Στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των υγειονομικών και των άλλων εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χανίων, αναφέρεται με μια συγκλονιστική ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ο αναπληρωτής Διοικητής του Νοσοκομείου Μανώλης Μπολώτης.
Αναλυτικά η ανάρτηση:
«Βρίσκομαι στη Διοίκηση του Γ.Ν. Χανίων, κάτι λιγότερο από 20 μήνες. Σχεδόν από την αρχή, ήρθαμε αντιμέτωποι με την πανδημία, με τον κορωνοιό, το sars covid 19, ή όπως το αποκαλεί ο καθένας από εμάς πλέον.
Έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές. Αβεβαιότητα για το αύριο. Μανιασμένες θάλασσες, αχαρτογράφητα νερά. Αμφισβήτηση, κούραση, ατελείωτα ξενύχτια. Διαφωνίες. Απώλεια, πόνο ψυχής…
Νιώθω ωστόσο, ότι οι μέρες που διανύουμε, είναι διαφορετικές. Η ένταση και το μέγεθος του 4ου κύματος, είναι πραγματικά συγκλονιστικά. Ο αγώνας που καταβάλλουμε καθημερινά, ανηλεής. Πολλές φορές φαίνεται άνισος, και σίγουρα εξαντλητικός. Μας φέρνει συχνά στα όρια μας, μόνο και μόνο για να ανακαλύψουμε ότι μπορούμε λίγο ακόμα. Όπως λέει και ο Ραντγιαρντ Κιπλινγκ στο «Αν»: …«εξων από την θέληση που τους μηνά: βαστάτε!»…
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί συνάνθρωποί μας, από το μετερίζι του ο καθένας, είναι πρόθυμοι να κάνουν το καλύτερο δυνατό, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, πάνω και πέρα από τις αντοχές τους, όταν οι συνθήκες το απαιτήσουν. Είμαι επίσης βέβαιος ότι έχουμε περιθώρια βελτίωσης, ότι δεν είμαστε τέλειοι. Όπως επίσης είμαι βέβαιος ότι ακούμε, ανασχεδιάζουμε, επεμβαίνουμε, καίρια θέλω να πιστεύω, βελτιώνουμε και βελτιωνόμαστε…
Δεν μπορώ όμως, να μην υποκλιθώ στις υπεράνθρωπες προσπάθειες που καταβάλλει το προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου Χανίων, ειδικά την τελευταία εβδομάδα, από το σαββατοκύριακο του 15Αύγουστου και πέρα…ειδικά η Τρίτη που πέρασε (17/8), ήταν εφιαλτική, νιώθω ότι μας έφερε αντιμέτωπους με τον ίδιο μας τον εαυτό, με τις αντοχές μας, με την βαθύτερη επιθυμία και ανάγκη μας συνάμα, να τα καταφέρουμε.
Θέλω λοιπόν να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε κάθε έναν και κάθε μία από την ομάδα μας. Σε καθεμία από τις 1292 ψυχές που βρίσκονται στο Γ.Ν.Χ., και πασχίζουν καθημερινά να κρατήσουν το Νοσοκομείο μας, την πόλη μας, τους συμπολίτες μας και το Νομό μας όρθιους. Σε όλους τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό, το διοικητικό και λοιπό προσωπικό, τα εργαστήρια, την φύλαξη, την καθαριότητα, ΟΛΟΥΣ!
Μα περισσότερο από όλους, στη νοσηλεύτρια (μονογονεική οικογένεια) που μπήκε προχθές το πρωί “μέσα”, αυτοβούλως, ενώ είχε σχολάσει μόλις πριν λίγες ώρες, από το λεγόμενο νυχτέρι και η οποία δεν στάθηκε καν να πούμε ένα γεια, καθώς βιαζόταν όπως είπε, «να πάω να βοηθήσω».
Στον συνάδελφο νοσηλευτή που μπαίνει στο Νοσοκομείο μας στις 05:00 το πρωί και όχι στις 07:00, για να κάνει την απαραίτητη προετοιμασία και γραφειοκρατική δουλειά που απαιτείται.
Στην γιατρό που μπαίνει και στις 2 κλινικές covid πρόθυμα, αθόρυβα και βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί, στα πρόθυρα της εξάντλησης.
Στην συνάδελφό μας, νοσηλεύτρια, που λιποθύμησε σήμερα κάνοντας το καθήκον της ενώ της είχε δοθεί αποδέσμευση…
Στην συνάδελφο νοσηλεύτρια που φορώντας πεταλούδα στο χέρι, με ισχυρότατο παυσίπονο από κολικό νεφρού, ήταν στα χειρουργεία.
Στις 2 νεαρές γιατρούς μας στο ΤΕΠ covid που δεν έχασαν στιγμή το χαμόγελο από τα χείλη τους, προσπαθώντας να απαλύνουν τον πόνο και το άγχος των συμπολιτών μας, βλέποντας παράλληλα ορδές νοσούντων συμπολιτών μας…
Σε όλους και όλες αυτές λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Είμαι πραγματικά ευγνώμων. Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη και την υπερηφάνεια που νιώθω για το προσωπικό μας.
Είναι τιμή μου που υπηρετώ μαζί σας!
Στους συμπολίτες μας, θα πω να προσέχουν. Θα πω να εμβολιαστούν. Θα πω να εστιάσουν στο γενικό καλό. Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση τους. Γνωρίζω ότι βαθιά μέσα τους ξέρουν να διακρίνουν το σωστό. Και ότι θα το πράξουν. Δεν υπάρχει νουθεσία εδώ.
Πράξτε το σωστό! Είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζετε. Κάντε το! Αποδείξτε μας ότι δεν είναι μάταιο όλο αυτό!
Για να γίνει ο καθένας από εμάς, ο επόμενος ισχυρός κρίκος σε αυτήν την ανθρώπινη αλυσίδα, που θα μας θωρακίσει απέναντι στην λαίλαπα, σε αυτήν την ανθρώπινη αλυσίδα που θα αναχαιτίσει την πανδημία. Και την επόμενη μέρα, όλοι μαζί, υγιείς, αλλά κυρίως, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, θα έχουμε δημιουργήσει ένα καλύτερο αύριο. Και αυτό, ονομάζεται πρόοδος. Έστω και αν συντελείται με μικρά και επίπονα βήματα…
Είμαι βέβαιος ότι η επόμενη μέρα, θα μας βρει πιο δυνατούς. Είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε!»
