Η Κατερίνα Παπαποστόλου, είναι δασκάλα, ζωοθεραπεύτρια και συγγραφέας. Υπήρξε αναπληρώτρια σε σχολείο των Χανίων και μέσα από τη δουλειά της προσπάθησε να φέρει σε επαφή τα παιδιά με τα ζώα, δείχνοντας έναν δρόμο αγάπης, αλληλεγγύης και ισότητας.
Από μικρή λάτρευε τα ζώα και ήθελε να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο για εκείνα. Η Κατερίνα με τα υπέροχα μοβ μαλλιά, έχει δημιουργήσει τρία πολυθεματικά και διαδραστικά εκπαιδευτικά προγράμματα, το “Ζωο…φιλώντας μαθήματα αγάπης”, το “Δες μέσα από τα μάτια ενός ακηδεμόνευτου σκύλου” και για την ειδική αγωγή το “Θεραπευτική Αγκαλιά”. Όλα τα προγράμματα έχουν ως στόχο την μελλοντική διαμόρφωση ευσυνείδητων ζωοφιλικά πολιτών.
Τα πρόγραμματα της έχουν εγκριθεί, από το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων για σχολικές μονάδες Π/θμιας Εκπαίδευσης, για το σχολικό έτος 2019-2020 με αρ. πρωτ. Φ1/ΜΚ/190566/197078/Δ7. Τα συγκεκριμένα, προγράμματα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα σε πάνω από 300.000 μαθητές σε όλη την Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή καλύπτουν 25 σημεία στην Ελλάδα και τις γύρω περιοχές τους και 1 στην Κύπρο. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα, μεταδίδονται αφιλοκερδώς σε όλα τα σχολεία της χώρας, από ομάδες εθελοντών καταρτισμένους, σε ιδρύματα και σε οργανισμούς.
Η ζωή στα Χανιά και τα εγκλήματα στα ζώα
«Τα αγαπώ τα Χανιά και τα νιώθω αλήθεια ως μια από τις πατρίδες μου. «Προσγειώθηκα» στα Χανιά κάπου στα μέσα Σεπτέμβρη του 2003 εντελώς ξαφνικά όπως πολλοί αναπληρωτές δάσκαλοι μέχρι και σήμερα. Δούλεψα σε ένα υπέροχο σχολείο σε ένα απομακρυσμένο χωριό των Χανίων και δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρωινή μου διαδρομή για να φτάσω. Συνάντησα δυστυχώς αρκετά εγκλήματα ενάντια στα ζώα που μάλιστα είχαν γίνει ακόμη και από μαθητές μου στο σχολείο. Δεν τους μάλωσα ή τιμώρησα ποτέ. Αντιθέτως πείσμωσα να τους δείξω έναν άλλο δρόμο. Εκείνον της αγάπης, της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Θλίβομαι για τα περιστατικά κακοποίησης ζώων που συνεχώς ακούω, για πολλούς φιλοζωικούς καβγάδες και γίνομαι έξαλλη, όταν διαβάζω στο διαδίκτυο σχόλια κάτω από κάθε έγκλημα που έγινε στην Κρήτη «αναμενόμενο, τι περιμένεις από τους Κρητικούς;». Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι εκεί και όσες βάναυσες πράξεις ενάντια στα ζώα και αν γίνουν από τους λίγους ή τους πολλούς δεν χαρακτηρίζει ποτέ έναν ολόκληρο τόπο καθώς υπάρχουν και εκεί εθελοντές που ματώνουν κάθε λεπτό της μέρας στους δρόμους και στα καταφύγια».
Πώς η διάσωση της Διώνης της άλλαξε τη ζωή
«Με τη Διώνη συναντηθήκαμε και χωριστήκαμε δύο φορές, όπως πολύ συχνά συμβαίνει με πολλά αδέσποτα που συναντάμε στον δρόμο μας, πριν την τελική συνάντησή μας εκείνη τη μέρα που τη βρήκα ετοιμοθάνατη να εκλιπαρεί για τη ζωή της μέσα σε μια λίμνη αίματος καθώς κάποιος είχε φροντίσει να την πυροβολήσει και να τη μαχαιρώσει. Με σόκαρε το έχω πει αμέτρητες φορές, όταν μιλώ για εκείνη τη μέρα, η αδιαφορία των «ανθρώπων» γύρω της και όχι τόσο το ίδιο το έγκλημα… Τη διέσωσα σε μια φάση της ζωής μου μάλιστα που σε καμιά περίπτωση δεν ήμουν έτοιμη να υιοθετήσω ακόμη έναν σκύλο και για αυτό και της έψαχνα με τόση αγωνία ένα ιδανικό σπίτι, όταν πια είχαν επουλωθεί τα σωματικά τραύματα. Δεν περάσαμε εύκολα στην οικογένειά μου όσο παλεύαμε με τους εφιάλτες της κακοποίησης αυτού του σκύλου.
Η Διώνη μου έμαθε και μου μαθαίνει καθημερινά πως οφείλουμε να κυνηγάμε τα μεγάλα όνειρά μας, πως χρωστάμε στον εαυτό μας να γίνουμε εκείνο που ονειρευτήκαμε παιδιά, να δοκιμάζουμε τις δυνάμεις μας, να συγχωρούμε, να είμαστε ευγνώμονες για το καθετί, ακόμη και γιατί μπορούμε και ξυπνάμε υγιείς το πρωί, να μην στεναχωριόμαστε για τα ασήμαντα και το σημαντικότερο να βοηθάμε στο μέτρο που μπορούμε εκείνους που έχουν ανάγκη αφού γίνουμε πρώτα οι ίδιοι η αλλαγή που θέλουμε στον κόσμο να δούμε. Η Διώνη όμως και η κοινή μας πορεία εντέλει με μετέτρεψαν σε συγγραφέα που είναι ένας χώρος που τόσο πολύ αγαπώ! Εκείνη και η ζωή της με κινητοποίησε να γίνω αλήθεια η φωνή της μα και η φωνή όλων εκείνων των πλασμάτων που κακοποιήθηκαν από ανθρώπινα χέρια. Μέχρι στιγμής έχω γράψει δύο βιβλία και ετοιμάζω αυτή την περίοδο το τρίτο. Ένα από τα βιβλία μου, το παρουσιάζω στις σχολικές τάξεις, ως αυτόνομο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, το οποίο είναι και ένας οδηγός φιλοζωίας και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης με τεράστιες προοπτικές. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις των βιβλίων στηρίζουν αδέσποτα ζώα».
Οι Ζω.Ε.Σ. και το εκπαιδευτικό τους έργο
«Οι Ζω.Ε.Σ. είναι ένα παιδικό μου όνειρο ως απάντηση στη γνωστή ερώτηση «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;». «Θέλω να μπορώ να μιλώ στους ανθρώπους για τα ζώα», απαντούσα και ας πέρασα από πολλές άλλες επιλογές που πάντα όμως είχαν μέσα τους την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων. Οι Ζω.Ε.Σ. είναι το αποτέλεσμα ενός τεράστιου όγκου εκπαιδευτικού υλικού για τα ζώα και το περιβάλλον που εκπονούσα από την πρώτη στιγμή που δίδαξα σε σχολική τάξη από τον Σεπτέμβρη του 2000, το αποτέλεσμα ασταμάτητων σπουδών σε πάρα πολλούς τομείς που αφορούν την εκπαίδευση παιδιών και σκύλων, σπουδές που δεν σταματούν ακόμη και σήμερα. Ιδρύθηκαν επίσημα το 2015, όταν ήδη είχα ετοιμάσει τους τρεις σκύλους μου ως πολύτιμούς μου συνεργάτες, είχα ήδη συναντήσει τους πρώτους ανθρώπους που θα με ακολουθούσαν σε αυτό και θα τους είμαι πάντα ευγνώμων, για να φτάσω σήμερα να μετρώ τουλάχιστον 100 εθελοντές σε όλη την Ελλάδα, πάρα πολλές ομάδες, που τους εκτιμώ και στηρίζω απεριόριστα, αμέτρητα χιλιόμετρα ταξιδιών να φτάσω ακόμη και σε πολύ απομακρυσμένα σχολεία, πολλές συγκινήσεις και χαρές και εκπαίδευση σε περισσότερα από 300.000 παιδιά και 550 σχολεία πανελλαδικά.
Οι Ζω.Ε.Σ. που μετρούν ήδη τρία βραβεία εθελοντισμού και πολλές άλλες διακρίσεις είναι μια εθελοντική ομάδα ανθρώπων που στο μεγαλύτερο ποσοστό της χρηματοδοτείται από εμένα, σε ένα αγώνα δυσβάσταχτο οικονομικά που όμως στηρίζουν όσο μπορούν και φίλοι από όλη την Ελλάδα. Είναι αλήθεια συγκινητικό να ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα και να μας καλύπτουν τα έξοδα ομάδες ανθρώπων, καθώς είναι σαφές πως αδυνατώ να καλύψω πολύ απομακρυσμένα ταξίδια. Οι Ζω.Ε.Σ. δεν θα σταματήσουν μέχρι να το πετύχουν αυτό και θα είναι εκείνες που θα υπογράψουν την αλλαγή».
Η αντίδραση των παιδιών στα σχολεία όταν έρχονται σε επαφή με τα ζώα
«Υπάρχουν παιδιά πάρα πολύ φοβισμένα τα οποία πάντα έχουν να μοιραστούν μια ιστορία που αφορά το δάγκωμα ή την επίθεση από έναν σκύλο, όχι πάντα όμως αδέσποτο! Υπάρχουν όμως και παιδιά που είναι απόλυτα εξοικειωμένα με τους σκύλους που έχω μαζί μου αλλά και με πολλά άλλα ζώα μέσα από τις πληροφορίες που ακούνε. Σε γενικές γραμμές τα παιδιά που γνωρίζουν άριστα τον τρόπο προσέγγισης ενός σκύλου θεωρώ πως ολοένα και πληθαίνουν και αυτό σίγουρα οφείλεται και στις φιλοζωικές ενημερώσεις από ειδικούς. Εγώ δεν είμαι υπέρ του να πιέζεις ένα παιδί να πλησιάσει έναν σκύλο που ίσως φοβάται και δίνω πάντα χρόνο και χώρο να φτάσει η κατάλληλη στιγμή, ενώ έχω δει παιδιά να αγκαλιάζουν τους σκύλους μου λίγο πριν φύγουμε ενώ αρχικά ήταν πάρα μα πάρα πολύ επιφυλακτικά. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν είναι αποτέλεσμα μονάχα της τεράστιας εμπειρίας που έχω εδώ και παραπάνω από δεκαπέντε χρόνια πια αλλά κυρίως σπουδών και αμέτρητων ωρών μελέτης στο αντικείμενο της σχολικής ψυχολογίας και της παιδαγωγικής επιστήμης και σίγουρα στις σπουδές εκπαίδευσης σκύλου αλλά κυρίως ζωοθεραπείας που έκανα στη Γαλλία».
Γιατί είναι σημαντικό τα παιδιά να συμβιώνουν με ζώα
«Είναι σημαντικό όλοι οι άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι να έρχονται σε επαφή με τα ζώα! Τα ζώα αλληλεπιδρούν με μας χαρίζοντάς μας τόσο θετικές ιδιότητες όπως σωματική, ψυχική υγεία και ευεξία, συναισθηματική πληρότητα, καλλιέργεια της συντροφικότητας, της συνεργασίας και της υπευθυνότητας αλλά και της ίδιας της κοινωνικοποίησής μας. Η σχέση ενός παιδιού με ένα κατοικίδιο ζώο ξεκινά ως μια σχέση ζωής, ανιδιοτελούς και άδολης αγάπης, εμπιστοσύνης και σεβασμού.
Πιο συγκεκριμένα το παιδί μαθαίνει μέσω της συναναστροφής του με τα ζώα να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του αλλά και των άλλων, να σέβεται τις ανάγκες του άλλου, να εκφράζεται, αλλά και να κατανοεί καλύτερα την έννοια του κύκλου της ζωής, ενώ παράλληλα εξοικειώνεται με θέματα όπως η ασθένεια ή ακόμη και η απώλεια, καθώς εκπαιδεύεται στο να κατανοεί πως κάθε ψυχή γεννιέται, αναπτύσσεται, ενηλικιώνεται, γερνά και πεθαίνει.
Η επαφή των παιδιών με τα ζώα τα οδηγεί σε έναν μη εγωκεντρικό τρόπο σκέψης, χαρίζοντάς τους σημαντικές συναισθηματικές και κοινωνικές δεξιότητες, αλλά και τη λεγόμενη «ενσυναίσθηση», την αρετή του να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να νιώθεις όπως εκείνος, αλλά και το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς, μιας που τα παιδιά μαθαίνουν να ενεργούν με στόχο το καλό των άλλων. Τους βοηθά να μάθουν την έννοια της φιλίας και της άδολης αγάπης, αλλά και να αποκτήσουν σχέσεις ισχυρής εμπιστοσύνης στη ζωή τους».
ΠΗΓΗ: flashnews,gr
