Ανθολόγηση – κειμένων: «Ο κόσμος ο μικρός ο Μέγας»
(Ευτυχίας Δεσποτάκη – Πευκιανάκη)
Ανθολογεί κείμενα αγάπης, κείμενα καρδιάς και τα συγκεντρώνει με φροντίδα, «βαφτίζοντας» τα, στον πασίγνωστο Αγαπημένο στίχο του Οδ. Ελύτη.
Πράγματι, «ένα κόσμος μέγας», είναι τούτα τα πεζογραφήματα, ένα «σύμπαν» με τεράστια ποικιλία θεμάτων, απολύτως ελκυστικών, οικεία κι ενδιαφέροντα που αφορούν την πολίχνη μας, τον μικρό αγαπημένο, δικό μας τόπο! «Μέγα»…
…Η παιδική μου φίλη, φιλόλογος και πρώην διευθύντρια του 2ου Γυμνασίου Κισάμου κι αγαπημένη μου συντέκνισσα κυρία Ευτυχία Δεσποτάκη – Πευκιανάκη, αφηγείται μνήμες από την αθωότητά της…
Τα παιδικά της χρόνια, κι όχι μόνο.
Εικόνες και «εικονίσματα», δώρα ακριβά στον αναγνώστη, που οι «αγιασμένες εικονολογίες» του καιρού έρχονται να καταθέσουν θύμησες ωραίες! Δίχως προηγούμενο, το έργο.
Τώρα δημιουργείται…
Σ’ ένα πλούτο τριακοσίων τριάντα σελίδων μπόρεσε να περιλάβει τα πάντα! Αρχαιολογία, Ιστορία, τοπία, όμορφες, ανόθευτες γωνίες, χωστές.
Τον τρόπο ζωής, επαγγελματικά, εθιμικά, πολιτιστικά, οικογενειακά.
Πρόσωπα, πρόσωπα, γεγονότα μνημεία, σχολεία αξιοθέατα!
Την προσευχητική της ματιά στην αναγκεμένη εποχή που αποδόθηκε με «παραπονεμένα λόγια» κατά τον Ελευθερίου, την ανθούσα εποχή που αρωματίστηκε στα μεγαλυνάρια της καταγωγής και των ριζωμάτων της Λεβεντογέννας.
Ως φιλόλογος, ευαισθητοποιημένη στη λογοτεχνική και ποιητική αξία, χρησιμοποιεί πλήθος στίχων των αυθεντιών που μας έθρεψαν και μας δίδαξαν.
Ωραία «μείξη», ένας ξέχωρος σεβασμός στους χαρισματικούς που άγγιξαν τη σκέψη και την ψυχή μας και μας έδωσαν τόσο γενναιόδωρα τρόπους και υλικό έμπνευσης!
Όλα τα κείμενα είναι γνωστά μας. Δεκαετίες η συγγραφέας τα δημοσίευε στους Νέους Ορίζοντες αλλά και στο Σαδεντρέπεσαι του Γιάννη Παπαδάκη. Εκείνος είχε αμέτρητες θαυμάσιες ΦΩΤΟ, ασπρόμαυρες «κειμηλιακής αίσθησης», νοσταλγικές, δηλωτικές όλων των διαθέσεων, όπως τις «είδε» ο Γιώργος ο Ανυφαντάκης, αείμνηστος από χρόνια.
Ο καθένας και η καθεμιά, ιδιαίτερα εμείς οι μεγαλύτερες ηλικίες, θα βρει, κάτι, κάποιον.
Τα πρόσωπα εξ άλλου, αναφέρονται, ονόματα, ιδιότητες, δράση. Στην αυλή, την γειτονιά, το τσαρσί, τις πλατείες.
Όσα κι αν μπορέσει κανείς να αναφέρει, γι’ αυτές τις… «χορταστικές» σελίδες, θα τις αδικήσει, αφού δεν είναι δυνατόν ν’ αναφερθούν όλα. Λόγος απλός, λιτός, άμεσος, δίχως φτιασίδια, απολύτως κατανοητός. Ένα «ειλικρινές δώρο» στον κόσμο μας με συνεπή πρόθεση να φτάσει στα έσω του κάθε Καστελλιανού, του κάθε Κισαμίτη αυτής της περιοχής, κατευθείαν δίχως δαιδαλώδη μονοπάτια.
Δεν το διάβασα όλο. Πού να προλάβω. Όμως το ‘χω στην άκρη. Όποια σελίδα κι αν ανοίξω θα μου δώσει την έκπληξή της, τα καρτ ποστάλ της γλυκιάς νοσταλγίας της και την ωραία εν συναίσθηση, αναμφισβήτητη, εκείνου που προσφέρει πνευματικό μόχθο -όπως αυτή η σελίδα, από τις πρώτες.
«….Το μικρό μου αυτό πόνημα, δεν είναι τίποτ’ άλλο από μια ανθολόγηση σκέψεων για τον τόπο μου και τους ανθρώπους του, που μου έδωσαν τα ερεθίσματα: εικόνες, ακούσματα, βιώματα, πράγματα που θεώρησα ότι πρώτα για μένα ήταν άξια καταγραφής, γιατί πολύ απλά ήταν αξιολόγηση ζωής. Για τον οποιοδήποτε αναγνώστη, αλλά μπορεί να σημαίνουν πολλά, ή και τίποτε.
Για όσους όμως συμπορευτήκαμε στον ίδιο τόπο και τον ίδιο χρόνο, θεωρώ ότι κάτι απ’ όλα θα τους συγκινήσει».
Εννοείται κουμπαράκι μου, εννοείται πως θα συγκινήσει, συγκινεί κιόλας, καθώς όλα τα βιωμένα με το πλουραλιστικό φορτίο της ευλάβειας των αισθημάτων, ανοίγουν πάντα διάλογο με την καρδιά!
Τόσο απλά, μα και τόσο τιμητικά. Σ’ ευχαριστούμε…
ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ
