Με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής του Αγίου Ειρηναίου, δημοσιεύουμε κείμενο του αοίδιμου πρώην Μητροπολίτη Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίου, που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα Νέοι Ορίζοντες το 1995. Ένα κείμενο διαχρονικά επίκαιρο:
Χρόνια τώρα και συχνότερα τον τελευταίο καιρό οι αγρότες της χώρας μας «υψώνουν» τη φωνή τους και ζητούν την προστασία των προϊόντων της γης, δηλαδή την προστασία της εργασίας τους, δηλαδή την προστασία της ζωής τους
Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, Αγροτικοί Σύλλογοι, Γεωργικές Ενώσεις κλπ. υψώνουν τη φωνή τους με το στόμα που έχουν. Φανταχτερά κανάλια δεν έχουν οι αγρότες μας να εντυπωσιάζουν και να παραπλανούν. Παίρνουν λοιπόν τις τσάπες τους και τα αλέτρια τους (τρακτέρ τα λένε στη σημερινή γλώσσα) και κατεβαίνουν στους δρόμους, εκεί που τρέχουν τα αυτοκίνητα της «εξουσίας» και ζητούν ακρόαση. Ζητούν να πουν το δίκιο και τον πόνο τους. Ζητούν να μιλήσουν με το στόμα της ελληνικής γης…
Από τον καιρό που ο Θεός έπλασε το πρώτο ανθρώπινο ανδρόγυνο, τον Αδάμ και την Εύα, και τους έδωσε κληρονομιά την καλλιέργεια της γης (Παράδεισο τον έλεγαν τότε), αιώνες και χιλιετηρίδες αργότερα οι αγρότες ήταν άρχοντες της γης. Ζούσαν στη γη, δούλευαν τη γη, τρώγανε εκείνοι, τρώγανε τα ζωντανά της γης και από τους κόπους των τρώγανε και τ’ άλλα τα «παρασιτικά» επαγγέλματα, που φυτρώσανε σιγά – σιγά στις αστικές πολιτείες.
Μα από τότε, που βγήκανε οι μηχανές και οι πρωτεύουσες, οι αγρότες μείνανε έρημοι κι αβοήθητοι στη γη τους…, έρημοι λιγοστοί και παραπεταμένοι .
Και σήμερα εν έτει σωτηρίω 1998 τα πορτοκάλια, το λάδι, το μόνα αγροτικά προϊόντα που παράγονται εδώ στην Κρήτη (στις άλλες περιοχές της χώρας μας είναι άλλα), μένουν απούλητα ακόμη ή παζαρεύονται σε άθλιες τιμές, που δεν πληρώνονται ούτε τα εργατικά τους.
Δεν ξέρω ποιοι μηχανισμοί, ελληνικοί ή ευρωπαϊκοί, πελεκούνε χρόνια τώρα το αγροτικό μας εισόδημα και αποδεκατίζουν τον αγροτικό πληθυσμό. Ξέρω μόνο να πω πως οι Έλληνες αγρότες δεν είναι «κοινωνική τάξη» που μπορεί κανείς να την παραμερίζει ατιμώρητα.
Δεν ξέρω να πω ποιο είναι το ποσοστό των αγροτών μας στο εθνικό μας εισόδημα. Ξέρω μόνο να πω πως αυτό που αντιπροσωπεύουν οι Έλληνες αγρότες στη μοίρα του ελληνισμού, δεν μετράται με το χρήμα. Δεν μπαίνει στα στυγνά νούμερα του τιμαρίθμου μας.
Οι Έλληνες αγρότες κάνουν την Ελλάδα.
Οι Έλληνες αγρότες είναι οι γενάρχες του Ελληνισμού, όχι μόνο αυτού που ζει στην Ελλάδα αλλά, και κείνου που ζει στις πέντε ηπείρους του κόσμου και αναζητά την εστία του.
Οι Έλληνες αγρότες δουλεύουν και φρουρούν το ελληνικό χώμα όχι μόνο από τους ξένους επιδρομείς, αλλά και από τα στοιχεία της φύσης που κι αυτά το πολεμούνε.
Οι Έλληνες αγρότες φρουρούν το ελληνικό χώμα και «παράγουν» μαζί με το ντόπιο ψωμί και κρασί, και το ντόπιο ελληνικό πνεύμα.
Κι όσο σβήνουν οι Έλληνες αγρότες, τόσο σβήνει κι η Ελλάδα. Πού θα σταθεί η Ελλάδα χωρίς την ελληνική ύπαιθρο; Κι αν ο Τουρισμός μας φαίνεται περισσότερο προσοδοφόρος από τις ελιές και τα πορτοκάλια της Κρήτης ή τα καπνά, τα βαμβάκια και τα σιτηρά άλλων περιοχών, που θα σταθούν οι ξένοι τουρίστες ν’ αγναντέψουν τον ήλιο και τις θάλασσές μας.
Γνοιαζόμαστε πως θα σωθεί η Αθήνα και θεωρούμε μεγαλεπήβολα τα έργα του Μετρό και των Σπάτων. Το πραγματικό, όμως, και μεγάλο εθνικό έργο είμαι να σωθεί η ελληνική ύπαιθρος, που σβήνει μέρα και περνά, κρυφά ή φανερά, σε «ξένα χέρια…».
Ναι, αδελφοί Έλληνες… Η ελληνική μας ύπαιθρος σβήνει μπροστά στα μάτια μας και μεις αντί να στεφτούμε πως θα τη σώσουμε, σιωπούμε και αφήνομε αναπάντητες τις διαμαρτυρίες των αγροτών μας…
Μα κι αν δεν φωνάξουν οι αγρότες μας τότε θα πρέπει να ξεριζωθούν οι βράχοι και τα πουρνάρια της ελληνικής υπαίθρου να κάμουν τις «πορείες τους» στις πρωτεύουσές μας και να φωνάξουν το δίκιο τους και το παράπονό τους… θα πρέπει… θα πρέπει…
Θα πρέπει να ζήσει η Ελλάδα. Κι αυτή την κραυγή αρμόδιοι και υπεύθυνοι πρέπει να την ακούσομε. Τη φωνάζει η Ελλάδα.
Τη φωνάζουν αγρότες της Ελλάδας, της Επισκοπής Κισάμου και Σελίνου και εγώ ο επίσκοπός μαζί τους.
Μητροπολίτης Κισάμου & Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης (1995)
