Η αφήγηση του είναι συγκλονιστική. Όμως, ακόμα πιο συγκλονιστική είναι η στάση ζωής του. Ο Αλέκος Κατεχάκης είναι ένας άνθρωπος με δύναμη ψυχής, δοτικός, ιδιαίτερα σεμνός και αισιόδοξος.
Οι συγχωριανοί του στον Πλάτανο Μεσσαράς έχουν να λένε για το σθένος του το πρωινό της 12ης Αυγούστου του 2020. Μία κακή στιγμή είχε ως αποτέλεσμα ο «σταυρός» του τρακτέρ να συνθλίψει το δεξί πόδι του 53χρονου, σχεδόν από το ύψος του γονάτου.
Όταν ο κ. Κατεχάκης διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε τρόπος επικοινωνίας ώστε να ζητήσει συνδρομή από τις αρχές αμέσως μετά το ατύχημα με ένα σύρμα προσπάθησε να σταματήσει την ακατάσχετη αιμορραγία, πήρε το κομμένο πόδι του, ανέβηκε στο τρακτέρ και οδήγησε σχεδόν 1,5 χιλιόμετρο προς το χωριό για να ζητήσει βοήθεια. Δεν το έβαλε κάτω, δεν αφέθηκε στη μοίρα του. Η ζωή, όπως λέει χαρακτηριστικά, είναι ωραία, πολύ ωραία, αρκεί να ξέρουμε να την ζήσουμε και να δώσουμε τον αγώνα μας μέχρι τέλους. Τίμια, με ψυχή!
Σαν ένα μικρό παιδί. Πέφτεις, σηκώνεσαι, ξανά πέφτεις, ξανασηκώνεσαι. Μυρίζεις ένα κλαδί βασιλικού και χαμογελάς. Προχωράς μπροστά. Βήμα-βήμα. Και ρουφάς τη ζωή με πάθος, όπως εκείνος το τσιγάρο.
Και μέχρι στιγμής τα έχει καταφέρει περίφημα. Δεν κλείστηκε στους τέσσερις τοίχους. Μετακινείται με το αυτοκίνητο του, το οποίο προσάρμοσε τεχνικά στη νέα πραγματικότητα, ενώ στόχος του είναι να ξαναβγεί με το τρακτέρ στα χωράφια.
Την ισχυρή θέληση αναμφίβολα την είχε. Είχε όμως και αμέριστη υποστήριξη από συγγενείς και φίλους, το χωριό του ολόκληρο. Είναι ευγνώμων σε όλους και φυσικά στον γιατρό του, τον κ. Κουβίδη καθώς και στην εταιρεία Orthoway για το πρόσθετο μέλος.
Σε αυτούς τους 14 μήνες, αν κάτι τον ενοχλεί, είναι ο λεγόμενος ψευδής πόνος, ο πόνος φάντασμα όπως λέει, το μούδιασμα που νιώθει σε ένα πόδι που δεν υπάρχει αλλά είναι καταγεγραμμένο στον εγκέφαλο. Ωστόσο, ακόμα και αυτό το θέμα είναι απόλυτα διαχειρίσιμο με τη βοήθεια των ιατρείων πόνου.
