Ο Μανώλης Καρυωτάκης Σμήναρχος, Ιπτάμενος της Πολεμικής Αεροπορίας, που υπηρετεί στο Πεντάγωνο, γνωστός για το στιχουργικό του ταλέντο και την ιδιότητα του να εκφράζεται με έμμετρο λόγο, έγραψε ένα ποίημα στη μνήμη του ιπτάμενου Μανώλη Γαρεφαλάκη. Ο Μανώλης έχασε τη ζωή του εντελώς απροσδόκητα σε τροχαίο που είχε με τη μηχανή του στις 18 Ιουνίου στα Χανιά. Ο πιλότος της ομάδας “ΖΕΥΣ” μόλις στα 33 του “έφυγε” για τους αιθέρες. Το νήμα της ζωής του κόπηκε απρόσμενα και βύθισε στο πένθος την οικογένεια του, τους φίλους, τους συγγενείς και τους συναδέλφους του στην πολεμική αεροπορία.
Γράφει ο Μανώλης Καρυωτάκης:
“Ικανοποιώντας την επιθυμία της μάνας, έκαμα το ελάχιστο χρέος μου ως Καστελλάνος, συνάδελφος, γείτονας και παλιόφιλος των ´ΓΑΡΕ ´. Ελπίζω και ως στιχουργός.
Εύχομαι το ριζίτικο τούτο, να βοηθήσει να θυμούνται όλοι τον Μανώλη, ακόμα και αυτοί που δεν τον γνώρισαν. Κι όταν τους λείπει να τον ακούν να τους μιλά́, όπως εμένα, που λες και μου υπαγόρευε τα όσα έγραψα με το πολύτιμο προσάναμμα της γιαγιάς Κωστούλας Μ. κι ερμήνευσε και μελοποίησε παραδειγματικά́ και εθελοντικά́ ο Γ. Βρέντζος (ΚΑΤΗΣ).
Αφιερωμένο σε κάθε παλικάρι και σε κάθε Ντελίνα, που χάθηκε σε δρόμο, ουρανό, βεντέτα, νοσοκομείο, αλλά εξακολουθεί να Υπάρχει !”
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΓΑΡΕ
Ο Χάρος τ’ αποφάσισε να φτιάξει ένα περβόλι
και βάνει νιες αντί μηλιές και νιούς για κυπαρίσσια
μωρά παιδιά βασιλικούς, για βιόλες τσι μανάδες
γερόντους να το βλέπουνε, να το ποτίζουν γράδες.
“Μπλαβίζουν τ’ άστρα τ’ ουρανού, βροντά και ξεβορίζει
κι ένα πουλί, λευκό πουλί, χάνεται ξεστρατίζει.
Η μάνα του τ’ αναζητά, ο Κύρης,
του φωνιάζει βουβαίνονται τ’ άλλα πουλιά και φόβος τα σκεπάζει.
Μαδούνε τ’ άσπρα τως φτερά, στο μπέτι ξεπληγώνουν
κι από τα μάθια, ποταμοί, τρέχουν και δε ποσώνουν.
Στη παγωμένη πλάκα του, θρηνούν την αδικιά του,
και στάζουν μαύρα δάκρυα, στην άκρη του μαρμάρου.
Κι ως είν’ η πέτρα κάτασπρη, σα την αγνή ψυχή του,
τη βάφουν κι ως στεγνώνουνε, φτιάχνουνε τη μορφή του.
Ακούγεται φτερούγισμα κι η γελαστή φωνή του,
κοιτά τη κι αποκρίνεται γλυκά στην αδερφή του.
Μη τα λυπάστε τα φτερά, μα γω πετώ και χάμε αυτή ‘ναι ψεύτρα η ζωή,
η άλλη αλήθεια θα ‘ναι. Ο Χάρος σα ‘ποτέλειωσε τη πεθυμιά του όλη,
του φίλου κλάημα γροικά, που τον κεντά σα βόλι.
‘ Καλιά να μη σε μάλωνα, καθημερνή και σχόλη μη πω, για μια που ξέχασα, πως έφταιξα Μανώλη.’
Ένα πουλάκι ξέλειπε στου Χάρου το περβόλι, κι από τον κήπο του Γαρέ, πήρενε τον Μανώλη.’’
* Στη μνήμη του ‘’ΓΑΡΕ’’ ( Μανώλη Γαρεφαλλάκη) Στίχοι: Μανώλης Καρυωτάκης / ΕΚτΚ — (Κωστούλα Μαρκετάκη (ΠΡΟΖΑ)) Μουσική-Ερμηνεία: Γιώργης Βρέντζος / ‘Κάτης’
