Ιδρύθηκε το 1930 από Μικρασιάτες πρόσφυγες κατασκευάζοντας μονωτικούς σωλήνες και σιδηροσωλήνες, εμαγιέ και καζανάκια. Το 1951 παρουσίασε την πρώτη κουζίνα Ελληνικής κατασκευής και ένα χρόνο μετά το πρώτο ψυγείο Ελληνικής κατασκευής.
Ανάπτυξη
Κατά την περίοδο 1932-1934, ο Παναγιώτης Δράκος έγινε από μέτοχος του 20%, ιδιοκτήτης της Ιζόλα. Το 1937, η εταιρεία αποκτά ιδιόκτητο κτίριο στην Καλλιθέα (Τζιτζιφιές).
Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ιζόλα επιτάσσεται διαδοχικά από την ελληνική κυβέρνηση, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και στη συνέχεια από τους Άγγλους το 1945, αρχικά για να καλύψει τις ανάγκες τηςΑεροπορίας και στη συνέχεια ως συνεργείο αυτοκινήτων.
Μετά τον πόλεμο η οικογενειακή επιχείρηση προσπαθεί να λάβει έγκριση μακροχρόνιου δανείου στο πλαίσιο του σχεδίου Μάρσαλ στον τομέα κατασκευής σωλήνων, αλλά δε θα τα καταφέρει, με αποτέλεσμα να στραφεί στον κλάδο των ηλεκτρικών οικιακών συσκευών, όπου και τελικά πέτυχε τη δανειοδότηση.
Ακμή
Το 1963, Ο Παναγιώτης Δράκος εγκαταλείπει τη θέση του προέδρου και ανακηρύσσεται επίτιμος πρόεδρος. Ο Γεώργιος Δράκος, γιος του προαναφερθέντα, διετέλεσε πρόεδρος του ομίλου εταιρειών Ιζόλα και του ΣΕΒ (1958-1968). Υπό τη διοίκησή του η επιχείρηση θέσπισε πρωτοποριακές σχέσεις με το προσωπικό (συμβούλια προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης, συμμετοχή των εργαζομένων στα κέρδη της εταιρείας, επιμόρφωση των εργαζομένων στο χώρο εργασίας) και χρησιμοποίησε συστηματικά τη διαφήμιση των προϊόντων της, με κύριο σύνθημά της ότι «έφερνε τον πολιτισμό στο σπίτι» κατά τη δεκαετία του 1950-1960 και σήμα κατατεθέν της το ελεφαντάκι.
Η επιχείρηση διέθετε διαρκή έκθεση στην οδό Αμερικής στο κέντρο της Αθήνας, όπου παρουσιάζονταν οι ηλεκτρικές της συσκευές, καθιερώνοντας το σύστημα πώλησης ηλεκτρικών ειδών με μηνιαίες δόσεις.
Προϊόντα
Η Ιζόλα προωθούσε δύο τύπους ψυγείων, οκτώ τύπους κουζινών, τρία μεγέθη θερμοσιφώνων, καθώς και θερμάστρες, καλοριφέρ, λουτρά, νιπτήρες κ.ά. Οι κατασκευές αυτές ήταν κυρίως από σίδηρο ή εμαγιέ.
Πτώση και κατάρρευση
Το 1974, είχε δημιουργηθεί ένας όμιλος πέντε βιομηχανιών εξειδικευμένων στην παραγωγή οικιακών συσκευών. Ωστόσο, η πετρελαϊκή κρίση και ο ξένος ανταγωνισμός οδήγησαν σε χρέη την εταιρεία. Στο τέλος του 1977, η Ιζόλα και η Εσκιμό δημιούργησαν κοινή εταιρεία, την Ελίντα, η οποία περιλάμβανε τον τομέα ανάπτυξης και τα εμπορικά σήματα και των δυο πλευρών.
Το 1986, η ΕΛΙΝΤΑ χαρακτηρίστηκε «προβληματική επιχείρηση» και το 1991 έκλεισε λόγω χρεωκοπίας.
