Ρεάλ και Ντόρτμουντ, δύο ομάδες – αντίθετοι πόλοι στη λίστα των κατόχων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών – Champions League θα αναμετρηθούν απόψε (1/6-22:00) στο θρυλικό Γουέμπλεϊ, στον τελικό της πιο σπουδαίας διασυλλογικής διοργάνωσης παγκοσμίως.
Στη μία πλευρά η Ρεάλ Μαδρίτης, η ομάδα θρύλος της Ευρώπης με 14 κατακτήσεις του τροπαίου σε 17 συμμετοχές σε τελικούς και από την άλλη η Μπορούσια Ντόρτμουντ, μία από τις 10 ομάδες που έχουν ζήσει αυτή τη μεγάλη επιτυχία για μία και μοναδική φορά, έχοντας η ίδια βρεθεί και μία δεύτερη σε έναν (χαμένο) τελικό.
Η γερμανική ομάδα το κατέκτησε το 1997 και το διεκδίκησε ξανά χωρίς επιτυχία από τη Μπάγερν στο ίδιο γήπεδο, το Γουέμπλεϊ, το 2013. Η «βασίλισσα της Ευρώπης» το πήρε το 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022 και το έχασε το 1962 από τη Μπενφίκα, το 1964 από την Ιντερ και το 1981 από τη Λίβερπουλ. Οι δύο εφετινοί φιναλίστ κατέχουν συνολικά 15 Κύπελλα από τα 68 της διοργάνωσης, ενώ έχουν αγωνιστεί και σε άλλους τέσσερις τελικούς.
Χαοτική είναι η διαφορά και στους πάγκους των δύο ομάδων. Προπονητής της Μπορούσια Ντόρτμουν είναι ο 44χρονος Εντιν Τέρζιτς, Γερμανός με κροατική καταγωγή και πρωτάρης σε ευρωπαϊκό τελικό, στην πιο μεγάλη στιγμή της ανερχόμενης καριέρας του. Από την άλλη ο θρυλικός Κάρλος Αντσελότι, ο μόνος προπονητής με τέσσερα τρόπαια, τα δύο με τη Μίλαν (2003, 2007) και τα άλλα δύο με τη Ρεάλ (2014, 2022). Ο 65χρονος Ιταλός είναι ο ρέκορντμαν της διοργάνωσης, με ένα παραπάνω τρόπαιο από τον… ομόσταβλό του Ζινεντίν Ζιντάν που κέρδισε τρία Champions League με τη Ρεάλ και τον Μπομπ Πέισλι, ο οποίος πανηγύρισε 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών με τη Λίβερπουλ.
«Ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι έχουμε πετύχει έως τώρα. Είμαστε το αουτσάιντερ, αλλά δεν θα το βάλουμε κάτω. Θα διεκδικήσουμε τις πιθανότητες που μας αναλογούν. Είναι ένας τελικός, ένα μόνο παιχνίδι και σε ένα παιχνίδι, όλα είναι πιθανό να συμβούν», δήλωσε ο Τέρζιτς, δίνοντας με ευκολία τον τίτλο του φαβορί στη μεγάλη αντίπαλό του. Και πώς να κάνει αλλιώς;
Εκτός από τη τεράστια διαφορά στο βάρος της φανέλας τους, η Ντόρτμουντ έφτασε ως τον τελικό ως 5η της Μπουντσελίγκα, ενώ η Ρεάλ ως πρωταθλήτρια Ισπανίας. Για πρώτη φορά, στην ιστορία της, μάλιστα, έφτασε αήττητη στον τελικό, με ρεκόρ 8-4-0 και με ένα εντυπωσιακό 6/6 στους ομίλους.
Η αντίστοιχη επίδοση της Μπορούσια είναι κι αυτή πολύ ικανοποιητική, καθώς το εφετινό ρεκόρ της είναι 7-3-2, μετρώντας μία ήττα στη φάση των ομίλων από την Παρί με 2-0 στη Γαλλία και άλλη μία στον προημιτελικό από την Ατλέτικο στη Μαδρίτη με 2-1. Απέκλεισε στα νοκ άουτ τις Αϊντχόφεν, Ατλέτικο Μαδρίτης και Παρί Σεν Ζερμέν, ενώ η Ρεάλ αντίστοιχα τις Λειψία, Μάντσεστερ Σίτι και Μπάγερν, δηλαδή δύο γερμανικές ομάδες, όπως και η Ντόρτμουντ μία ισπανική και μάλιστα μαδριλένικη!
Πρώτοι σκόρερ της Ντόρτμουντ είναι οι Νίκλας Φίλκρουγκ και Ντόνιελ Μάλεν με 23 γκολ ο καθένας σε όλες τις διοργανώσεις, με τον Γιούλιαν Μπραν να ακολουθεί έχοντας 10 γκολ και 14 ασίστ. Οι Μπέλιγχαμ και Βινίσιους ήταν οι κορυφαίοι σκόρερ (23 γκολ) της Ρεάλ, με τους Χοσελού (18) και Ροντρίγκο (17) να ακολουθούν.
Ο Αλέ θα είναι διαθέσιμος στον τελικό για τη Ντόρτμουντ, όχι όμως οι Μόρεϊ, Ντουρανβίλ, Μπενσεμπαϊνί, που απουσιάζουν λόγω τραυματισμού. Από την άλλη πλευρά, μεγάλοι απόντες για τη «βασίλισσα» θα είναι οι τραυματίες Τσουαμενί και Αλάμπα. Ο ηττημένος δεν χάνει το εισιτήριο για το επόμενο Champions League, καθώς αμφότεροι οι φιναλίστ το έχουν εξασφαλίσει μέσω των πρωταθλημάτων τους.
Διαιτητής ορίστηκε ο αμφιλεγόμενος Σλάβκο Βίντσιτς, ο οποίος είχε εμφανιστεί σε ένα οργιώδες πάρτι με ναρκωτικά, αλλά απαλλάχθηκε από κάθε κατηγορία και ενεργοποιήθηκε ξανά. Ο Σλοβένος διαιτητής έχει διευθύνει σημαντικά παιχνίδια και στις ελληνικές διοργανώσεις, όπως δύο φορές το ΠΑΟΚ-Παναθηναϊκός, μία το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός και μία το ΠΑΟΚ-ΑΕΚ.
Πέρα από τη δόξα και τη φήμη, κίνητρο για τις δύο φιναλίστ είναι και ένα χρηματικό έξτρα μπόνους ύψους 20 εκατ. ευρώ για τον νικητή, που θα φέρει τα συνολικά έσοδά του πάνω από τα 100 εκατ. ευρώ, πέρα από τα όσα θα εισπράξει από ξεχωριστές χορηγικές και εμπορικές συμφωνίες.
Oποιος κατακτήσει το τρόπαιο, θα εισπράξει λιγότερα απ’ όσα αν το χάσει
Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι όποιος κατακτήσει το τρόπαιο, θα εισπράξει λιγότερα απ’ όσα αν το χάσει! Ο λόγος είναι η ρήτρα της μεταγραφής του Τζουντ Μπέλιγχαμ το περασμένο καλοκαίρι από τη Ντόρτμουντ στη Ρεάλ, η οποία προβλέπει ότι εάν οι Μαδριλένοι κατακτήσουν το Champions League θα πληρώσουν ένα έξτρα ποσό 25 εκατ. ευρώ στους Βεστφαλούς, δηλαδή 5 εκατ. παραπάνω απ’ όσα είναι το έξτρα μπόνους της κατάκτησης του τροπαίου!
Ο Μπέλιγχαμ είναι το πρόσωπο που ενώνει μ’ αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο τις δύο φιναλίστ, μια ακόμη μεγάλη απόδειξη για την εξαιρετική δουλειά που κάνει η Ντόρτμουντ, για την οποία έχει κάθε λόγο να καυχιέται ο Χόακιμ Γουάτζκε, CEO της γερμανικής ομάδας: «Τα χρήματα που καρπωθήκαμε από τη μεταγραφή του Μπέλιγχαμ είναι περισσότερα από 103 εκατ. ευρώ που έχουν αναφερθεί. Τα χρήματα όμως δεν είναι παρηγοριά όταν χάνεις τόσο σπουδαίους ποδοσφαιριστές και επαγγελματίες όπως οι Μπέλιγχαμ, Χάαλαντ, Λεβαντόφσκι και Γκέτσε. Παρηγοριά μας είναι ότι όλοι αυτοί οι παίκτες αποδεικνύουν το πόσο καλή δουλειά κάνουμε στη Ντόρτμουντ εδώ και πολλά χρόνια».
Εκτός από τον Μπέλιγχαμ, αναμφίβολα πρόσωπα του τελικού θα είναι ο Τόνι Κρόος και ο Μάρκο Ρόις, δύο εμβληματικοί Γερμανοί ποδοσφαιριστές που θα αγωνιστούν για τελευταία φορά με τις ομάδες τους.
Ο Κρόος αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του μετά το Euro 2024, αλλά ο τελικός θα είναι ο τελευταίος αγώνας του με τη Ρεάλ, μετά από 10 χρόνια με 306 συμμετοχές και 22 γκολ με τη φανέλα της. Ο Ρόις έπαιξε 12 χρόνια στη Ντόρτμουντ, με 294 εμφανίσεις και 120 γκολ, αλλά δεν σταματάει το ποδόσφαιρο. Αυτό θα είναι το τελευταίο παιχνίδι με τη φανέλα της Μπορούσια, αλλά θα συνεχίσει κάπου αλλού. Ιδιαίτερο θα είναι το παιχνίδι και για τους Λούκα Μόντριτς και Κάρλος Καρβαχάλ. Αν νικήσει η Ρεάλ, θα έχουν από 6 τρόπαια στη συλλογή τους, όσα και ο εμβληματικός Πάκο Χέντο.
Πέρα από τα χρήματα, ο νικητής του τελικού θα κερδίσει τρία εισιτήρια για τρία πολύ σημαντικά ποδοσφαιρικά ραντεβού. Θα παίξει στο UEFA Super Cup 2024 κόντρα στην Αταλάντα, νικήτρια του Europa League, στο νεοσύστατο FIFA Intercontinental Cup και στο νέο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που θα διοργανώνει στο εξής η FIFA, με πρώτο αυτό που θα διεξαχθεί το 2025 στις ΗΠΑ.
Οι δύο φιναλίστ θα έχουν πολύ κόσμο στο πλευρό τους στον τελικό, καθώς πέρα από τα 20 χιλ. εισιτήρια που δικαιούται η καθεμία τους, οι οπαδοί τους έχουν εξασφαλίσει αρκετά από τα υπόλοιπα που διατέθηκαν μέσω της UEFA. Το ιστορικό Γουέμπλει, που γκρεμίστηκε και χτίστηκε ξανά εκ θεμελίων και είναι ένα από τα ωραιότερα γήπεδα παγκοσμίως, θα φιλοξενήσει για 8η φορά ένα τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών – Champions League. Σε έναν απ’ αυτούς, στις 2 Ιουνίου του 1971, είχε αγωνιστεί εκεί και ο Παναθηναϊκός με αντίπαλο τον Αγιαξ, ο οποίος επικράτησε με 2-0 και κατέκτησε το Κύπελλο. Οι άλλοι τελικοί: 1961 Μίλαν-Μπενφίκα 2-1, 1968 Μάντσεστερ Γιουν.-Μπενφίκα 4-1 (παρ.), 1978 Λίβερπουλ-Μπριζ 1-0, 1992 Μπαρτσελόνα-Σαμπντόρια 1-0 (παρ.), 2011 Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γιουν. 3-1 και 2013 Μπάγερν-Ντόρτμουντ 2-1.
Το περίεργο είναι ότι αν και η Ρεάλ Μαδρίτης έχει αγωνιστεί σε 17 τελικούς της διοργάνωσης, θα παίξει πρώτη φορά εφέτος στο Γουέμπλεϊ. Η Ρεάλ αγωνίστηκε δύο φορές σε τελικό σε πόλη της Μεγ. Βρετανίας και κατέκτησε το τρόπαιο και τις δύο, συμπτωματικά με αντιπάλους γερμανικές ομάδες στη Γλασκώβη. Το 1960 νίκησε 7-3 την Αιντραχτ Φρανκφούρτης στον τελικό με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία, ενώ το 2002 επικράτησε εύκολα 2-0 της Μπάγερ Λεβερκούζεν. Το Κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά, όπως αποκαλείται στην ποδοσφαιρική αργκό, θα απονεμηθεί μεν στη νικήτρια, αλλά δεν θα μείνει για πάντα στην τροπαιοθήκη της.
Θα επιστρέψει στην Ελβετία όπως γίνεται κάθε χρονιά από το 2009 που το πήρε η UEFA υπό την κηδεμονία της. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θα επιστρέψει στη νικήτρια ένα πιστό αντίγραφο πλήρους μεγέθους, με το όνομά της χαραγμένο πάνω του, όπως στο αυθεντικό. Η νικήτρια αποκτά το δικαίωμα να φτιάξει και να εκμεταλλευθεί εμπορικά δικά της αντίγραφα, με τον περιορισμό ότι πρέπει να είναι το 80% του μεγέθους του αυθεντικού τροπαίου!
Η χρυσή βίβλος του Champions League / Πρωταθλητριών:
• 14 κατακτήσεις
Ρεάλ (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022)
• 7 κατακτήσεις
Μίλαν (1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007)
• 6 κατακτήσεις
Λίβερπουλ (1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019), Μπάγερν (1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020)
• 5 κατακτήσεις
Μπαρτσελόνα (1992, 2006, 2009, 2011, 2015)
• 4 κατακτήσεις
Αγιαξ (1971, 1972, 1973, 1995)
• 3 κατακτήσεις
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1968, 1999, 2008), Ιντερ (1964, 1965, 2010)
• 2 κατακτήσεις
Μπενφίκα (1961, 1962), Νότιγχαμ (1979, 1980), Γιουβέντους (1985, 1996), Πόρτο (1987, 2004), Τσέλσι (2012, 2021)
• 1 κατάκτηση
Σέλτικ (1967), Φέγενορντ (1970), Αστον Βίλα (1982), Αμβούργο (1983), Στεάουα (1986), Αϊντχόφεν (1988), Ερυθρός Αστέρας (1991), Μαρσέιγ (1993), Ντόρτμουντ (1997), Μάντσεστερ Σίτι (2023)
Κατακτήσεις ανά χώρα
* Ισπανία (19)
* Αγγλία (15)
* Ιταλία (12)
* Γερμανία (8)
* Ολλανδία (6)
* Πορτογαλία (4)
* Γαλλία (1)
* Σκωτία (1)
* Ρουμανία (1)
* Γιουγκοσλαβία (1)
Παίκτες που πρέπει να θυμόμαστε:
•Ο Φρανσίσκο Χέντο (Ρεάλ Μαδρίτης) είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που έχει κατακτήσει 6 φορές το τρόπαιο, ενώ μαζί με τον Πάολο Μαλντίνι (Μίλαν) έχουν τις περισσότερες συμμετοχές σε τελικούς (8).
•Ο Κλάρενς Ζέεντορφ είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που το κατέκτησε με 3 διαφορετικές ομάδες, Αγιαξ (1994/95), Ρεάλ Μαδρίτης (1997/98) και Μίλαν (2002/03, 2006/07).
•Ο Ικερ Κασίγιας έχει τις περισσότερες συμμετοχές στη διοργάνωση με 164.
•Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έχει πετύχει τα περισσότερα τέρματα στη διοργάνωση, 139. Ο Πορτογάλος κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων τερμάτων σε μία διοργάνωση (17), ενώ μαζί με τον Μέσι αυτό των περισσότερων χατ τρικ (8).
•Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο και ο Φέρεντς Πούσκας έχουν πετύχει τα περισσότερα τέρματα σε τελικούς (7). Ο Ντι Στέφανο κατέχει το ρεκόρ σκοραρίσματος σε διαφορετικούς τελικούς (5), ενώ ο Πούσκας τα περισσότερα τέρματα σε έναν τελικό (4) και είναι ο μόνος με δύο χατ τρικ σε τελικούς.
•Το γρηγορότερο τέρμα στη διοργάνωση σημειώθηκε από τον Ρόι Μακάι στα 10,12 δευτερόλεπτα του αγώνα Μπάγερν Μονάχου – Ρεάλ Μαδρίτης (2006/07), ενώ σε τελικό από τον Πάολο Μαλντίνι στα 53 δευτερόλεπτα του αγώνα Λίβερπουλ – Μίλαν (2004/05).
•Ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που έχει αγωνιστεί στη διοργάνωση είναι ο Μάρκο Μπαλότα (Λάτσιο 2007/08, 43 ετών και 252 ημερών) και ο νεότερος ο Σελεστίν Μπαμπαγιάρο (Αντερλεχτ 1994/95, 16 ετών και 87 ημερών). Ο μεγαλύτερος σε ηλικία που έχει αγωνιστεί σε τελικό είναι ο Ντίνο Τζοφ (Γιουβέντους 1982/83, 41 ετών και 86 ημερών), ο μεγαλύτερος που έχει κατακτήσει το τρόπαιο είναι ο Φέρεντς Πούσκας (Ρεάλ Μαδρίτης 1965/66, 39 ετών και 39 ημερών) και ο νεότερος ο Αντόνιο Σιμόες (Μπενφίκα 1961/62, 18 ετών και 139 ημερών).
•Ο Γενς Λέμαν είναι ο τερματοφύλακας με το μεγαλύτερο σερί απαραβίαστης εστίας (Αρσεναλ 2005/06 και 2006/07, 10 αγώνες – 853 λεπτά), ενώ ο Χέλμουτ Ντουκαντάμ της Στεάουα απέκρουσε και τα τέσσερα πέναλτι που εκτέλεσαν οι ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελόνα στον τελικό του 1986.
