O πειρασμός είναι μεγάλος, αφού οι super αμόλυβδες υπόσχονται μεγαλύτερη ισχύ και μειωμένη κατανάλωση. Δικαιολογείται, όμως, το επιπλέον κόστος; Η μεγαλύτερη διαφορά απλής αμόλυβδης και super είναι ο αριθμός οκτανίων, o οποίος ουσιαστικά υποδηλώνει την αντικροτικότητα της βενζίνης, την ανθεκτικότητα δηλαδή του καυσίμου στην αυτανάφλεξη. Σε έναν βενζινοκινητήρα το καύσιμο αναμιγνύεται με αέρα, συμπιέζεται και αναφλέγεται με τη βοήθεια σπινθήρα, περίπου 20° πριν το άνω νεκρό σημείο του εμβόλου (ΑΝΣ). Σε μια ιδανική ανάφλεξη το μέτωπο της φλόγας επεκτείνεται από το μπουζί προς τα έξω, με ομαλή και ελεγχόμενη πορεία και μέγιστη πίεση 14° μετά το ΑΝΣ.
Ωστόσο, στα συμπιεσμένα μείγματα, μετά την έναυση και υπό την επήρεια θερμότητας και πίεσης, υπάρχει πιθανότητα να εμφανιστούν περιοχές με πρόωρες τυχαίες αυταναφλέξεις, τα γνωστά μας «πειράκια», που γίνονται αντιληπτά με χαρακτηριστικό μεταλλικό θόρυβο. Όσο μεγαλύτερη η σχέση συμπίεσης (ή η πίεση υπερπλήρωσης του turbo στην περίπτωση υπερτροφοδοτούμενων κινητήρων), τόσο μεγαλύτερη και η πιθανότητα αυτανάφλεξης του καύσιμου μείγματος.
Υπάρχουν, όμως, και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την αυτανάφλεξη, όπως ο σχεδιασμός του θαλάμου καύσης, ο χρονισμός του κινητήρα και η θερμοκρασία του καύσιμου μείγματος. Το φαινόμενο της αυτανάφλεξης δεν είναι απαραίτητα καταστροφικό για τον κινητήρα, μπορεί όμως να προκαλέσει φθορές σε διάφορα εξαρτήματά του (κυρίως σε έμβολα, ελατήρια, μπουζί ή βαλβίδες). Οι σύγχρονοι κινητήρες διαθέτουν θαλάμους γρήγορης καύσης μείγματος, που περιορίζουν το ανεπιθύμητο αυτό φαινόμενο, καθώς και ειδικούς αισθητήρες και αλγόριθμους υπολογισμού του. Με τη συλλογή των απαραίτητων δεδομένων η ECU μπορεί να καθυστερήσει την έναυση για να αποφευχθεί η αυτανάφλεξη ή -σε περίπτωση που δεν υφίσταται κίνδυνος αυτανάφλεξης- να ρυθμίσει την προπορεία της, βοηθώντας τον κινητήρα να αποδώσει μεγαλύτερη ισχύ.
Επανερχόμενοι, λοιπόν, στο αρχικό ερώτημα, οι υψηλής απόδοσης βενζινοκινητήρες είναι αυτοί που θα επωφεληθούν περισσότερο από τις αντικροτικές ιδιότητες της super αμόλυβδης 100 οκτανίων, φτάνοντας στο μέγιστο της απόδοσής τους, χωρίς το φόβο της αυτανάφλεξης. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που για τέτοιου είδους κινητήρες ο κατασκευαστής συνήθως συνιστά χρήση καυσίμου τουλάχιστον 98 οκτανίων. Αντίστοιχα, η χρήση «100αρας» βενζίνης σε κινητήρες στους οποίους ο κατασκευαστής συνιστά καύσιμο 95 οκτανίων δε βλάπτει, παρά μόνο την τσέπη του ιδιοκτήτη. Το κέρδος σε ισχύ είναι πολύ μικρό ακόμα και στις περιπτώσεις όπου ο εγκέφαλος θα αναγνωρίσει καλύτερη ποιότητα καυσίμου και θα παραμετροποιήσει τη λειτουργία του, μεταβάλλοντας την χαρτογράφησή του.
Υπάρχει, βέβαια, και το επιχείρημα της μειωμένης κατανάλωσης, λόγω καλύτερης καύσης, το οποίο συχνά επικαλείται η βιομηχανία πετρελαιοειδών. Εδώ, σημαντικό ρόλο παίζει το είδος του κινητήρα (ατμοσφαιρικός, υπερτροφοδοτούμενος, άμεσου ή έμμεσου ψεκασμού), αλλά και η χρήση του. Δοκιμές που έχουν κατά καιρούς διεξαχθεί από κρατικές υπηρεσίες και αυτοκινητικά club (ADAC, AAA κτλ) με αυτοκίνητα διάφορων κατασκευαστών, έχουν αποδείξει πως το κέρδος σε κατανάλωση σε καμία περίπτωση δεν υπερκαλύπτει τη διαφορά τιμής απλής και super βενζίνης.
Πηγή: newsauto.gr
