Συχνά τα παιδιά φοβούνται να πάνε στην πρώτη δημοτικού και να κάνουν μια νέα αρχή στο καινούριο σχολείο. Είναι φυσιολογικό αυτή η καινούρια κατάσταση να τους προκαλεί άγχος διότι δεν γνωρίζουν τι θα αντιμετωπίσουν καθώς την ίδια στιγμή έχουν να διαχειριστούν το γεγονός ότι θα είναι μακριά από τα οικεία τους πρόσωπα που νιώθουν ασφάλεια. Ο φόβος του αποχωρισμού μπορεί να ξεκίνησε στον νηπιαγωγείο αλλά και να συνεχιστεί στην πρώτη δημοτικού ειδικά αν δεν έχουν τις ίδιες παρέες.
Συνήθως ακούνε από τους γονείς και πιθανόν από τα μεγαλύτερα αδέλφια κάποια «πρέπει», όπως: «Θα πρέπει να διαβάζεις πολύ, θα πρέπει να είσαι άριστος μαθητής, θα πρέπει να κάνεις παρέα με καλά παιδιά, θα πρέπει να κάνεις και άλλα πράγματα εκτός από το σχολείο, π.χ. μπαλέτο, ξένες γλώσσες, καράτε». Αυτές οι υποχρεώσεις που αποκτούν τα παιδιά πηγάζουν από τις προσδοκίες που έχουν οι γονείς για τα παιδιά τους να είναι τέλεια. Δυστυχώς πολλές φορές αισθάνονται ανταγωνιστικά με τα μεγαλύτερα αδέλφια τους (εάν έχουν) ή με άλλα παιδιά.
Εκτός από τις παραπάνω υποχρεώσεις, οι γονείς συνήθως ενημερώνουν τα παιδιά τους και για τους κινδύνους που υπάρχουν. Για παράδειγμα οι γονείς μπορεί να πουν: «Μπορεί να υπάρχουν πιο δυνατά παιδιά στο σχολείο που θα πειράζουν τα υπόλοιπα. Αυτά είναι κακά παιδιά». Επίσης μπορεί να ειπωθεί ότι: «Δεν αφήνουμε κανέναν να αγγίξει το εσώρουχο μας, γιατί είναι κακό» χωρίς να εξηγούν για ποιο λόγο είναι κακό ή τι μπορεί να συμβεί ή πώς να αντιμετωπίσουν τα παιδιά τον εκάστοτε κίνδυνο.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΑΘΕΛΑ ΤΟΥΣ, ΣΥΧΝΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ίδιο το παιδί να φοβάται να πάει στο σχολείο, έχοντας την ανάγκη να είναι δίπλα στους γονείς του, ώστε να νιώθει ασφάλεια και προστασία.
Γνωρίζοντας την δύσκολη εποχή που διανύουμε λόγω της κρίσης, οι γονείς έχουν άγχος και στρες για το πώς θα τα καταφέρουν. Οι περισσότεροι γονείς γυρίζουν αργά το βράδυ και πολλές φορές δεν έχουν τις αντοχές να ασχοληθούν όσο θα θέλανε με τα παιδιά τους. Παρά τη δύσκολη αυτή κατάσταση, μπορούν να διαθέσουν ποιοτικό χρόνο ώστε η μετάβαση από την νηπιακή στην παιδική ηλικία που αναμφίβολα περιέχει περισσότερες υποχρεώσεις και φόβους όσο αφορά τα παιδιά να γίνει όσο πιο ομαλά γίνεται. Δίνοντας χώρο και χρόνο στα παιδιά να εκφράσουν από μόνα τους, τους πιθανούς φόβους ή τα άγχη τους ή οποιαδήποτε άλλο συναίσθημα.
Κάποιοι τρόποι που θα μπορούσαν οι γονείς να δοκιμάσουν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους θα ήταν μέσω του παιχνιδιού, αναπαριστώντας την σχολική αίθουσα και την διαδικασία του μαθήματος. Να δείξουν στα παιδιά πώς να συμπεριφέρονται εντός και εκτός αίθουσας. Επίσης, να τους δείξουν πώς να αντιμετωπίσουν ένα παιδί που τους ενοχλεί. Να περιγράψουν στα παιδιά τους πώς οι ίδιοι αντιμετώπισαν τους φόβους τους για το σχολείο και να τα βοηθήσουν να βρουν τους δικούς τους τρόπους άμυνας – αντιμετώπισης ανάλογα με την προσωπικότητά τους.
Οι ίδιοι γονείς χρειάζεται να είναι ήρεμοι και με εμπιστοσύνη στα παιδιά για ό,τι πρόκειται να συμβεί στο σχολείο και να τους δίνουν την δυνατότητα να εκφράζουν τους φόβους τους μέσω συζήτησης, παιχνιδιού ή ζωγραφικής. Επίσης, μπορούν να δουν επιμορφωτικά βίντεο, προσαρμοσμένα στην ηλικία των παιδιών, ώστε να συζητήσουν μαζί τους και να τα βοηθήσουν να κατανοήσουν θέματα όπως ο εκφοβισμός ή η σεξουαλική παρενόχληση. Τέλος, πολύ σημαντικό είναι οι γονείς να έχουν μια κοινή αντιμετώπιση απέναντι στα παιδιά τους, ώστε εκείνα να μην λαμβάνουν διπλά μηνύματα αλλά να νιώθουν ασφάλεια μπροστά στην αλλαγή που πρόκειται να έρθει.
Από την Ιωάννα Δρίβα – Ψυχολόγο, «Μαζί για το παιδί» Πανελλαδική Γραμμή 115 25 και Συμβουλευτικό Κέντρο για μητέρες, γονείς, παιδιά και εφήβους
πηγή: psychografimata.com
