Aν ο Μελ Γκίμπσον τον είχε γνωρίσει μπορεί να έκανε ξανθό τον «πατριώτη» του. Ήταν Αμερικανός, όχι όμως προϊόν Αμερικανών. Ήταν επαναστάτης, περιέργως όμως ήρθε στην Ελλάδα την περίοδο της χούντας.
Για τους σημερινούς 40αρηδες (και βάλε) ο ξανθομάλλης γίγαντας με το γούνινο καπέλο και γιλέκο, το στενό κόκκινο παντελόνι και τις καστόρινες μπότες είναι μια από τις μορφές που ενώνουν νοσταλγικά το νήμα με τα χρόνια της νεανικής αθωότητας.
Για αυτούς δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Θυμούνται πρωτίστως ότι πρόκειται για έναν μυώδη άνδρα περίπου 25 ετών, που δρα στα τέλη του 18ου αιώνα, συμμετέχοντας στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των ΗΠΑ ενάντια στους Άγγλους. Ήταν οπλισμένος με μαχαίρι, πιστόλι και καραμπίνα, αλλά και τόσο παλικάρι ώστε να χρησιμοποιεί κατά κανόνα τις ατσάλινες γροθιές του ενάντια στους κατακτητές.
Το ωραίο με την περίπτωση του είναι ότι ούτε οι Αμερικάνοι, ούτε οι Άγγλοι, τους οποίους… έδερνε σωρηδόν, είχαν πρόσβαση στις περιπέτειες του. Απότοκος ιταλικού σπαγγέτι κόμικ, ο Μπλεκ δημιουργήθηκε από τρεις νεαρούς σκιτσογράφους της καλλιτεχνικής ομάδας «EsseGesse», αποτελούμενη από τους Τζον Σινκέτο, Ντάριο Γκουτσόν και Πιέτρο Σαρτόρι.
«Il Grande Blek Magigno», ήταν ο τίτλος του κόμικ, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 3 Οκτωβρίου του 1954 και σύστησε τον ηρώα της αμερικανικής ανεξαρτησίας στους Ιταλούς αναγνώστες.
Στην Ελλάδα το περιοδικό εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στα περίπτερα της τον Ιούνιο του 1969, από τις εκδόσεις του Στέλιου Ανεμοδουρά, δημιουργό του «Μικρού Ήρωα». Στην πραγματικότητα, ο Μπλεκ ήταν κάτι σαν υποκατάστατο του «Μικρού Ήρωα», ο οποίος απαγορεύτηκε στην δικτατορία, λόγω του επαναστατικού του χαρακτήρα.
Τότε ο Ανεμοδουράς άρχισε τη νέα εκδοτική του δραστηριότητα. Αποφάσισε να εισαγάγει στην Ελλάδα τον χαρακτήρα, δημιουργώντας το θρυλικό ομώνυμο έντυπο. Η πρώτη κυκλοφορία πούλησε 428 τεύχη, σταδιακά όμως ο Μπλεκ εξελίχτηκε σε best seller. Αμέτρητες χιλιάδες πιτσιρίκια, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, έτρεχαν κάθε βδομάδα στα περίπτερα για να αγοράσουν και να διαβάσουν τις νέες περιπέτειες του.
Τα 100.000 αντίτυπα ήταν ένα νούμερο ρουτίνας, το ρεκόρ πωλήσeων κυμαινόταν στις 130.000. Μέχρι το Δεκέμβριο του 1975, το περιοδικό κυκλοφορούσε σε μικρή διάσταση και περιελάμβανε, εκτός της κύριας ιστορίας, τις περιπέτειες του Ρίνγκο, του Τομ και το Παιδί – Φάντασμα. Τα επόμενα χρόνια ωστόσο, η θεματολογία πολλαπλασιάστηκε.
Εκτός από την Ιταλία και την Ελλάδα, το περιοδικό κυκλοφόρησε σε Γιουγκοσλαβία, Τουρκία και Γαλλία, όπου σημείωσε επίσης μεγάλη επιτυχία.
Η εικονογράφηση είχε συνήθως φόντο τις πόλεις, τα δάση του αμερικανικού βορρά, τις ινδιάνικες φυλές, τους παράνομους και τα καπηλειά της εποχής.
ΠΗΓΗ: menhouse.gr
