Την ιστορία ενός μικρού κορμοράνου που έχει απομονωθεί στην Κρήτη κατά τα τελευταία 10 χρόνια, παρουσιάζει με ανάρτησή του στο facebook o ερευνητής Μιχάλης Δρετάκης, του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης. Το πτηνό αυτό έχει απομονωθεί από το κοινωνικό σύνολο του είδους κάτι πολύ παράξενο όπως επισημαίνεται γιατί πρόκειται για ένα από τα πιο κοινωνικά είδη. Ο κ. Δρετάκης γράφει στην ανάρτησή του: “Ερημήτισσα Λαγγόνα (Microcarbo pygmeus) που αν και ανήκει σε ένα από τα πιο κοινωνικά είδη πουλιών επιλέγει να ζει 10 χρόνια στην απόλυτη μοναξιά της εδώ στην Κρήτη. Σε σημείο που να θέτει υπαρξιακά ερωτήματα. “Τι νόημα έχει να ζεις στο μπουλούκι; Ποιος θα σου δώσει σημασία; Ενώ εδώ μονάχη μου προκαλώ το ενδιαφέρον και γίνομαι σταρ.”
Να της δώσουμε ένα όνομα;
1. Γεωργιουπολίτισσα
2. Μοναχή
3. Ερημολαγγόνα
4. Καραπατούλα
5. Στοιχειό της λίμνης
….
Και ό,τι άλλο νομίζετε”.
Η λαγγόνα είναι ο μικρότερος κορμοράνος παγκοσμίως, στοιχείο που εύκολα τη διαφοροποιεί από τα συγγενικά της γένη στην παρατήρηση πεδίου.
Κατά την αναπαραγωγική περίοδο, το κεφάλι και ο λαιμός έχουν πλούσιο ερυθροκαφετί-μαυριδερό χρώμα, ενώ το υπόλοιπο σώμα είναι μαύρο με ιριδίζουσα πρασινωπή απόχρωση και κάποια διάσπαρτα λευκά στίγματα, που δεν υπάρχουν στις άλλες εποχές. Το στρογγυλεμένο, «αναμαλλιασμένο» κεφάλι με το μικρό και παχύ ράμφος είναι, επίσης, διακριτά στοιχεία, ενώ η ουρά του που έχει σχήμα κουπιού, είναι σχετικά μακριά και εξέχει από το σώμα όσο περίπου και το κεφάλι. Το σαγόνι και το ράμφος είναι πιο ανοιχτόχρωμα από το υπόλοιπο κεφάλι, ενώ τα πόδια είναι μαύρα. Τον οφθαλμό περιβάλλει «αχνός» οφθαλμικός δακτύλιος. Ο λαιμός μοιάζει κοντός, αλλά μπορεί να εκτείνεται όταν το πουλί κολυμπάει.
Τα νεαρά άτομα είναι πιο ανοιχτόχρωμα, ελαφρά κηλιδωτά, με άσπρο λαιμό και υπόλευκη κάτω επιφάνεια του σώματος.
Η λαγγόνα είναι είδος με περιορισμένη εξάπλωση στη ΝΑ. Ευρώπη και τη ΝΔ. Ασία. Μάλιστα, οι περιοχές όπου απαντά είναι, κατ’ ουσίαν, μικροί θύλακες, ειδικά στην ασιατική επικράτεια.
Στην Ευρώπη, απαντά από την Ιταλία και ανατολικότερα, στην Ουγγαρία, τη ΝΑ. Ουκρανία και τα Βαλκάνια, κυρίως στη Ρουμανία, όπου είναι επιδημητικό πτηνό. Στην Ασία, η εξάπλωση αρχίζει από τη Μικρά Ασία στα δυτικά και, μέσω του Ιράκ και του Ιράν, φθάνει μέχρι το Καζακστάν (βόρειο όριο) και τα υψίπεδα στα σύνορα μεταξύ των χωρών Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν (ανατολικό όριο).
Μικροί θύλακες υπάρχουν στην Εγγύς Ανατολή (Συρία, Λίβανος, Ισραήλ).
Η λαγγόνα καταγράφηκε να αναπαράγεται στην Ελλάδα, ήδη από το 1967, στην Κερκίνη, την Ισμαρίδα και το Δέλτα του Έβρου, με 120 ζευγάρια. Αργότερα, στη δεκαετία του 1970, η Μικρή Πρέσπα, απετέλεσε τον σημαντικότερο υγροβιότοπο αναπαραγωγής του πτηνού. Επίσης αναπαράγεται στη λίμνη της Καστοριάς, τη λίμνη Πετρών και το Πόρτο Λάγος.[56]
Η λαγγόνα είναι πολύ πιο διαδεδομένη ως διαχειμάζον είδος στην Ελλάδα αν και, πάλι, απαντά κυρίως σε Μακεδονία και Θράκη, ενώ δεν φαίνεται να «κατεβαίνει» νότια από το ύψος του Μεσολογγίου και της ΒΔ. Πελοποννήσου. Η Κερκίνη, εκτός από αναπαραγωγική, αποτελεί και σημαντική θέση διαχείμασης μαζί με το Πόρτο Λάγος και το Δέλτα του Νέστου, με τους περισσότερους πληθυσμούς να καταφθάνουν μετά τον Νοέμβριο, ενώ φεύγουν τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, κυρίως. Το φθινόπωρο, ορισμένα άτομα παρατηρούνται στο Δέλτα Αξιού, στο Δέλτα Καλαμά και στη ΒΔ. Πελοπόννησο, ενώ στα νησιά (Κυκλάδες, Σποράδες, Κρήτη) είναι εξαιρετικά σπάνιο να παρατηρηθεί, αν και μικρός πληθυσμός διαχειμάζει στη Λέσβο. Το βάρος της φτάνει ως τα 850 γραμμάρια.
Η λαγγόνα απαντά στον ελλαδικό χώρο και με τις ονομασίες Νανοκορμοράνος, Κολοκότσα (Αμβρακικός) και Καραμπότα (Μεσολόγγι), ενώ είναι πιθανόν η Ώφυια των αρχαίων και ο Καταρράκτης του Αριστοτέλη.
Πηγή: neakriti.gr
