Ο Δημήτρης Καμπουράκης γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης στις 13 Μαρτίου του 1961 και είναι Έλληνας δημοσιογράφος, συγγραφέας και παρουσιαστής.
Της: Έπη Τρίμη
Έχει εργαστεί σε πολλούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε εφημερίδες, σε περιοδικά, σε ιστοσελίδες. Κυκλοφορούν τα ακόλουθα βιβλία του: Η υιοθεσία των ονείρων (1986), Η σιωπή της Αφροδίτης (1993), Μια σταγόνα ιστορία (εκδ.Πατάκη, α’ μέρος 2002, β’ μέρος 2003, γ’ μέρος 2013),Ο κύριος Διάβολος προσφέρει ταξίδι (εκδ.Πατάκη 2005), Άγιος Αγύρτης (εκδ. Πατάκη,2009), Δύο ζωγράφοι (εκδ. Πατάκη, 2017) .
Αποκάλυψε πότε σταματάει τη δημοσιογραφία
«Αυτή την περίοδο δεν γράφω κάποιο βιβλίο. Τα βιβλία δεν τα γράφεις εσύ, αλλά έρχονται και σε βρίσκουν», είχε πει ο Δημήτρης Καμπουράκης.
Για να συνεχίσει με την αποκάλυψη αναφορικά με τα επαγγελματικά του: «Αρχίζω να το βλέπω λίγο αλλιώς το πράγμα, ρε παιδί μου. Δηλαδή λέω να κάνω ακόμα τέσσερα, πέντε χρόνια δημοσιογραφία, τρία και μετά να την κάνω σιγά σιγά για την Κρήτη. Στο χωριό μου για να μείνω μόνιμα. Να βάλω τις ντοματούλες μου…».
Η γυναίκα μου είναι άτομο με ειδικές ανάγκες…
Ύστερα από την έντονη λογομαχία που είχε πρόσφατα με τον υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη, ο δημοσιογράφος, Δημήτρης Καμπουράκης έκανε μια δυσάρεστη αποκάλυψη για την οικογένειά του, λέγοντας πώς η γυναίκα του είναι άτομο με ειδικές ανάγκες.
Αφορμή για τον καυγά του με τον Υπουργό στάθηκε μία ατυχής εμφάνιση του Δημήτρη Καμπουράκη στην τηλεόραση με γυαλιά ηλίου. Κάποιοι θεώρησαν αυτή την κίνηση προσβλητική προς τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης.
Με κείμενό του, πέρα από την προσωπική διαμάχη, αναφέρει ως παράδειγμα ανεπάρκειας του συστήματος Υγείας την άγνωστη μέχρι σήμερα περιπέτεια της συζύγου του, η οποία είναι άτομο με ειδικές ανάγκες και ταλαιπωρείται από σοβαρή μυασθένεια.
Το κείμενό του συγκίνησε πολλούς, κυρίως, γιατί ο γνωστός δημοσιογράφος λόγω αξιοπρέπειας δεν είχε γνωστοποιήσει τις δύσκολες προσωπικές του στιγμές.
Διαβάστε ένα απόσπασμα από το άρθρο του Δημήτρη Καμπουράκη από το liberal.gr
«Εγώ θα σου πω ποιος είναι σίχαμα, Παύλο Πολάκη
Δημήτρης Καμπουράκης οικογένεια
Άνοιξες πάλι τον βόθρο σου, Παυλή. Συγχαρητήρια. Και μάλιστα, αυτή τη φορά ανοίγοντας το καπάκι με αναβάθμισες. Με είχες πει «κακορίζικο», τώρα με βάφτισες «σίχαμα». Και μάλιστα, σίχαμα που έπεσε στον απόπατο του μίσους και του ρατσισμού. Σου είχα γράψει να μην τα βάζεις μαζί μου γιατί δεν σε παίρνει, αλλά εσύ το βιολί σου. Προφανώς, όπως όλοι οι φανατικοί, έχεις άγνοια κινδύνου. Άκου τα, το λοιπόν:
Εγώ έκανα ένα λάθος κι είχα το θάρρος να ζητήσω συγνώμη. Επειδή μια βδομάδα νωρίτερα κόντεψα να χάσω το μάτι μου και το internet γέμισε με υπερβολές ότι τυφλώθηκα, είχα την ατυχή ιδέα να εμφανιστώ για ένα λεπτό με γυαλιά ηλίου στην εκπομπή, παριστάνοντας τον τυφλό. Αυτοσαρκασμός ανεπιτυχής, υπερβολικός και –εκ του αποτελέσματος- προσβλητικός για τους ανθρώπους δίχως όραση. Λάθος μου.
Το οποίο όμως λάθος κατάλαβα, ζήτησα συγγνώμη μέσω fb, έδωσα εξηγήσεις στον Πρόεδρο τη Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών κ. Γιαλλούρη, ο Τάκης Χατζής μίλησε με τον κ. Μαριόλη, μιλήσαμε με τον Παναγιώτη Κουρουμπλή (διότι κάποιοι είπαν ότι αυτόν διακωμωδούσαμε) και γέλασε ο άνθρωπος, ζήτησα δέκα φορές συγγνώμη δημοσίως από την εκπομπή την επόμενη μέρα και βγάλαμε και τον κ Βαρδακαστάνη (πρόεδρο της ΕΣΑμεΑ) να μιλήσει για το θέμα. Του είπα μάλιστα επί λέξει στον αέρα: «Ξέχεσε με, δίκιο θα ‘χεις, απλώς δεν θέλω να μου καταλογίσεις πρόθεση.» Εγώ αυτό το λάθος έκανα, αυτά έπραξα.
Και το σίχαμα λοιπόν, σε ρωτά εσένα Παυλή: Εσύ, στα πέντε χρόνια που είσαι υπουργός και βουλευτής και σχολιαστής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δημόσιος κατήγορος γενικών καθηκόντων, είπες έστω μια φορά τη λέξη «συγγνώμη»; Για θύμισε μου, διότι εγώ δεν θυμάμαι καμιά. Εκτός αν τα ‘χεις κάνει όλα σωστά και τα ‘χεις γράψει όλα σωστότερα, δίχως ποτέ να είσαι υπερβολικός ή άδικος, δίχως ποτέ να χρειαστεί να διορθώσεις ή να ανασκευάσεις οτιδήποτε. Τότε πάω πάσο, υποκλίνομαι στο αλάθητο σου. Εσύ (ο Πολάκης) και ο Πάπας.
Και σ’ έπιασε λοιπόν ο πόνος επειδή δήθεν κορόιδεψα τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Καλά ρε Πολάκη, δεν ντρέπεσαι καθόλου; Δεν ξέρεις ότι η γυναίκα μου είναι άτομο με ειδικές ανάγκες; Όλα τα ‘ψαξες για μένα μπας και με τσακώσεις να τα ‘χω πιάσει, όλα τα ‘μαθες γιατί φοβόσουν πως θα ήμουνα υποψήφιος στα Χανιά, αυτό δεν σου το είπανε; Για ρώτα τον Ανδρέα Ξανθό, κάτι ξέρει επ’ αυτού.
Δεν έμαθες ότι η σύζυγος μου είναι μυασθενής σε προχωρημένη κατάσταση και ότι είναι απ’ αυτούς τους δύστυχους που (σερνάμενοι και υποβασταζόμενοι) πάνε μια φορά τον μήνα και ξαπλώνουν σε πολυθρόνες έξω από τον ΕΟΠΥΥ Νέας Ιωνίας; Δύο ολόκληρα μερόνυχτα μένουν εκεί (χωρίς να φεύγουν στιγμή μην χάσουν την σειρά τους), μέχρι να μοιραστεί το φάρμακο που είναι απαραίτητο για να μην καταλήξουν στην εντατική; Και περιμένουν στην ουρά (κατουρώντας στο πάρκο απέναντι) 70 με 80 άτομα ΑΜΕΑ απ’ όλη την Ελλάδα και τελικά το παίρνουν μόνο 15 με 20 κάθε μήνα. Οι υπόλοιποι στον Καιάδα, του οποίου εσύ προΐστασαι. Γιατί δική σου ευθύνη είναι το φάρμακο, υπουργέ».
Οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν
Με ένα άρθρο του στο liberal.gr, με εντελώς αυτοβιογραφική διήγηση, o Δημήτρης Καμπουράκης εξιστορεί λίγα μόνο από όσα έχουν υποστεί οι δημοσιογράφοι στη χώρα μας από τη Τραμπική ρητορική «οι δημοσιογράφοι τα παίρνουν». Με αφορμή το νέο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, ο δημοσιογράφος, αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Μπράβο στην Κουμουνδούρου που ξαναφέρνει τον τόπο σ’ αυτή την εποχή των τεράτων ή τουλάχιστον το προσπαθεί φιλότιμα. Μπράβο και σ’ όποιους από κει μέσα το σκέφτηκαν και το υλοποίησαν. Ο Όρμπαν, ο Τραμπ κι ο Μπολσονάρο θα ήταν περήφανοι για αυτούς.»
Ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Καμπουράκη
Το 2013 – 15, εγώ προσωπικά είχα διάφορα σοβαρότατα επεισόδια δημόσιας διαπόμπευσης και διακινδύνευσης της σωματικής μου ακεραιότητας. Όλα από «αγνώστους», όλα από «αγανακτισμένους» που δεν είχα ξαναδεί στην ζωή μου. Το έγκλημα που «τιμωρούσαν» αυτοί οι αυτόκλητοι εκφραστές της λαϊκής αγανάκτησης, ήταν ότι δούλευα στο Mega, άρα «τα άρπαζα» από τον Μπόμπολα, τον Ψυχάρη και τον Βαρδινογιάννη.
Μια φορά μου όρμησε ένας φανερά διαταραγμένος τύπος μέσα στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου, ουρλιάζοντας ότι «θα ξεκοιλιάσει τον Γερμανοτσολιά». Με διέσωσε η τυχαία παρουσία της ογδοντάχρονης μητέρας μου που έβαλε τις φωνές και εξανάγκασε τους σεκιουριτάδες του Ελ. Βενιζέλος να επέμβουν. Την δεύτερη φορά με στρίμωξαν δυο φουσκωτοί με ξυρισμένους σβέρκους στην Αργυρούπολη, αλλά ήταν τόσο ηλίθιοι που μετά από μερικές γροθιές και κλωτσιές έφυγαν τρέχοντας διότι τους φώναξα ότι ο Υμηττός από πάνω «βλέπει» τις κεραίες των κινητών τους και θα τους συλλάβουν.
Μια τρίτη φορά έφυγα καροτσάκι μαζί με την γυναίκα μου από τον Σταυρό του Νότου σε συναυλία του Χρήστου Θηβαίου, όταν ένας απ’ τους θαμώνες σταμάτησε την παράσταση και μέσα σε απόλυτη σιωπή απαίτησε να φύγω από την αίθουσα γιατί θα λυντσαριστώ. Προς τιμήν του, ο Θηβαίος επενέβη και σταμάτησε το επεισόδιο, όμως μόλις ξανάρχισε η μουσική δυο γκαρσόνια ήρθαν και μας συνόδευσαν ευγενικά μεν πλην γρήγορα-γρήγορα στην έξοδο, «προς αποφυγή επεισοδίου». Πίσω μας, ακουγόταν το γιουχάισμα του μισού μαγαζιού.
Η τέταρτη φορά ήταν λίγο πριν το δημοψήφισμα όταν ήρθε ο Νίκος Φίλης στην εκπομπή και έβρισε σκαιότατα εμένα και τον Γιώργο Οικονομέα. Το ίδιο βράδυ κι αφού είχε γίνει κανονικό λιντσάρισμα μας στο fb με παράλληλη αποθέωση του Νίκου, «άγνωστοι» κρέμασαν ένα πανό τέσσερα μέτρα απέναντι ακριβώς απ’ το σπίτι μου, με το οποίο πρότρεπαν τους περιοίκους να «γα@@σουν τον αλήτη ρουφιάνο Καμπουράκη». Το κατέβασε μ’ ένα ψαλίδι η εικοσάχρονη τότε κόρη μου.
Περιγράφω τα πιο σοβαρά και αφήνω στην άκρη τα δευτερεύοντα ή τα αστεία, όπως μια γυναίκα που μου πέταξε ένα κεσέ με πλακουτσωτά ροδάκινα μέσα σε μανάβικο στην Ηλιούπολη φωνάζοντας «είδα στον Λαζόπουλο τα αίσχη σου» ή τους Συριζαίους ταξιτζήδες των Χανίων που είχαν κρεμάσει επί πεντάμηνο στην πιάτσα τους (στην Πλατεία 1866) ένα πανό με το οποίο καλούσαν τους Χανιώτες «να υποδεχτούν τον Καμπουράκη με ντομάτες και αυγά», διότι υποστήριζα το «μνημονιακό νομοσχέδιο του Ραγκούση». (Ειδικά σ’ αυτό, χαμογελώ πικρά.)
Την περίοδο που εγώ τα πάθαινα αυτά ως μίσθαρνο όργανο του Ψυχάρη, του Μπόμπολα και του Βαρδινογιάννη, συνέβαιναν πράγματα που τα μάθαμε εκ των υστέρων. Ο Αλέξης συνομιλούσε με τον Ψυχάρη μπροστά σε μια γάτα Ιμαλάϊων για να πάρει με το μέρος του τον ΔΟΛ, ενώ ο Μπόμπολα είχες μετατρέψει το Έθνος σε Αυγή που λιβάνιζε τον Σύριζα και κατακεραύνωνε τους εχθρούς του, δηλαδή εμένα. Και με τον Βαρδινογιάννη μια χαρά τα πήγαινε ο Αλέξης, όπως απέδειξε η συνέχεια.
Και ξάφνου, από το καλοκαίρι του 2015 και μετά, όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι, οι τιμωροί, οι ασυγκράτητοι, εξαφανίστηκαν από προσώπου γης. Πάντα αναρωτιόμουν τι να απέγιναν, σε ποια τρύπα μπήκαν και κρύφτηκαν. Βαυκαλιζόμουν να πιστεύω ότι ήταν έκτακτα προϊόντα μιας έκρυθμης εποχής, που εξαφανίστηκαν μαζί της. Έκανα λάθος. Το βιντεάκι του Σύριζα με τα λεφτά που πέφτουν πάνω στην παρουσιάστρια, είναι προσκλητήριο για να ξαναβγούν απ’ τα θολάμια τους και ν’ αρχίσουν να περιφέρονται ξανά στην επιφάνεια.
Μπράβο στην Κουμουνδούρου που ξαναφέρνει τον τόπο σ’ αυτή την εποχή των τεράτων ή τουλάχιστον το προσπαθεί φιλότιμα. Μπράβο και σ’ όποιους από κει μέσα το σκέφτηκαν και το υλοποίησαν. Ο Όρμπαν, ο Τραμπ κι ο Μπολσονάρο θα ήταν περήφανοι για αυτούς…
Συγκλόνισε ο Δημήτρης Καμπουράκης: «Ετσι πέθανε ο Βασίλης Λυριτζής»
Μιλώντας για τον ξαφνικό θάνατο του αγαπημένου δημοσιογράφου, ο Δημήτρης Καμπουράκης, περιέγραψε την περιπέτεια με τον καρκίνο που νίκησε σε σύντομο χρονικό διάστημα τον Βασίλη Λυριτζή, σε ηλικία 62 ετών.
«Ο Βασίλης αρρώστησε στο τέλος του χρόνου. Τέλος Νοέμβρη, ένα πρωί, ενώ ήταν να πάμε στην εκπομπή, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πάω στον ”Ευαγγελισμό”, γιατί δεν μπορώ να μιλήσω. Έκανε εξετάσεις και πήγε κατευθείαν σπίτι του. Θεωρήσαμε ότι είχε πάθει κάποιο μικρό εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο επηρέασε την ομιλία του. Έμεινε 20 μέρες εκτός και γύρισε στον σταθμό και κάναμε κανονικά την εκπομπή», είπε ο Δημήτρης Καμπουράκης, σε τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ.
«Ξαφνικά μέσα σε μια εβδομάδα είχε μια δραματική επιδείνωση. Έφυγε μόνος του, για να δει τι γίνεται και δεν ξαναγύρισε, πέθανε. Νοσηλεύτηκε στον Άγιο Σάββα για έναν μήνα περίπου και κατέληξε, δυστυχώς», δήλωσε ο δημοσιογράφος.
«Το τελευταίο δεκαπενθήμερο ξέραμε ότι αυτή θα ήταν η κατάληξη», ανέφερε. «Δε φανταζόμασταν ότι θα είναι και τόσο σύντομη, αλλά ξέραμε ότι τα πράγματα ήταν μη αναστρέψιμα», κατέληξε ο ίδιος πριν έναν χρόνο.
Πηγή : www.enimerotiko.gr
Της: Έπη Τρίμη
