Με πολλούς προβληματισμούς πλησιάζει η συγκομιδή της ελιάς, με την ανομβρία να καθυστερεί την έναρξη, ενώ σοβαρά προβλήματα συνοδεύουν την πρόωρη συγκομιδή, σύμφωνα με τον Νίκο Μιχελάκη, Δρ. Γεωπόνο, πρώην Δ/ντή του Ινστιτούτου Ελιάς Χανίων και Επιστημονικό Σύμβουλο του ΣΕΔΗΚ (Σύνδεσμος Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης).
Σύμφωνα με τον κ. Μιχελάκη, σε ένα περίπου μήνα, μέσα Νοέμβρη, αρχίζει συνήθως υπό φυσιολογικές συνθήκες η συγκομιδή της ελιάς στην Κρήτη και λίγο αργότερα στις άλλες περιοχές της χώρας. Ωστόσο φέτος οι καιρικές συνθήκες και η κατάσταση του ελαιοκάρπου προβληματίζουν σοβαρά τους παραγωγούς. Παρά τις άφθονες και ίσως καταστροφικές βροχές σε ορισμένες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, στην Νότια Ελλάδα και ιδίως στην Κρήτη, η ανομβρία συνεχίζεται.
Ο σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ επισημαίνει πως σε μερικές μάλιστα περιοχές, ιδίως στην Ανατολική Κρήτη, οι ξερικές ελιές έχουν σοβαρά καταπονηθεί. Ο συρρικνωμένος καρπός τους άρχισε να πέφτει και τα φύλλα έχουν αλλάξει χρώμα προς το καφέ και ήδη ετοιμάζονται να πέσουν.
Κάπως καλύτερη χαρακτηρίζει την κατάσταση στην Κεντρική και Δυτική Κρήτη και την Δυτική Πελοπόννησο όπου είχαμε, όπως αναφέρει κάποιες βροχές το Σεπτέμβριο .
Γνωστοποιώντας τα μειονεκτήματα της πρόωρης συγκομιδής ο κ. Μιχελάκης λέει ότι κάποιοι παραγωγοί έχουν αρχίσει όπως κάθε χρόνο την συγκομιδή επιδιώκοντας διάφορους ειδικούς σκοπούς. Στην Κρήτη για να βγάλουν «αγουρόλαδο», στην Πελοπόννησο για να συγκομίσουν την πρώιμη «Μαυρελιά» κ.α. Ωστόσο, σε όλες τις περιπτώσεις η πρόωρη συγκομιδή μπορεί να έχει και κάποιες σοβαρές συνέπειες. Μια από αυτές είναι η σίγουρη πολύ χαμηλή απόδοση σε ελαιόλαδο, η οποία μπορεί να φτάσει ακόμα και κάτω από 10%, δηλαδή στο μισό περίπου της κανονικής. Μια άλλη, εξίσου σοβαρή, με την χαμηλή απόδοση, είναι και η εμφάνιση οργανοληπτικών προβλημάτων όπως αψάδας, γεύσης ξύλου κ.α. εξαιτίας της συρρίκνωσης του καρπού από την ξηρασία και της αυξημένης αναλογίας ξύλου προς σάρκα.
Και οι δυο αυτές πιθανές συνέπειες, βέβαια, οδηγούν σε μείωση της συνολικής αξίας του πρόωρα συλλεγόμενου ελαιόκαρπου, η οποία δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από ανάλογη αύξηση των τιμών.
