H Άννα Ντουντουνάκη αποκλείστηκε στα ημιτελικά των 100μ. πεταλούδα και δεν εκπλήρωσε το αθλητικό όνειρο της πρόκρισης στην κορυφαία 8άδα των Ολυμπιακών Αγώνων. Έμεινε εκτός για μόλις 6 δέκατα του δευτερολέπτου. Το χρονόμετρο ήταν αδυσώπητο. Δεν της χαρίστηκε. Λογικό ήταν να μην είναι εφικτό να διαχειριστεί το συναίσθημα της στιγμής και να κλάψει on camera για το γεγονός ότι έφτασε τόσο κοντά σε μια τόσο μεγάλη προσωπική στιγμή.
Παράλληλα όμως έχοντας καταρρίψει το πανελλήνιο ρεκόρ της απόστασης, καταλάβαινε πως είχε δώσει ό,τι περισσότερο μπορούσε. Πως είχε υπερβεί τα όρια της. Πως ό,τι στερήθηκε στην πισίνα του Τόκιο θα το βρει κάποια στιγμή στο μέλλον. Αρκεί να προσπαθεί το ίδιο, τρέχοντας πίσω από τις φιλοδοξίες της.
“Χαίρομαι που τη στιγμή που έπρεπε μπόρεσα να κάνω το καλύτερο που μπορούσα. Πιστεύω ότι έδωσα ότι περισσότερο είχα σε αυτήν την κούρσα. Χαίρομαι που έκανα ένα πανελλήνιο ρεκόρ στον ημιτελικό. Στεναχωριέμαι που αυτό δεν ήταν αρκετό για λίγο για να μπω στην οκτάδα, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να είμαι αχάριστη. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα”.
“Ξεκίνησε η Ολυμπιακή προετοιμασία με δύο στόχους, ένα μετάλλιο στο ευρωπαϊκό και οκτάδα στην Ολυμπιάδα. Πέτυχα τον έναν και με το παραπάνω, έχασα τον άλλον. Έτσι είναι, αυτά έχει η ζωή. Χαίρομαι που τουλάχιστον και στα δύο έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό την ώρα που έπρεπε”, δήλωνε αμέσως μετά το τέλος της προσπάθειάς της.
Ήταν περήφανη.
