Τη δεκαετία του 1930, ο κρητικός Γιώργος Σταθάκης, κάτοικος του Μπάφαλου της Νέας Υόρκης και σεφ σε εστιατόριο της περιοχής, πήρε την πιο γενναία απόφαση της ζωής του: να πέσει με βαρέλι από τους καταρράκτες του Νιαγάρα.
Στόχος του, με τα έσοδα που θα αποκόμιζε από την πτώση, ήταν η έκδοση ενός βιβλίου σχετικό με τις μεταφυσικές εμπειρίες.
Αμέσως, ξεκίνησε την κατασκευή ενός βαρελιού, ενός τόνου βάρους, 10 μέτρα μήκους και 5 πόδια διαμέτρου.
Για την κατασκευή του χρειάστηκε ξύλο από δρυ, σανίδες και φελλό.
Με πολύ προσεκτική μελέτη, κατασκεύασε ένα πολύ ανθεκτικό βαρέλι, ενώ, ο ίδιος θα δενόταν πάνω σε ένα ειδικό στρώμα ελατηρίων, προκειμένου να αποφύγει τους κραδασμούς.
Κάτι, όμως, δεν είχε μελετήσει καλά. Κάτι, το οποίο θα μπορούσε να του κοστίσει μέχρι και τη ζωή του.
Ο Γιώργος Σταθάκης επέλεξε να τοποθετήσει μέσα στο βαρέλι μια μόνο φιάλη οξυγόνου.
Ήταν 5 Ιουλίου 1930, ημέρα Σάββατο, στις 14.30 το μεσημέρι. Ο Σταθάκης κάνει βουτιά στα ορμητικά νερά του Νιαγάρα.
Στην περιοχή, είχε μαζευτεί πλήθος κόσμου, για να παρακολουθήσουν με αγωνία την κατάδυση του Κρητικού.
Μαζί με τον κόσμο, στην ακτή, περίμενε και ένας βετεράνος που είχε προσλάβει ο Σταθάκης, προκειμένου να ανακτήσει το βαρέλι.
Οι ώρες περνούσαν και το βαρέλι δε φαινόταν πουθενά.
Την επόμενη μέρα το χάραμα, εθεάθη το βαρέλι κοντά στο Falls View Bridge. 4 ώρες χρειάστηκαν για την ανάκτηση του βαρελιού.
Οι ελπίδες για να βρεθεί ο Σταθάκης ζωντανός είχαν χαθεί. Τον ανέσυραν μέσα από το βαρέλι νεκρό από ασφυξία.
Η μια φιάλη οξυγόνου δεν ήταν αρκετή και παρά τις παροτρύνσεις των βοηθών του για περισσότερες φιάλες εκείνος πίστευε ότι σε 3 ώρες θα είχε καταφέρει να βγει στην ακτή ζωντανός.
Λίγο πριν μπει μάλιστα στο βαρέλι δήλωσε «Εάν δεν βγω σε τρεις ώρες τότε δεν θα υπάρχει λόγος να συνεχίσω να ζω έτσι κι αλλιώς».
#pgnews
