Οι ιταλικοί αγώνες ανέκαθεν ήταν οικείοι στον Ελληνα, κυρίως ελέω… ΠΡΟ-ΠΟ, στο πλαίσιο του «una faccia una razza», πιθανώς. Την 1η Μαρτίου 1959 στα 14 ματς του πρώτου δελτίου συμπεριλαμβάνονταν δύο της Β΄ Ιταλίας (αλλά και επτά των τοπικών πρωταθλημάτων Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης). Μάλιστα ένα ματς ήταν της Β2 ΕΠΣΑ, δηλαδή της τέταρτης κατηγορίας Αθηνών, το Κηφισιά – Μαρούσι! Βερόνα – Νοβάρα και Τάραντο – Αταλάντα ήταν λοιπόν οι πρώτες… Ιταλίδες του ΠΡΟ-ΠΟ. Άλλες εποχές, και σήμερα ψάχνεις τι είναι virtual sports!
Σήμερα η Νοβάρα μετέχει σε έναν εκ των τριών ομίλων της Serie C και η Τάραντο σε έναν εκ των εννέα (!) ομίλων της Serie D. Το 2000, κυκλοφόρησε και το πρώτο κουπόνι από τον ΟΠΑΠ και ένα από τα πρώτα πρωταθλήματα που συμπεριλήφθηκαν ήταν φυσικά και το ιταλικό, αρχικώς μόνο η Serie A. Από εκείνη τη σεζόν, 1999-00, οπότε και η Λάτσιο κατέκτησε το δεύτερο –και τελευταίο της, ως σήμερα- scudetto, ομάδες δε μετείχαν φέτος στην πρώτη κατηγορία: στη Serie B είναι η Περούτζια, η Βενέτσια και στη Serie C η Ρετζίνα, η Μπάρι και η Πιατσέντζα. H Serie B μπήκε λοιπόν στο κουπόνι του ΟΠΑΠ λίγο αργότερα, 2000-01 σεζόν οπότε μετείχαν στη β’ κατηγορία ομάδες γνωστές από το ποδόσφαιρο στοίχημα και που… ψιλοχάθηκαν τα επόμενα χρόνια. Σήμερα είναι στη Serie C η Τερνάνα, η Μόντσα και η Ραβέννα, αργότερα πέρασαν η Κοζέντσα, η Ανκόνα, η Αλμπινολέφε και άλλες.
Στη δε σημερινή Serie D, ήτοι δ’ κατηγορία, μετέχουν δύο… μεγάλες. Πρωτίστως η Φότζια, μια ομάδα με ισχυρή έδρα τη δεκαετία του ’90 και που ήταν στα δελτία του ΠΡΟ-ΠΟ σταθερά, αποτελώντας συχνά τον… φονέα των γιγάντων για την κατηγορία. Ήταν η «Zemanlandia» εποχή για το calcio γενικότερα καθώς ο πανέξυπνος και πρωτοπόρος τεχνικός, Ζντένεκ Ζέμαν, εφάρμοσε 4-3-3 που ήταν παράδοξο για ιταλική ομάδα. Αλλά, η τριπλέτα των Ρομπέρτο Ραμπάουντι, Φραντσέσκο Μπαϊάνο και Τζιουζέπε Σινιόρι… οργίασε στο γήπεδο, με μπροστάρη τον Ρώσο Ιγκόρ Σαλίμοφ. Και, φυσικά, υπάρχει και η Παλέρμο, η οποία πέρυσι αποβλήθηκε, έχοντας μεγάλα χρέη. Ο πρώτος, χρονικά, ποδοσφαιρικός σύλλογος της Σικελίας αποτέλεσε κάτι σαν… εθνική ομάδα της περιοχής χάρη στον τρελό πρόεδρο Μαουρίτσιο Τζαμπαρίνι, έναν τύπο που άλλαζε 4-5 προπονητές κάθε χρονιά και πούλησε προ διετίας τον σύλλογο.
