Η Χάρις Αλεξίου είπε: «Δεν ξέρω γιατί πήρε τόσο μεγάλη έκταση. Με συγκλόνισε αυτή η αντίδραση, η απάντηση του κόσμου γιατί δεν είμαι η μόνη που σιγά σιγά αποσύρομαι. Είναι κάτι πολύ φυσικό αυτό. Φέτος κλείνω μισό αιώνα στο ελληνικό τραγούδι και ανήκω σε μια γενιά που κρατάει ακόμα πολύ γερά. Αυτή είναι και η μαγεία του τραγουδιού, του καλλιτέχνη. Ότι ο χρόνος δεν παίζει και τόσο μεγάλο ρόλο».
Και υπογράμμισε: «Δεν θα το νιώθατε εάν δεν σας το έλεγα. Όταν πας στο στούντιο έχεις τη δυνατότητα να ξαναπείς το τραγούδι. Εγώ αυτό που ένιωσα είναι ότι δεν ανταποκρινόταν η φωνή μου πάντοτε έτσι όπως θα ήθελα. Κυρίως στο live. Γιατί το live είναι εκείνη η στιγμή, δεν μπορείς να διορθώσεις τίποτα και δεν μου άρεσε.»
Και τόνισε συγκινημένη η τραγουδίστρια: «Έχω την τύχη να έχω κάνει το τελευταίο μου live με τον μεγάλο μας δάσκαλο και μαέστρο, τον Σταύρο Ξαρχάκο. Η τελευταία μου μουσική υπόκλιση ήταν πλάι του. Αυτός ο άνθρωπος δεν αφήνει να περάσει τίποτα έτσι για να βγάλει ένα αποτέλεσμα συγκλονιστικό. Αναμετρήθηκα εκεί. Και του το είπα, “Σταύρο μου, δεν γίνεται εσύ να βάζεις τόσο ψηλά τον πήχη και εγω να μπαίνω παρακάτω. Δεν θα συνεχίσω”. Όταν έρχεσαι σε επαφή με αυτή την ωραιότητα της μουσικής και αυτού του αποτελέσματος… Και αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για όσα σου έχει δώσει η δουλειά σου, δεν γίνεται να μην το δεις. Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου. Θα μπω στο στούντιο, θα ηχογραφήσω. Θα τον σπάσω τον κανόνα».
