«Το τραγούδι αυτό γράφτηκε εδώ, το 1985. Όσο το έλεγα, ο Καρβέλας δεν αντιδρούσε ωραία. Κάναμε ένα μεγάλο καβγά γιατί με πρόσβαλε. Μου είπε ότι “δεν μου σηκώνεις την τρίχα, δεν το ερμηνεύεις όπως θα ήθελα. Θα μάθεις να τραγουδάς;”. Και σηκώθηκε και έφυγε, με παράτησε», θυμήθηκε η Άννα Βίσση κατά τη διάρκεια της συναυλίας.
«Έμεινα όλη τη νύχτα και θυμάμαι ότι είχα κοιμηθεί εδώ. Με πήρε ο ύπνος από την κούραση, πια. Τραγούδα, τραγούδα, δεν μου έβγαινε. Και με ξύπνησε η ηλεκτρική σκούπα μιας κοπέλας που ήρθε να καθαρίσει, γύρω στις 11 το πρωί. Μπαίνω μέσα, τσαντισμένη, λέω “δεν είναι δυνατόν, θα το πω”. Γελάω γιατί θυμάμαι ότι του άρεσε μετά. Με αγκάλιασε, με φίλησε», πρόσθεσε η Αννα Βίσση.
«Νίκο για εσένα», είπε η Άννα Βίσση, λίγο πριν ερμηνεύσει για μία ακόμη φορά το θρυλικό «Δώδεκα».
