Eίναι φοβερό ότι περιμένουμε αυτή τη στιγμή κάθε χρόνο για να βρεθούμε οι οικογένειες μαζί, για να κανονίσουμε το reunion που τον Ιούνιο ματαιώνουμε τελευταία ώρα και να περάσουμε όμορφες ώρες. Όλα αυτά είναι καταστάσεις που αποτελούν το δεύτερο must των Χριστουγέννων (μετά τη γαλοπούλα) ακόμη και στην covid εποχή. Τα εννιά άτομα φτάνουν και περισσεύουν για να γίνει ο πανικός που χρειαζόμαστε στο σπίτι μετά από καιρό. Μουσική, μυρωδιές και στολισμός δίνουν το έναυσμα για να σταματήσουμε επιτέλους να μιλάμε για το κακό που μας βρήκε το 2020.
Κι αν δεχτούμε ότι μέσα στο χρόνο δύο είναι οι ευκαιρίες που περιμένουμε για να αφεθούμε πιο πολύ με τη πρώτη να έρχεται κάθε Δεκέμβρη και τη δεύτερη κάθε Αύγουστο, ας το ζήσουμε όσο πιο απελευθερωμένα γίνεται κι ας αφορά τα πάντα. Από τη διατροφή που (δεν) θα ακολουθήσουμε τις επόμενες δύο εβδομάδες γιατί μία ζωή την έχουμε μέχρι το playlist μας. Μπορεί να ήμασταν στρατιώτες στο πρόγραμμα διατροφής και στα μαθήματα pilates όλο τον χρόνο, όμως τώρα έχουμε κάθε δικαιολογία για να ανοιχτούμε στο τραπέζι και να κάνουμε τις ατασθαλίες μας χωρίς ενοχές.
Η απενοχοποίηση όμως μπορεί να πάρει κι άλλες διαστάσεις φέτος
Αν για πρώτη φορά νιώσαμε στο πετσί μας τη ματαιότητα της ύπαρξης στην πιο αισιόδοξη μορφή αυτής της φράσης με την έννοια ότι ”όλα είναι τώρα και αξίζει να τα ζήσεις”, τότε αυτό το μότο θα πρέπει να ακολουθήσουμε αυτές τις γιορτές και ας μας βρουν σπίτια μας και όχι σε κάποιο ορεινό χωριό. Σημασία έτσι κι αλλιώς έχουν πάντα οι άνθρωποι με τους οποίους θα παίξουμε μπιρίμπα τα Χριστούγεννα και θα ρεζιλευτούμε στο καραόκε τη παραμονή.
Οι καταπιεσμένες ανάγκες που μιλιά είχαν μα δε μίλησαν φέτος και δεν εξωτερικεύτηκαν ποτέ, είναι ώρα να απελευθερωθούν αυτές τις μέρες που έρχονται. Η σοβαροφάνεια, η μηχανικότητα και το άγχος τα οποία έγιναν στοιχεία του χαρακτήρα μας στη καθημερινότητα, στο όνομα του “comme il faux”, δίνουν τη θέση τους αυτές τις γιορτές στο ξεκλείδωμα των άλλων γοητευτικών χαρακτηριστικών που ζουν μέσα μας και θυσιάζουμε κάθε μέρα βάζοντάς τα σε mute.
Αυτές τις ιδιαίτερες (αλλά κατά τα άλλα ίδιες με όλες τις άλλες γιορτές, αφού τα πρόσωπα κάνουν τη διαφορά και ποτέ το μέρος), πες ναι στην υπέρογκη μερίδα της γιαγιάς, αποδέξου όλα τα challenge κι ας τσαλακωθείς τραγουδώντας Γωγώ Τσαμπά-δεν πειράζει που είσαι της “υψηλής διανόησης” και κυρίως μη φέρνεις αντιρρήσεις στην ψυχή σου…
