Φωτιές, σεισμοί και κλιματική αλλαγή βάζουν ξανά στο τραπέζι την παροχή κινήτρων για την προαιρετική ασφάλιση των κατοικιών.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση εξετάζει την επαναφορά της έκπτωση φόρου στα ασφαλιστικά συμβόλαια του κλάδου περιουσίας έναντι φυσικών καταστροφών με επίκεντρο τις κατοικίες χωρίς να υποχρεώνει στην ασφάλιση τους.
Στόχος είναι ότι θα αυξηθεί η χαμηλότατη ασφαλισιμότητα των Ελληνικών κατοικιών από το 17% επί του συνόλου που είναι σήμερα. Μάλιστα, η συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων το κάνουν λόγω της συμβατική τους υποχρέωση ως δανειολήπτες.
Με δεδομένο ότι ο κρατικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται με μεγάλα ποσά κάθε χρόνο για να καλύψει τις ζημίες από κάθε είδους φυσικές καταστροφές και συνυπολογίζοντας το ότι η κλιματική αλλαγή θα «χτυπάει» συνεχώς τα επόμενα έτη η κυβέρνηση αλλάζει πολιτική, στρέφεται στην πρόληψη! Μελετάει ξανά την παροχή κινήτρων για όσους σπεύσουν να ασφαλίσουν, από μόνοι τους, τα ακίνητα τους σε μια προσπάθεια να ελαφρυνθεί ο προϋπολογισμός από τις αποζημιώσεις και να ενισχυθεί με έσοδα από τον φόρο 15% επί των καταβαλλομένων ασφαλίστρων.
Το συγκεκριμένο ζήτημα αποτελεί πάγιο αίτημα της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς, ενώ και η ΠΟΜΙΔΑ έχει ζητήσει επανειλημμένως κίνητρα για ασφάλιση κτιρίων και κατοικιών. Το επιχείρημα είναι ότι η ρύθμιση αυτή θα απαλλάξει το Δημόσιο από σημαντικά και απρόβλεπτα βάρη, και όχι μόνο δεν θα στερήσει έσοδα από τον προϋπολογισμό, αλλά αντιθέτως ότι θα τα αυξήσει!
Όπως επισημαίνει η ΠΟΜΙΔΑ, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, υπάρχουν στη χώρα μας 6.371.901 κατοικίες εκ των οποίων ασφαλισμένες είναι μόνον 1.074.053 (στοιχεία ΕΑΕΕ τέλους 2017). Αν ασφαλιστούν 200.000 νέες κατοικίες με μέσο ετήσιο ασφάλιστρο 155€, το έσοδο για τον κρατικό προϋπολογισμό θα προσεγγίσει τα 10 εκατ. ευρώ μόνο από φόρο ασφαλίστρων και φόρο επί των κερδών των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, χωρίς να υπολογιστούν τα επιπλέον οφέλη για την οικονομία, την αγορά και την κοινωνία γενικότερα.
Επικαλούμενοι παραδείγματα του εξωτερικού, αναλυτές προτείνουν και άλλες λύσεις: Οι περισσότερες χώρες που κινδυνεύουν από φυσικές καταστροφές, όπως π.χ. Ισπανία και Γαλλία, ρυθμίζουν με σχήματα ΣΔΙΤ την εκ των προτέρων ασφάλιση και χρηματοδότηση των ζημιών από φυσικές καταστροφές. Αυτή η λύση, όπως εξηγούν, μπορεί να ωφελήσει τόσο τους πολίτες -λόγω φορολογικών κινήτρων- και το κράτος, που δεν θα αναγκάζεται να καλύπτει εξ ολοκλήρου τη ζημιά.
Το μεγάλο ερώτημα είναι το κατά πόσο ένα ελληνικό νοικοκυριό μπορεί να «σηκώσει» την ασφάλιση της κατοικίας του. Πάντως η κυβέρνηση αποφεύγει να θεσμοθετήσει την υποχρεωτικότητα στην ασφάλιση κτηρίων ακόμα και σε περιοχές υψηλής επικινδυνότητας.
Υπενθυμίζεται ότι από τον κλιματικό νόμο, αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή, το άρθρο 23 που προέβλεπε ότι από την 1η Ιανουαρίου 2025 τα νέα κτίρια που βρίσκονται σε ζώνες υψηλής τρωτότητας ασφαλίζονται υποχρεωτικά ενώ η ύπαρξη ασφαλιστηρίου συμβολαίου αποτελούσε προϋπόθεση για την ηλεκτροδότηση του κτιρίου. Σημειώνεται ότι ως ζώνες υψηλής τρωτότητας θεωρούνται οι περιοχές που βρίσκονται σε γεωγραφικές ζώνες υψηλής πιθανότητας πλημμύρας ή πλησίον δασικών περιοχών που χαρακτηρίζονται από υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς.
