Οριακά «αντέχει» η αυτάρκεια της Κρήτης σε αμνοερίφια, αλλά η Ελλάδα, που μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια την κάλυπτε στο 100%, σήμερα δεν υπερβαίνει το 70% σε επάρκεια αιγοπρόβειου κρέατος, όπως εκτιμά ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, κτηνίατρος Αλέκος Στεφανάκης. Για το αιγοπρόβειο γάλα τόνισε πως, αν ο Κρητικός παραγωγός το πληρωθεί στο 1,30 το πρόβειο και από 0,90 έως 1,10 ευρώ το αίγειο, απλά θα έχει καλύψει το κόστος παραγωγής, χωρίς να έχει κέρδος. Έτσι, η κατάσταση είναι πλέον πολύ δύσκολη για τις εταιρείες του γάλακτος και του τυριού, αλλά ο γνωστός επιστήμονας θεωρεί πως ετούτος ο χειμώνας θα είναι καθοριστικός, κάτι που θα εξαρτηθεί από τις προθέσεις της Πολιτείας και των μηχανισμών της αγοράς.
«Αν αποφασίσουν να πληρώσουν και να στηρίξουν την ποιότητα», σύμφωνα με τον Αλέκο Στεφανάκη, «αυτός ο χειμώνας θα είναι μια τελευταία ευκαιρία για να μη χάσουμε αυτά τα μοναδικά προϊόντα υψηλής βιολογικής αξίας»!
«Σκόνες γάλακτος που δεν είναι… γάλα», από τη μια, και εισαγωγές αμνοεριφίων που μπαίνουν στη χώρα μας και ελληνοποιούνται, από την άλλη, είναι μόνο δύο από τις μεγάλες στρεβλώσεις στην αγορά των παραδοσιακών μας προϊόντων, που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν τόσο από τις επιλεκτικές διαθέσεις των ίδιων των καταναλωτών, όσο και από τον κρατικό μηχανισμό που θα πρέπει επιτέλους να προχωρήσει σε ουσιαστικούς ελέγχους, σύμφωνα με όσα μας είπε ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Αλέκος Στεφανάκης.
«Εδώ και πολλά χρόνια, ως κοινωνία και ως λαός, βάλαμε “το κάρο μπροστά από το άλογο”. Δηλαδή, βάλαμε το εύκολο κέρδος των πολυεθνικών και την εύκολη προστιθέμενη αξία μπροστά από τα θέματα της ποιότητας ζωής και της υγείας. Ανακατεύουμε ας πούμε, για παράδειγμα, σπορέλαια στερεοποιημένα με διάφορα άμυλα (αλεύρια) και φτιάχνουμε ένα στερεοποιημένο πράγμα που μοιάζει με τυρί, αλλά ασφαλώς, επειδή δεν έχει γάλα, δεν είναι τυρί και δεν μπορεί να ονομαστεί τυρί», λέει ο ίδιος, και ξεκαθαρίζει ότι στα ζητήματα αυτά έχει και τις δικές του ευθύνες ο καταναλωτής, που δε συνηθίζει να διαβάζει τις ετικέτες, αλλά εντυπωσιάζεται από τις εικόνες που βρίσκονται πάνω στην ετικέτα της κάθε συσκευασίας.
«Οι εταιρείες αυτές είναι οργανωμένες. Γιατί έχουν τα χρήματα και χρησιμοποιούν επιστήμονες και είναι άρτια νομικά σωστές. Δηλαδή πουθενά δε γράφουν “γάλα σόγιας”. Στη φωτογραφία στο μπουκάλι, όμως, σε παραπέμπουν σε γάλα. Πουθενά δε γράφουν “φυτικό τυρί”. Αλλά στις φωτογραφίες απ’ έξω, με τις φέτες, σε στέλνουν στην εικόνα. Η ταμπέλα, όμως, γράφει ότι είναι παρασκεύασμα φυτικό που έχει αυτά κι αυτά… Άρα ας διαβάζουμε τις ετικέτες. Γιατί ασφαλώς είναι διαφορετικό το ζωικό τρόφιμο που έχει τις πρωτεΐνες της υψηλής βιολογικής αξίας, που είναι εντελώς απαραίτητες για την ποιότητα της ζωής μας και της υγείας μας – και δε μιλάμε για καταχρήσεις ούτε για τη μεταποίηση που μπορεί να έχει υποστεί», λέει ο Αλέκος Στεφανάκης.
Άραγε όμως, εδώ που φτάσαμε, δεν έχουμε άλλο δρόμο πέρα από τέτοιου είδους προϊόντα στην αγορά για να καλύψουν τις διατροφικές μας ανάγκες; «Κρέας, γάλα και γενικότερα προϊόντα ζωικής παραγωγής έχουν ένα πολύ υψηλό κόστος. Πολλαπλάσιο του φυτικού. Είναι, όμως, τρόφιμα υψηλής βιολογικής αξίας. Και αυτό πρέπει να το σεβαστούμε, αλλιώς καταργούμε τη βιολογία των ζωντανών οργανισμών. Καταργούμε τη φύση. Επειδή λοιπόν δεν είναι μόνο κέρδος και επειδή ήδη θέλουμε την ποιότητα της ζωής μας και της υγείας μας, νομίζω ότι ως κοινωνία θα πρέπει να αρχίσουμε να διαβάζουμε ετικέτες. Να σταματήσουμε να παρασυρόμαστε από τη διαφήμιση τη στοχευμένη, που πατάει πάνω σε σύγχρονες τεχνικές μάρκετινγκ και μας περνάει απίστευτα πράγματα κι εμείς τα δεχόμαστε και τα “καταπίνουμε αμάσητα”», λέει ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ.
Η σκόνη γάλακτος
«Όταν υπάρχει επάρκεια σε γάλα, το πλεόνασμα του γάλακτος το κάνουμε σκόνη. Επειδή είναι ένα πολύτιμο αγαθό για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, το ξινίζουν τα μικρόβια, που τρελαίνονται και το αγαπούνε, μέσα σε ελάχιστες ώρες. Γιατί θέλουν να το φάνε. Ο άνθρωπος κάνει τεράστια προσπάθεια να συντηρήσει αυτό το μοναδικό τρόφιμο, έχοντας αναπτύξει τεχνικές τυροκομίας. Όταν περισσεύει, μια μέθοδος για να συντηρηθεί είναι να του αφαιρέσουμε το νερό και το χωρίσουμε σε κλάσματα. Όταν δεν υπάρχει περισσευούμενο γάλα, δε θα υπάρχει σκόνη γάλακτος και, αν έχουν αναπτυχθεί τρόφιμα που το έχουν, θα προσπαθήσουν να το αντικαταστήσουν με προϊόντα που θα μοιάζουν με γάλα, αλλά που θα είναι αλεύρι από φυτικές ύλες και ασφαλώς από φτηνά λιπαρά οξέα και θα κάνουν ένα μείγμα που θα το λένε “γάλα”, αλλά δε θα είναι γάλα», ξεκαθαρίζει ο Αλέκος Στεφανάκης.
Διατηρούμε την αυτάρκεια μας – Η Κρήτη ακόμα «αντιστέκεται»
Στο μεταξύ, ως προς την αυτάρκεια στο αιγοπρόβειο κρέας, η Κρήτη εξακολουθεί να είναι εξαγωγική και να αντιστέκεται, αλλά ο χειμώνας που μπαίνει θα είναι καθοριστικός. Σύμφωνα με τον Αλέκο Στεφανάκη, «η αιγοπροβατοτροφία, επειδή δεν έτυχε σεβασμού από τη μεταποίηση, έχει υποστεί μεγάλες ζημιές και έχει σημειώσει συρρίκνωση. Η αυτάρκεια σε επίπεδο Ελλάδας έχει χαθεί λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού. Γιατί ασφαλώς ναι, ας έρθουν αρνιά από τη Ρουμανία, από τη Βουλγαρία, από οπουδήποτε… Αλλά να το γράφουν στην ετικέτα τους. Σε αυτό έχει τεράστιες ευθύνες το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, που θα πρέπει να δει τους μηχανισμούς ελέγχου για να δουλεύει ορθολογικά η αγορά και να «στραγγαλίσουμε» τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Κι ενώ η Κρήτη διατηρεί την αυτάρκειά της, αν δε σκύψουμε πάνω σε αυτό το παραγωγικό σύστημα, θα αρχίσουμε να παθαίνουμε ζημιές. Στο νησί μας μέσα στον χειμώνα δε θα υπάρξει έλλειψη γιατί εδώ έχουν γίνει επενδύσεις. Οι άνθρωποι ετοιμάζονται να μπουν στις γέννες. Έχουν γονιμοποιηθεί τα ζώα. Και ενώ έχει γίνει μείωση ζωικού κεφαλαίου, νομίζω ότι θα υπάρξει προσφορά. Θα είναι όμως πολύ «άγρια» τα πράγματα, γιατί, εάν δεν υπάρξει ανατίμηση στις τιμές των παραγωγών να καλυφθούν τα κόστη παραγωγής, ασφαλώς θα επέλθει η καταστροφή», όπως καταλήγει ο Αλέκος Στεφανάκης.
Πηγή: neakriti.gr
