Ο κ. Σβουράκης απεύθυνε σχετική πρόσκληση στο athlitiko προκειμένου να παραχωρήσει δήλωση και να κάνει ευρύτερα γνωστό το γεγονός της αποχώρησης του από το χανιώτικο ποδόσφαιρο και ειδικότερα από τις ομάδες του Ακρωτηρίου, τις οποίες υπηρέτησε πιστά τα τελευταία 8 χρόνια.
Οπως θα διαπιστώσετε, διαβάζοντας τα λόγια του, ο Μαν. Σβουράκης παραμένει συγκλονισμένος από το τραγικό γεγονός του θανάτου του αγαπημένου του πατέρα, για τον οποίο σημειώνει ότι είχαν σχέση “κολλητού”, αλλά και συνεργάτη… «Χρειάζομαι χρόνο και χώρο για να μπορέσω να θρηνήσω και να βρω τα πατήματά μου», μας δήλωσε ο κ. Σβουράκης, λέγοντας μεταξύ άλλων επίσης πως οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις που ακολουθούν για τον ίδιο το επόμενο διάστημα εξαιτίας μεταξύ άλλων και των επενδύσεων στις οποίες έχει αποφασίσει να προχωρήσει η εταιρεία, θα περιορίσουν πάρα πολύ τον ελεύθερο προσωπικό του χρόνο.
Αναλυτικά η δήλωση από τον Μαν. Σβουράκη είναι η εξής:
«Σήμερα είναι μια από τις πιο δύσκολες ημέρες της ζωής μου και αυτό γιατί βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση, αλλά με ανακούφιση, ν’ ανακοινώσω ότι ο κύκλος μου στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ολοκληρώνεται. Και ολοκληρώνεται γιατί οι τελευταίες συγκυρίες και οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν στην ζωή μου, με το θάνατο του πατέρα μου, οι αυξημένες επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, που παρουσιάζονται στο επόμενο διάστημα, συν τα επενδυτικά προγράμματα που κάνει η εταιρεία στον Ασπρόπυργο και στα Χανιά, στις κεντρικές μας εγκαταστάσεις, θα περιορίσουν τον ελεύθερο προσωπικό μου χρόνο. Αναγκάζομαι ν’ ανακοινώσω την αποχώρηση μου από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μετά από 8 χρόνια. Ο Πανακρωτηριακός ήταν για μένα το τέταρτο παιδί μου. Και όλο το συγκρότημα, η ΕΘΚ και οι Λέοντες. Ενα δημιούργημα, που όταν μπήκα, μπορεί να το βρήκα έτοιμο, αλλά το αγάπησα και το αγαπώ και θα το αγαπώ για πάντα. Ολες αυτές οι παραστάσεις που πέρασα μαζί με τους συνεργάτες μου, ποδοσφαιριστές, προπονητές, παράγοντες…
Σήμερα ανακοίνωσα πρωτίστως στους ποδοσφαιριστές, που βρίσκονται και στην εταιρεία μου και εργάζονται, την αποχώρηση μου. Το κλίμα ήταν πολύ φορτισμένο… Τους ξάφνιασα, η αλήθεια είναι, αλλά δε γινόταν, πραγματικά. Το σκέφτομαι εδώ και πολύ μεγάλο διάστημα. Αλλη μια φορά στο παρελθόν είχα σκεφτεί ν’ αποχωρήσω όταν πιέστηκα. Αυτή τη φορά όμως, ως δεύτερη στα 8 χρόνια, νιώθω πολύ πίεση και φόρτιση κι επειδή δε μου αρέσουν τα ημίμετρα, θεωρώ ότι αν παραμείνω, θα είμαι εγκλωβισμένος… Και το ποδόσφαιρο είναι χαρά πάνω απ’ όλα.
Σε οτιδήποτε δραστηριοποιούμαι και ασχολούμαι, θέλω πάνω απ’ όλα να είμαι χαρούμενος, να το κάνω με άνεση και να μη νιώθω πίεση. Ο θάνατος του πατέρα μου με συγκλόνισε… Γιατί ήταν όχι μόνο ο πατέρας μου, αλλά και ο κολλητός μου και ο συνεργάτης μου… Χρειάζομαι χρόνο και χώρο για να μπορέσω να θρηνήσω και να βρω τα πατήματά μου. Εάν αυτό δεν το βρω, θα έχω πρόβλημα με τον εαυτό μου πάνω απ’ όλα. Οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις είναι αυξημένες λόγω της κρίσης και δεδομένου ότι η εταιρεία εξάγει σε 72 χώρες είμαι αναγκασμένος μαζί με την ομάδα μου να ξεκινήσω τα ταξίδια ανά τον κόσμο και ν’ απουσιάζω πάρα πολύ. Η εταιρεία έχει κάνει επενδύσεις στον Ασπρόπυργο με την αγορά μιας μεγάλης αποθήκης και στα Χανιά ξεκινάμε είτε τον Ιούλιο είτε, με πιθανότητα μεγάλη, τον Σεπτέμβριο, νέες κτιριακές εγκαταστάσεις, μια επέκταση που και αυτό ως γεγονός θα μου πάρει αρκετό χρόνο προσωπικό και επαγγελματικό.
Το έρεισμά μου ήταν πάντα τα παιδιά μου… Αυτά ήταν το κίνητρο μου ώστε ν’ ασχοληθώ με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Και ως πατέρας, ο μεγάλος μου γιος, ο οποίος είναι τώρα 16 ετών, σε ένα-ενάμιση χρόνο θα φύγει ως φοιτητής και επειδή διαφαίνεται μια χαλαρότητα του ενδιαφέροντος του προς το ποδόσφαιρο, δεν ξέρω εάν θα συνεχίσει ή όχι, δεν μπορώ ούτε να του επιβληθώ, ούτε να τον αναγκάσω να συνεχίσει. Αυτό μου δίνει το έρεισμα να θέλω ν’ ασχοληθώ με τον δεύτερο μου γιο, ο οποίος θεωρώ ότι είναι και ταλέντο, αλλά έχει και δυνατότητες, ώστε να μπορώ ν’ απολαύσω και να μην επαναλάβω το λάθος που έκανα με το μεγάλο μου παιδί, για λογαριασμό του οποίου πήγαινα μεν στο γήπεδο, αλλά το μόνο που δεν ασχολιόμουν, ήταν μ’ αυτόν… Ασχολιόμουν με όλα τα υπόλοιπα. Πιέστηκα. Βέβαια, κανείς δεν μ’ εξανάγκασε να κάνω όλες αυτές τις δραστηριότητες, όμως ο χαρακτήρας μου όταν ασχολούμαι με κάτι -θέλω να το προχωρώ και να το εκτελώ ταχέως- μου περιόριζαν το χρόνο του πατέρα προς το παιδί. Ετσι, δεν θέλω αυτό να το επαναλάβω, αλλά θέλω να απολαμβάνω τον καφέ μου και να έχω το χρόνο μου στην κερκίδα και να παρακολουθώ με ευχαρίστηση την προπόνηση ή τον αγώνα του δεύτερου παιδιού μου. Ολα αυτά είναι δύσκολα για μένα αλλά και αναγκαία. Ετσι επιλέγω εσένα, αγαπητέ Μάκη, για να τα παρουσιάσω και αφού ήδη έχω κάνει την παρουσίαση στους ποδοσφαιριστές και σε παράγοντες, άμεσους συνεργάτες, για την αποχώρηση μου.
Με προβληματίζει η επόμενη μέρα του Πανακρωτηριακού, ειδικά στην περίοδο της κρίσης, αλλά ευελπιστώ ότι επειδή η Ακαδημία και γενικότερα όλο το συγκρότημα δε χρωστά πουθενά, είναι ένα σωματείο υγιές, δεν έχει καμία εξάρτηση, ίσα-ίσα που είναι οικονομικά μέχρι σήμερα εύρωστο, δεν έχει ανάγκη και εξαρτήσεις σε κανένα, προς θα βρει το δρόμο του. Ολ’ αυτά τα χρόνια ήμασταν εντελώς ακέραιοι σε όλα τα βήματά μας. Αυτοί που θα συνεχίσουν και πρέπει να συνεχίσουν, κατ’ εμέ είναι οι γονείς της Ακαδημίας, να συσπειρωθούν, να μαζευτούν και να δουν την επόμενη μέρα, πρώτα της Ακαδημίας και μετά την πρώτη ομάδα, που έχει αρκετά ταλέντα, αρκετούς ικανούς ποδοσφαιριστές, να μπορέσουν με μια συνεργασία παλαιότερων παικτών που θα επιθυμήσουν να παραμείνουν και θα συμφωνήσουν με την επόμενη διοίκηση, να συνεχιστεί αυτό που έχουμε ξεκινήσει. Ισως όχι στο ίδιο επίπεδο, αλλά σε κοντινό.
Ολ’ αυτά τα χρόνια έγιναν μόνο βήματα μπροστά. Υπήρξαν άνθρωποι σε όλο το Ακρωτήρι, οι οποίοι διατυμπάνιζαν και τόνιζαν ότι αγαπούν τον Πανακρωτηριακό και πως είναι διαθέσιμοι για την ομάδα. Τώρα, είναι ευκαιρία να το αποδείξουν και θα το χαρώ πάρα πολύ να συνεχίσουν αυτό, που εμείς το αναπτύξαμε και το ανεβάσαμε σε πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι αλήθεια ότι οι προσδοκίες ανέβηκαν πάρα πολύ και δεν αναφέρομαι στο ότι η ομάδα είχε αναγνώριση τα τελευταία χρόνια σε τοπικό επίπεδο, αλλά σε παγκρήτιο για να μην πω και σε πανελλαδικό. Στα χρόνια της παρουσίας μου αναπτύξαμε τον όρο της ποδοσφαιρικής οικογένειας. Αυτό βγήκε από τα σύνορα του Νομού μας, επεκτάθηκε σε όλη την Κρήτη και σε όλη την Ελλάδα. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, είχα μηνύματα, τώρα και με αφορμή το θάνατο του πατέρα μου, απ’ όλη την Ελλάδα, από πολλούς παράγοντες και αυτό με συγκίνησε, οφείλω να ομολογήσω. Και οι ανακοινώσεις όλων των ομάδων του Νόμου απ’ όλες κατηγορίες, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω.
Αγάπησα πάρα πολύ τον Πανακρωτηριακό σαν παιδί μου, όπως είπα. Το απέδειξα με τις επενδύσεις που έκανα και οι επενδύσεις δεν ήταν μόνο σε άτομα και ποδοσφαιριστές, αλλά γνωρίζεις πολύ καλά ότι ήταν κτιριακές και γηπεδικές, κερκίδες, εκδρομές, πολλά πράγματα… Η συνεργασία με την Λίβερπουλ ήταν μια ιστορική στιγμή για το σωματείο. Εγιναν πολλά, πολλά χωρίς προβολή και άλλα αναγνωρίσιμα, τα οποία σίγουρα θα μείνουν στην ομάδα για τις επόμενες γενιές. Μέσα από αυτά τα 8 χρόνια έκανα μόνο φίλους, είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Η ομάδα είχε σεβασμό, αναγνώριση… Μια φορά στα 8 χρόνια είχα έναν διαπληκτισμό με έναν προπονητή Ακαδημίας και γι’ αυτό μετανιώνω, να είμαι ειλικρινής. Μια φορά ξέφυγα μπορώ να πω, δεν θα πω ότι ξέφυγα εγώ ή ο συγκεκριμένος προπονητής. Ποτέ όμως δε βγήκα εκτός ορίων και πάντα έδειχνα αγάπη για τον Πανακρωτηριακό, γενικότερα για το συγκρότημα μας, αλλά και για το χανιώτικο ποδόσφαιρο.
Τα τελευταία χρόνια λόγω και της εμπειρίας μου με την ενασχόλησή μου στο τοπικό ποδόσφαιρο μ’ έκαναν να σκέφτομαι πιο ανοιχτά και να σκέφτομαι όχι μόνο το καλό της ομάδας μου και των συγκροτημάτων της, αλλά και όλου του χανιώτικου ποδοσφαίρου. Η αγκαλιά μου και η αγάπη μου για όλες τις ομάδες του Νομού είναι δεδομένη και γνωρίζουν αρκετοί ότι όπου μπορούσα ή μπορώ να προσφέρω θα το έκανα και θα το κάνω με αγάπη. Μας ενδιαφέρει πρωτίστως, συνολικά, το χανιώτικο ποδόσφαιρο, για να μην πω και το κρητικό ποδόσφαιρο και γι’ αυτό ήμουν πρωτεργάτης και στο δίκτυο των Ακαδημιών. Ηταν κάτι που ξεκίνησα μαζί με τον Αντώνη Ροκάκη και πήρε σάρκα και οστά, δημιουργώντας ένα δίκτυο, το οποίο πραγματικά εάν υποστηριχθεί απ’ όλο το Νομό και όλες τις ποδοσφαιρικές δυνάμεις του Νομού μας θα έχει μόνο οφέλη. Είναι κάτι πρωτοποριακό και παράδειγμα προς μίμηση, πίστεψε με ειλικρινά ότι πολλές ομάδες ανά την Ελλάδα καλούν τόσο εμένα όσο και τον Αντώνη Ροκάκη, όσο και τους προπονητές, για να πάρουν πληροφορίες για να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Θα ήθελα μαζί με τον Πανακρωτηριακό, τους Λέοντες και την ΕΘΚ, το δίκτυο αυτό να μην καταρρεύσει, αλλά να το δω να συνεχίζει και ν’ αναπτύσσεται μάλιστα. Είναι κάτι που και αυτό το αγαπώ και το υποστήριξα. Μία ιδέα, η οποία ενώνει όλο τον ποδοσφαιρικό Νομό μας και θα είναι κρίμα να πάθει τριγμούς. Δεν το νομίζω όμως γιατί τουλάχιστον όσο θα είναι και ο Αντώνης Ροκάκης θα το υποστηρίξει γιατί το αγαπά αυτός και οι συνεργάτες του…».
Πηγή : athlitiko.gr
