“Βουνό” είναι οι υποχρεώσεις που καλούνται να αναλάβουν οι ελαιοπαραγωγοί της Κρήτης, ώστε να λάβουν συμπληρωματικά την “πράσινη” ενίσχυση, από το κάθε “οικολογικό σχήμα”, αλλά το παράδειγμα των 35 ευρώ το στρέμμα, που προέρχεται από συγκεκριμένη δράση, σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού συμβούλου του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Συνδέσμων Κρήτης, γεωπόνου Νίκου Μιχελάκη, είναι χαρακτηριστικό όσο και εξοργιστικό.
Ο λόγος για τη δράση “Εφαρμογή εθελοντικών οδηγιών ολοκληρωμένης φυτοπροστασίας” της νέας ΚΑΠ, που προβλέπει ενέργειες των ελαιοπαραγωγών, οι οποίες τους “φορτώνουν” με σημαντικές δαπάνες, που προφανώς για μεμονωμένους ελαιοπαραγωγούς θα “κουράσουν”, θα “απογοητεύσουν” και έτσι θα τους οδηγήσουν στην παραίτησή τους από τη διεκδίκηση του εν λόγω ποσού, που δεν είναι και κάτι το σπουδαίο!
Η δράση αυτή φέρει ήδη την υπογραφή του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Λευτέρη Αυγενάκη, ενώ προβλέπει:
– Να εφαρμόζουν τη μέθοδο της μαζικής παγίδευσης (mass trapping) του δάκου της ελιάς (Βactocera Oleae) στους ελαιώνες που δηλώνουν.
– Να διατηρούν παγίδες μαζικής σύλληψης (mass trapping), καθώς και παγίδες παρακολούθησης (monitoring), σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην άδεια διάθεσής τους στην αγορά.
– Να χρησιμοποιούν αποκλειστικά εγκεκριμένα σκευάσματα μαζικής παγίδευσης και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, κατά τις οποίες η προβλεπόμενη ζημιά είναι πάνω από ειδικό επίπεδο, επιτρέπεται η εφαρμογή φυτοπροστατευτικών σκευασμάτων που είναι συμβατά με τη βιολογική γεωργία [Καν. (Ε.Ε.) 2018/848].
– Να τηρούν τις δεσμεύσεις της ΚΥΑ, συμπεριλαμβανομένης της κατάρτισης Σχεδίου Περιβαλλοντικής Διαχείρισης (ΣΠΔ).
– Να διατηρούν περιβαλλοντικό φάκελο.
«Μετά από αυτά, σαφές είναι ότι η νέα πολιτική ηγεσία του ΥπΑΑΤ μάλλον πρέπει να επανεξετάσει όλους αυτούς τους “ευφυείς” τεχνοκρατικούς σχεδιασμούς και να επιτρέψει την πράσινη ενίσχυση για όλες τους ελαιώνες που προστατεύονται αποκλειστικά με συλλογική δολωματική δακοκτονία», σχολιάζει, μεταξύ των άλλων, ο Νίκος Μιχελάκης.
«Ας περιμένουμε όλες τις εφαρμοστικές»
Την ίδια ώρα, πάντως, ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Σητείας Γιώργος Τσιφεντάκης συνιστά στον ελαιοπαραγωγικό κόσμο να επιδείξει προσοχή αλλά και υπομονή. Κι αυτό διότι, όπως εξηγεί, «είναι οι εφαρμοστικές εγκύκλιοι που δεν έχουν ακόμα έρθει. Τα εφαρμοστικά σχήματα δεν έχουν έρθει ακόμα. Και υπάρχουν πολλά… Είναι μια ολόκληρη διαδικασία… Μπορεί κάποιος να εφαρμόσει το α, ο άλλος το β, ο άλλος το γ. Άλλος μπορεί να θέλει να κλαδέψει και να κάψει τα κλαδιά. Ο άλλος μπορεί να θέλει να καταστρέψει με τον θρυμματιστή κλαδιών. Δηλαδή, είναι κάποια πράγματα αδιευκρίνιστα. Κανένα από τα κέντρα τα οποία κάνουν το ΟΣΔΕ δεν έχει φτάσει ακόμα σε αυτά τα θέματα. Περιμένουν να εκδοθούν οι εφαρμοστικές, για να αρχίσουν να ασχολούνται μετά τις 15 του μήνα»…
Καταλήγοντας, ο συνδικαλιστής φέρνει ως παράδειγμα τη Σητεία, τονίζοντας ότι στο παρελθόν «είχαμε συγκεντρωθεί μια ομάδα παραγωγών και είπαμε να συνεργαστούμε για να πάρουμε θρυμματιστή κλαδιών. Τότε μας φαινόταν “βουνό”. Σήμερα εμείς είμαστε έτοιμοι να ενταχθούμε σε αυτό το οικολογικό σχήμα»…
Η άλλη όψη του νομίσματος… – Ελαιοπαραγωγοί… σε αδιέξοδο
Πάντως, από τη μεριά του, ο ελαιοπαραγωγός από το Μονοφάτσι Μανούσος Στεφανάκης σχολιάζει στην εφημερίδα μας: «Όλα αυτά είναι για περιβαλλοντικούς λόγους. Μέχρι ενός σημείου πράγματι μας συμφέρουν. Όμως, υπάρχει και η άλλη όψη αυτής της πολιτικής… Θέλουν και να κόψουν ό,τι μπορούν από τις επιδοτήσεις των ελαιοπαραγωγών της χώρας. Μας φέρουν σε ένα αδιέξοδο. Και μπορεί ας πούμε μια ομάδα να προχωρήσει σε ομαδική παγιδοθέτηση, αλλά θα σου δώσουν ας πούμε 30 ευρώ το στρέμμα για παράδειγμα και μπορεί οι παγίδες να σου κοστίσουν 50 ευρώ το στρέμμα. Δηλαδή, πας να πάρεις κάτι από εκεί και τα χάνεις από αλλού»…
Πηγή: neakriti.gr
