“Γδύσου και από τα μάτια μου πάρε νερό και πλύσου, ο χωρισμός θυμήσου είναι χειμωνανθός”, τραγούδησε ο Γιάννης Χαρούλης.
Ποιος όμως είναι ο χειμωνανθός;
Ο χειμωνανθός, είναι ένας υπέροχος θάμνος με μοναδικό άρωμα που μας χαρίζει πανέμορφα κίτρινα λουλούδια στην καρδιά του χειμώνα!
Ο χειμωνανθός έγινε διάσημος από το ομώνυμο τραγούδι του Γιάννη Χαρούλη, σε βαθμό που αρκετοί δεν γνωρίζουν πως πρόκειται για υπαρκτό φυτό!
Πρόκειται για φυλλοβόλο καλλωπιστικό θάμνο με πλούσια ανθοφορία που δικαίως αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα λουλούδια του χειμώνα χαρίζοντάς μας έντονο χρώμα και υπέροχο άρωμα.
Με καταγωγή από την Κίνα, ο χειμωνανθός είναι ιδιαίτερα δημοφιλές φυτό στην Ευρώπη, παρουσιάζει σχετικά αργή ανάπτυξη και μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 2-3 μέτρα.
Ανθίζει μέσα στην παγωνιά και το χιόνι, σχηματίζοντας τα αρωματικά λουλούδια του από τα τέλη του Δεκεμβρίου μέχρι τις αρχές Μαρτίου, πριν ακόμα εκπτυχθούν τα λογχοειδή φύλλα του ανοιχτού πράσινου χρώματος.
Τα λουλούδια του χειμωνανθού μοιάζουν με μικρό αστέρι, διαμέτρου 2-3 εκατοστών, υποκίτρινου ή κίτρινου χρώματος, που φέρουν μια κόκκινη καρδιά στο κέντρο τους, ενώ το άρωμα τους έχει συνδεθεί με την εποχή του χειμώνα.
Πολυ διαδεδομένη είναι η ποικιλία Grandiflorus που εμφανίζει μεγάλα λουλούδια με βαθύ κίτρινο χρώμα, αν και είναι λιγότερο αρωματική.
Ακούστε το υπέροχο τραγούδι του Γιάννη Χαρούλη, ενός καλλιτέχνη που αγαπάμε για τη σεμνότητα και την επιμονή του να αναδεικνύει με το δικό του τρόπο το παραδοσιακό τραγούδι αλλά και να υπηρετεί το ποιοτικό έντεχνο.
Τους στίχους έγραψε η Ελένη Φωτάκη και την μουσική ο Γιώργος Καζαντζής
Φθινόπωρο στον έρωτα
απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι
μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός
το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο
η ομορφιά πονά.
Φιλί γυρεύω του ουρανού
κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ’ της καρδιάς τ’ αδράχτι
σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα
κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει
αν έρθεις, μην αργείς.
Γδύσου κι από τα μάτια μου
πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου
είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα
σε νύχτα και σε μέρα
σ’ αφήνω στον αέρα
για να σε βρω στο φως.
Η αγάπη φόβους και όνειρα
δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι
αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ
για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει
θα σ’ αρνηθώ ξανά.
