Τα “πέτρινα χρόνια” της σκληρής λιτότητας, η οικονομία και η αγορά βλήθηκαν ποικιλοτρόπως. Οι δέκα πληγές των… μνημονίων άφησαν ανεξίτηλα τα σημάδια τους σε πάμπολλα νοικοκυριά. Μόλις η κατάσταση έδειχνε να στρώνει, ήρθε η πανδημία κι έχυσε την καρδάρα με το γάλα της… αποταμίευσης, που με τόσο κόπο μαζεύαμε για μία ώρα ανάγκης. Ένα βήμα μπρος έγινε, ώσπου άρχισε η άτακτη υποχώρηση. Και πλέον, καθώς όλα είναι ρευστά (δίχως ρευστότητα – κι ιδού το οξύμωρο του πράγματος!) και θολά, ουδείς μπορεί να προφητεύσει τί μπορεί να γίνει στο μέλλον.
Οι ίδιοι οι ειδικοί τρώγονται μεταξύ τους, καθόσον τα υγειονομικά μέτρα δεν πιάνουν. Η κοινωνία, συγχυσμένη, μπαϊλτισμένη και εξουθενωμένη απ’ την κλεισούρα και τους περιορισμούς, αντιμετωπίζει με θυμό και θυμηδία τις επιστημονικές παλινωδίες.
Και μπορεί στις τάξεις των γιατρών να βγαίνουν… νυστέρια και να διεξάγονται εκατέρωθεν (λεκτικά) χειρουργεία με το… γάντι, στη λογική του “όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω”, η πραγματικότητα ωστόσο για τον επιχειρηματικό κόσμο είναι άλλη: Αμείλικτη, αδυσώπητη! Ένα (αόρατο) δρεπάνι τους καταδιώκει τον τελευταίο χρόνο. Είναι τα δυσθεώρητα χρέη, που σαν παχιά σκιά σκεπάζουν την λοιπή επικαιρότητα και την κεντρική ειδησεογραφία, που περιστρέφεται γύρω απ’ τα υγειονομικά μέτρα και σταθμά!
“Διευρύνεται η καταστροφή”
Ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Ηρακλείου και επικεφαλής της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Κρήτης αποτύπωσε ανάγλυφα στην ΕΡΤ Ηρακλείου την “μεγάλη ζημιά” που έγινε την περσινή χρονιά, με την απόφαση κλεισίματος το πιο καθοριστικό διάστημα για το λιανεμπόριο: Το δεύτερο lockdown επιβλήθηκε Νοέμβριο, με τους περιορισμούς στην κίνηση να συνεχίζονται και μέσα στις γιορτές. Εκτός των καταστημάτων και δη των πολυεθνικών, βλέπαμε κοσμοπλημμύρα, εντός των μικρομεσαίων, ντόπιων επιχειρήσεων, οι πελάτες εισέρχονταν με το… σταγονόμετρο!
“Φωνάξαμε τότε ότι δεν έπρεπε να κλείσει η αγορά, γιατί δεν ήταν η διάχυση του ιού απ’ τις μικρές επιχειρήσεις” θυμήθηκε ο κ. Κουμαντάκης, υποστηρίζοντας πως η μεγάλη ζημιά που έγινε “δεν μπορεί να αποσβεστεί” – έτσι εύκολα τουλάχιστον.
Το λιανεμπόριο, σύμφωνα με τον ίδιο, πήρε ένα μικρό κομμάτι απ’ την πίτα…. των κυβερνητικών παροχών.
“Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι” σχολιάζει ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου. Και πώς μπορεί να… ισοσαθμιστεί η ζημιά; Με απάλειψη … υποχρεώσεων, απαντά ο κ. Κουμαντάκης. Κοντολογίς, να γραφτούν στο… χιόνι, όσα χρέη δημιουργήθηκαν μέσα στην πανδημία – κι αν όχι, να κουρευτούν σημαντικά. Διότι, πώς αλλιώς θα αποπληρωθούν;
Αναλογιζόμενος τις βίαιες κοινωνικοοικονομικές μεταβολές που επέβαλε η δεκαετία των μνημονίων, ο κ. Κουμαντάκης παρατήρησε πως “μας αποτελείωσε η πανδημία!”. Κι όσο τραβάει το… lockdown, τόσο θα “διευρύνεται η καταστροφή!”.
Η αισιοδοξία, τα αιτήματα και ο “μεγαλύτερος φόβος” των ξενοδοχοϋπαλλήλων
Στις τάξεις των Ξενοδοχοϋπαλλήλων, υπάρχουν πολλά θέματα ανοιχτά, όπως η κήρυξη της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Όλοι αναμένουν την έναρξη της σεζόν. Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό (φυσιολογικά) πρέπει να μπουν σε σειρά προτεραιότητας για τους εμβολιασμούς.
Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις με τους ξενοδόχους για την τοπική συλλογική σύμβαση, η οποία βρίσκεται … υπό αίρεση!
Μείζον θέμα είναι η επαναπρόσληψη εργαζομένων. Ο πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ηρακλείου Νίκος Κοκολάκης κρατάει τις δεσμεύσεις του Υπουργείου, ότι τις αμέσως επόμενες ημέρες θα νομοθετηθεί ένα “δίχτυ προστασίας” για αυτή την κατηγορία των συναδέλφων του.
Άλλο μεγάλο ζήτημα είναι τα ένσημα: τα 80 που χρειάζονται όσοι μπαίνουν στον εργασιακό στίβο για πρώτη φορά, για τα οποία υπάρχει αίτημα να πέσουν σε 50 – ο,τι ακριβώς ισχύει και για τους παλαιότερους.
Ο κ. Κοκολάκης δήλωσε αισιόδοξος στην ΕΡΤ Ηρακλείου, ότι “θα πάμε καλύτερα εφέτος (σε σχέση με πέρυσι). Ο μεγαλύτερός του φόβος, αν δεν πιάσουν δουλειά όλοι οι εργαζόμενοι. Τα μηνύματα που εισπράττει είναι θετικά: και συντηρήσεις και ανακαινίσεις ξενοδοχείων γίνονται. “Το επόμενο μήνα θα φανεί η πορεία του τουρισμού. Έχουμε την προσδοκία ότι θα πάμε καλύτερα” σημείωσε.
φόβος δεν θα εργαστούν όλοι οι εργαζόμενοι
“Βιώνουμε ο,τι χειρότερο θα μπορούσαμε να βιώσουμε”
Οι πρώτοι που ένιωσαν στο πετσί τους τι εστί lockdown (έστω και ατύπως!) ήταν οι εκπαιδευτές οδήγησης. “Από το 2016 ξεκίνησε το μαρτύριο για εμάς” υπενθύμισε στην ΕΡΤ Ηρακλείου ο Αλέξανδρος Μεϊμαράκης, πρώην πρόεδρος του Σωματείου Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής Ηρακλείου.
Το 20-30% των συναδέλφων του σκέφτονται, πιο σοβαρά από ποτέ, να μην επιστρέψουν στα πόστα τους, μόλις αρθούν οι περιορισμοί. Ήδη αρκετοί εξ αυτών, κάνουν άλλες δουλειές για να ζήσουν. “Ο κλάδος μας βιώνει ο,τι χειρότερο μπορούσε να βιώσει” σχολιάζει ο κ. Μεϊμαράκης.
Τα χρήματα από την Επιστρεπτέα, δεν φτάνουν. “Με 1.000 ευρώ από τον Νοέμβρη μέχρι σήμερα, τί θα καλύψεις;” είναι η απορία του πρώην προέδρου του Σωματείου Εκπαιδευτών Οδήγησης και Κυκλοφοριακής Αγωγής Ηρακλείου.
Κανείς δεν ξέρει πότε και πώς θα κατέβουν τα χειρόφρενα. Μέχρι τότε, προτάσεις γίνονται και από τον κ. Μεϊμαράκη, όπως: η τοποθέτηση πλέξιγκλας στα οχήματα, η χρήση της καλύτερης δυνατής ποιότητας μασκών, ο μόνιμος αερισμός των οχημάτων και η διενέργεια rapid tests πριν από τις εξετάσεις.
#pressgreece
