότι πλήρωναν για ν’ αποκτήσουν έναν ποδοσφαιριστή που πριν από τη λήξη της σεζόν θα έκλεινε τα 34. Δικαιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό, καθώς ο πάντα συνεπής Έμερσον έπαιξε σε 40 ματς, προτού για 3 μήνες τελειώσει την καριέρα του στην Κύπρο.
Αριέλ Ιμπαγάσα (Ολυμπιακός, Πανιώνιος)
Σε περίπτωση που ο επαγγελματισμός είχε μορφή, θα ήταν η μικροκαμωμένη του Αργεντινού. Λίγους μήνες πριν κλείσει τα 34 του, καλοκαίρι του 2010 ήταν, ο κλασάτος επιτελικός έμαθε ότι περίσσευε στη Βιγιαρεάλ και ύστερα από 12 χρόνια στην Ισπανία βρήκε ποδοσφαιρικό καταφύγιο στον Πειραιά. Κάθε άλλο παρά αδιάφορος υπήρξε τα τέσσερα χρόνια που συμπλήρωσε στο αττικό λιμάνι, με τις 97 συμμετοχές του, τις 32 ασίστ και τα 3 γκολ (το τρίτο δύο μήνες μετά τα 37α γενέθλιά του) ν’ αντανακλούν την ποιότητά του σ’ ένα περιβάλλον που του ταίριαζε απόλυτα, γιατί δεν ήταν υποχρεωτικό να κοπιάζει πολύ. Του αρκούσε το ειδικό βάρος που κουβαλούσε. Προτού αποφασίσει να ‘συνταξιοδοτηθεί’ έπαιξε 24 φορές με τους Νεοσμυρνιώτες, βγάζοντας τρία 90λεπτα και μοιράζοντας ισάριθμες τελικές πάσες.
Ανρί Καμαρά (Ατρόμητος, Παναιτωλικός, Καλλονή, Λαμία, Απόλλων, Ιωνικός, Φωστήρας)
Υποτίθεται ότι το καλοκαίρι του 2010, στα 33 του Σενεγαλέζου επιθετικού, ο Ατρόμητος θα ήταν ο τελευταίος σταθμός μιας ευρωπαϊκής διαδρομής που άρχισε στο Στρασβούργο και συνεχίστηκε σε Ξαμάξ, Γκρασχόπερς, Σεντάν, Γουλβς, Σέλτικ, Σαουθάμπτον, Γουίγκαν, Γουέστ Χαμ, Στόουκ Σίτι και Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Στο Περιστέρι είχε μια ‘γεμάτη’ σεζόν με 35 συμμετοχές, αλλά τα μόλις 4 γκολ δεν ήταν μια επαρκής συγκομιδή για να του χαρίσουν ένα νέο συμβόλαιο. Κόντρα στις αντιρρήσεις για την ηλικία του, ο Καμαρά πήγε στο Αγρίνιο και έγινε ο πιο ωφέλιμος ξένος που έπαιξε ως σήμερα στον Παναιτωλικό, με 29 γκολ σε τριψήφιο αριθμό συμμετοχών. Αγάπησε την Ελλάδα και συνέχισε να μαζεύει ένσημα. Σε Καλλονή, Λαμία, Απόλλων, Ιωνικό και Φωστήρα στο τοπικό! Με τους Νικαιώτες σκόραρε 10 ημέρες πριν κλείσει τα 40 του!
Εστέμπαν Καμπιάσο (Ολυμπιακός)
Η διετία του στον Ολυμπιακό ήταν η τελευταία της καριέρας μιας εκ των πιο εμβληματικών ποδοσφαιρικών μορφών στην ιστορία της Ίντερ. Ήταν ήδη 35 όταν πρωτόπαιξε με τα ερυθρόλευκα (στο 2-0 επί του Λεβαδειακού), αλλά μέχρι τα 28 λεπτά που αγωνίστηκε στο 5-0 επί της Καλλονής στις 17 Απριλίου του 2016 πρόλαβε να μετρήσει 49 συμμετοχές, προσφέροντας με την εμπειρία του (7 γκολ, 3 ασίστ, μόλις 2 κάρτες) στις ευρωπαϊκές αποστολές των Πειραιωτών. Το τελευταίο γκολ της καριέρας του, στο 1-1 με την Μπεσίκτας, επιτεύχθηκε σε ηλικία 36.5 ετών!
Ντάρκο Κοβάτσεβιτς (Ολυμπιακός)
Ό,τι δεν είχαν καταφέρει τόσοι κι άλλοι τόσοι αμυντικοί το πέτυχε μια στεφανιογραφία. Οι εξετάσεις που είχε υποβληθεί ο Σέρβος γκολτζής στο Σαν Σεμπαστιάν επιβεβαίωσαν το εύρημα στην καρδιά του (απόφραξη του κατιόντα κλάδου κατά 90%) και η αποχώρησή του από τη δράση ήταν υποχρεωτική για να μην ρισκάρει οτιδήποτε. Προηγουμένως και αφού είχε διανύσει μια υπέροχη διαδρομή σε Ισπανία (Σοσιεδάδ) και Ιταλία (Γιουβέντους, Λάτσιο) είχε δώσει 31 γκολ στον Ολυμπιακό σε μόλις 61 ματς! Αρχικά είχε υπογράψει για 1 χρόνο, αλλά Βαλμπουενά, ανανέωσε δικαίως και έμελλε να εμφανιστεί για τελευταία φορά στο 2-1 επί του Θρασύβουλου για το πρωτάθλημα της σεζόν 2008-09. Με τον Εργοτέλη στις 2 Νοεμβρίου είχε σκοράρει 16 ημέρες που κλείσει τα 35 του.
Τουμέρ Μετίν (ΑΕΛ)
Σημείο αναφοράς για το τουρκικό ποδόσφαιρο ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός, ήρθε στην εύρωστη ΑΕΛ του Κώστα Πηλαδάκη, όταν, στα 34 του, άρχισε να στερείται το χρόνο συμμετοχής που είχε ανάγκη για να αισθάνεται ακμαίος. Ο Τούρκος έγινε το αντίβαρο για την αποτυχημένη επένδυση στον Περουβιανό Σολάνο και αγαπήθηκε πολύ στον κάμπο για τα 25 γκολ και τις 11 ασίστ στα 80 παιχνίδια του με τα βυσσινί από τον Φλεβάρη του 2009 ως Απρίλη του 2011. Συνέχισε για 6 ματς στην Κέρκυρα, αφήνοντας κι εκεί το σημάδι του μ’ ένα γκολ.
Μάρκους Μινχ (Παναθηναϊκός)
Το καλοκαίρι του 2003 ο Παναθηναϊκός εντόπισε τον 31χρονο Γερμανό αριστερό μπακ στο ράφι με τ’ ασυζήτητα. Τα 6 χρόνια του στην Μπάγερν Μονάχου σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους, πιστοποιούσαν την ποιότητα του και φυσιολογικά θα έπρεπε να λειτουργούν υπέρ του. Ωστόσο ο ατίθασος χαρακτήρας που κουβαλούσε τού έβαζε συνεχώς εμπόδια. Παρά τη διετία του σε Μπεσίκτας και Γκλάντμπαχ, ο ταχύτατος Μινχ δεν έβρισκε δουλειά και οι ‘πράσινοι’ τού προσέφεραν το τελευταίο συμβόλαιό του στο ποδόσφαιρο. Αυτός ανταπέδωσε με την επίδρασή του στην απόδοση του ‘τριφυλλιού’, καθώς οι δικές του σέντρες του ‘σημάδεψαν’ κατά μεγάλο ποσοστό το νταμπλ του 2004. Συνολικά εμφανίστηκε σε 61 παιχνίδια με τους ‘πράσινους’, προσφέροντας επίσης 5 τέρματα. Στην κερκίδα της Λεωφόρου ακόμη νοσταλγούν την εγγύηση που προσέφερε το αριστερό του πόδι.
Μάρκο Πάντελιτς (Ολυμπιακός)
Ο Σέρβος φορ άνοιξε κι έκλεισε την καριέρα του στην Ελλάδα. Τα 8 παιχνίδια με τον Ηρακλή λίγοι τα έχουν φρέσκα στη μνήμη τους, συνέβησαν άλλωστε προτού ενηλικιωθεί. Αντιθέτως στον Ολυμπιακό (2010-2013), όταν πια ήταν στα 32 του η απόδοσή του έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη. Ένας game changer που ερχόταν κυρίως από τον πάγκο για να αναστατώσει τις αντίπαλες άμυνες σε συγκεκριμένες στιγμές και να σκοράρει 1 γκολ ανά 2 συμμετοχές. Τόσο βγαίνει το πηλίκο των 25 τερμάτων σε 51 παιχνίδια. Από το τελευταίο παιχνίδι του έχουν μεσολαβήσει 7 χρόνια, είναι ακόμη τρελός όμως, με τον Ολυμπιακό.
Μλάντεν Πέτριτς (Παναθηναϊκός)
Ο ψηλόλιγνος Κροάτης φορ με τα εξαιρετικά χτυπήματα στην μπάλα και την αδιανόητη επαφή με τα δίχτυα όσο έπαιζε σε Βασιλεία, Ντόρτμουντ και Αμβούργο, κατάλαβε πως στα 33 του η Αγγλία δεν τον χωρούσε πια, αφού ήταν αργός για ν’ ανταπεξέρχεται στο αδιάκοπο ‘πάνω-κάτω’. Λύνοντας το συμβόλαιό του με τη Γουέστ Χαμ κατέβηκε επίπεδο και συνέδεσε άμεσα (από τον Γενάρη του 2014) την καριέρα του με το ‘τριφύλλι’, προλαβαίνοντας σε 2.5 σεζόν να μετρήσει 79 συμμετοχές, 14 γκολ και 10 ασίστ. Μεγαλύτερης συμβολικής αξίας όλων αυτό που στις 22 Φλεβάρη του 2015 είχε εγγυηθεί τη νίκη επί του Ολυμπιακού με 2-1 στη Λεωφόρο. Στις 31/5 του 2016 έπαιξε τα τελευταία 10 λεπτά της καριέρας του. Ήταν 5 μήνες μετά τα 35 γενέθλιά του.
Πηγή : contra.gr
