Μία από τις πιο σημαντικές φράσεις που έχουν βγει από τις λαϊκές θυμοσοφίες, είναι αυτή που λέει πως πρέπει να ξέρεις μέχρι που μπορείς να απλώσεις τα πόδια σου.
Για πολλούς αυτή η φράση είναι συνώνυμο του περιορισμού, υποδηλωτικό κομμένων φτερών και παραλλάχθηκε στα χρόνια σε «να απλώνεις τα πόδια σου μέχρι εκεί που τελειώνει το πάπλωμα».
Στο δικό μου μυαλό δεν έχει να κάνει με κάτι τέτοιο. Έχει να κάνει με μια ρεαλιστική προσέγγιση της κατάστασης που θα σε βοηθήσει να χτίσεις. Αν γνωρίζεις που φτάνουν τα πόδια σου, τα απλώνεις ως το τέρμα, σιγουρεύεις αυτή τη θέση και στην πορεία φροντίζεις να μεγεθύνεις τον χώρο για να απλωθούν παραπάνω. Πάντοτε όμως με τρόπο στέρεο.
Γνωρίζοντας λοιπόν ως τηλεοπτικό κοινό τούτης της χώρας ποιες είναι οι σειρές που έχουν κάνει επιτυχία στο παρελθόν, τι ποιοτικό προκείμενο και υπερκείμενο τις χαρακτήριζε και ποια είναι τελικά τα ερεθίσματα στα οποία αντιδρά το σύγχρονο κοινό, που δεν είναι αποκλειστικά τηλεοπτικό, η ΕΡΤ πήρε την απόφαση μετά από αρκετά χρόνια να ρίξει μια πολύ καλή ζαριά στο κομμάτι της μυθοπλασίας.
Και δεν ήταν μια ξέμπαρκη, μια μόνη επιλογή. Ήταν προϊόν της αλλαγής νοοτροπίας, η οποία οικοδομήθηκε στο ERTFLIX και θέλει να παρασύρει το κοινό που μένει πεισματικά στην τηλεόραση σε μια διαφορετική λειτουργία.
Οι άνθρωποι που είναι της νετφλιξοκουλτούρας, λογικά θα υποδεχτούν με θετική διάθεση και κριτική σκέψη το πρότζεκτ της δημόσιας τηλεόρασης. Υπάρχει όμως και μια πληθώρα ανθρώπων που θέλουν κάπως να παρακινηθούν.
