Κάθε νέα αρχή μοιάζει με την ανατολή του ήλιου. Χαρίζει ελπίδα, ηλιαχτίδες φωτός και χαράς και, κυρίως, γεννά προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο. Η ορκωμοσία της νέας Δημοτικής Αρχής στον τόπο μας, στον Δήμο Κισάμου, μοιάζει ακριβώς με την ανατολή του ήλιου. Νέα αρχή, νέα πρόσωπα, νέοι άνθρωποι, σε συγκερασμό με την εμπειρία, την γνώση, την σοφία, την πείρα των παλαιοτέρων. Ένα μωσαϊκό που καλείται να υπάρξει, να συνυπάρξει, να διαλεχτεί, να συνδιαλεχθεί, να οραματιστεί, να προγραμματίσει, να οργανώσει και τελικώς να εμπνεύσει και να δημιουργήσει, αφού αυτός ο τόπος έχει χορτάσει από λόγια. Έργα πνοής και ζωής είναι το ζητούμενο. Προοπτική μέλλοντος. Όνειρο και όραμα.
Πως θα γίνει αυτό κατορθωτό; Νομίζω ο δρόμος μοιάζει να είναι μονόδρομος. Άρχοντες και αρχόμενοι, παλαιοί και νέοι, νυν και επερχόμενοι, καλείστε, καλούμεθα όλοι μαζί ως πολίτες αυτού του τόπου, όπως συνοδοιπορήσουμε μέσα στο πνεύμα αυτό της συνύπαρξης, του διαλόγου, του σεβασμού του άλλου, της οποίας διαφορετικότητας του, με στόχο όχι απλά την επιβίωση και την συμβίωση, αλλά την προοπτική, την ανάπτυξη, την δημιουργία, το όνειρο. Υπερβαίνοντας και παραμερίζοντας τις όποιες πικρίες, αντιπαλότητες και αντιδικίες μας. Δεν είναι ο «άλλος», ο παλαιός ή ο νέος, ο νυν ή ο επερχόμενος, ο αντίπαλος και ο εχθρός μου. Τα προβλήματα και οι αγκυλώσεις του τόπου μου, της Κισάμου, αυτού του τόπου, του μικρού του μέγα, τα προβλήματα και οι δυσκολίες είναι ο απέναντι μου και ο αντίπαλος μου. Αυτά καλούμαι, αυτά καλούμαστε όλοι μας, να παλέψουμε, να ξεπεράσουμε, να νικήσουμε και, τελικώς, να λύσουμε. Ενός τόπου τόσο προικισμένου και ευλογημένου από το Θεό. Στολίδι της Κρήτης. Με τις δαντελωτές ακρογιαλιές του, τους κατάφυτους κάμπους και τα δάση του, την πλούσια και σπάνια πανίδα και χλωρίδα του, τα βουνά και τα φαράγγια του, τους σκληροτράχηλους και γυμνούς βράχους του, τα τοπία μοναδικού φυσικού κάλλους και τα μνημεία της φύσης, τις πλούσιες και μοναδικές αρχαιότητες του, τα ερημητήρια και εξωκλήσια των πρώτων χριστιανικών αιώνων που μαρτυρούν την ιστορία και την ταυτότητα του, τα ιστορικά Μοναστήρια του. Ενός τόπου που η κυριαρχία του αρχίζει από την απεραντοσύνη του ουρανού έως της κυριαρχίας της θάλασσας και του κράτους του αέρος.
Ενός τόπου όμως που, κατά κοινή ομολογία, μοιάζει να μην δράττει τις ευκαιρίες ανάπτυξης ή να μην θέλει να δημιουργήσει ευκαιρίες και προοπτικές. Τι να φταίει άραγε; Όλοι αγαπάμε τον τόπο μας.
Πως εξηγείται όμως το γεγονός ότι η Κίσαμος, κορυφαίος τουριστικός προορισμός, ενώ διαθέτει τις καλύτερες και παγκοσμίως αναγνωρισμένες και ψηφισμένες, επιλεγμένες παραλίες και θάλασσες, μια επίσκεψη στις θάλασσες αυτές να πείθει και τον πιο καλοπροαίρετο επισκέπτη για την έλλειψη των απαραίτητων υποδομών και μέτρων, αναγκαίων τόσο για την προστασία του φυσικού κάλλους, όσο και για την εξυπηρέτηση των χιλιάδων επισκεπτών τους;
Πως εξηγείται το γεγονός ότι η πόλις της Κισάμου από την οποία τους θερινούς μήνες καθημερινά διέρχονται χιλιάδες επισκέπτες, με προορισμό: Μπάλο, Πολυρρήνια, Φαλάσαρνα, Ελαφονήσι, κ.α. αυτή η πόλις να μην πείθει τους χιλιάδες διερχομένους για μια, έστω και σύντομη, στάση;
Υπάρχει, άραγε, άλλη πόλις της Ελλάδας που οι χιλιάδες επισκέπτες της να την θεωρούν τουριστικό πέρασμα και όχι τουριστικό προορισμό; Μόλις 5%, σύμφωνα με έγκριτο πρόσφατο δημοσίευμα, από τους χιλιάδες αυτούς καλοκαιρινούς επισκέπτες σταματούν στο Καστέλλι. Διερωτηθήκαμε το γιατί; Τι φταίει; Εάν ναι, τότε, τι κάνουμε για να ανατρέψουμε αυτή την θλιβερή για τον τόπο μας πραγματικότητα;
Βλέπετε, τελικά,… όλοι φταίμε. Δεν είναι ευθύνη του νυν ή του επερχόμενου. Είναι κοινή η ευθύνη. Μπορεί να διαφέρει στο μέγεθος και το βάρος, αλλά ο καθένας μας έχει και το δικό του μερίδιο. Όταν π.χ. παρκάρω το αυτοκίνητο μου στον μοναδικό δρόμο διέλευσις αδιαφορώντας για το μποτιλιάρισμα που θα προκαλέσω, όταν αδειάζω τα σκουπίδια μου λίγα μέτρα έξω από τον κάδο, γιατί.. έτσι με εξυπηρετεί, όταν… όταν….
Ιδού λοιπόν η ευκαιρία! Η απαρχή της νέας αυτής περιόδου για τον τόπο, τον Δήμο μας, ας σημάνει για όλους μας συναγερμό αφύπνισης, εγρήγορσης και ευθύνης. Υπέρβαση, συστράτευση και συμπόρευση έχει ανάγκη ο τόπος μας. Ας γίνει η αγάπη μας για τον τόπο το εφαλτήριο, η κινητήριος εκείνη δύναμη που θα μας οδηγήσει σε φωτεινά ξέφωτα, ανοίγοντας διάπλατα τους ορίζοντες μας, για να οδηγηθούμε σε αγώνες όχι ανάδειξης τυχόν λαθών ή παραλείψεων των… «άλλων», των πρώην ή των νυν, αλλά συμπόρευσης, συνύπαρξης, κοινής προσπάθειας και αγώνων. Μήπως και καταφέρουμε να μεταμορφώσουμε το όνειρο και όραμα σε πράξη. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στις γενιές του μέλλοντος. Θα το προσπαθήσουμε άραγε; Εάν ναι, είναι σίγουρο θα το πετύχουμε!
Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος
